…..Από το 1833 η Ελλάδα ζητούσε το τρίτο μέρος του δανείου των 60 εκ. αλλά οι ξένες δυνάμεις έφερναν δυσκολίες. Το 1843 η Ελληνική Κυβέρνηση κήρυξε επίσημα πτώχευση κάνοντας έκκληση για πίστωση των προστάτιδων δυνάμεων.
Η υπόθεση ήρθε στην συνδιάσκεψη του Λονδίνου, που έθεσε αυστηρούς όρους για να βοηθήσει την Ελλάδα. Η εξέγερση ξέσπασε στη Αθήνα την ίδια μέρα της επικύρωσης της οικονομικής σύμβασης του Λονδίνου, που εκχωρούσε όλους τους πόρους της Ελλάδας στην εξυπηρέτηση του δανείου. Τη νύχτα της 2/3 Σεπτεμβρίου ο στρατός των συνωμοτών περÎ! �κύκλωσε το παλάτι, ενώ οι αρχηγοί των κομμάτων συγκαλούσαν το Συμβούλιο της Επικρατείας που ψήφιζε μια διακήρυξη προς το λαό, και σύντασσε αναφορά προς το βασιλιά ζητώντας Σύνταγμα…….
Μέρος ΙΙ
……(1875-1909)..Η οικονομική πολιτική του Τρικούπη ευνοούσε αποκλειστικά το μεγάλο κεφάλαιο και ήταν εξαιρετικά δυσβάσταχτη για τις μεσαίες τάξεις και το λαό……. Ανάμεσα στα χρόνια 1879 και 1893 το ποσό των εξωτερικών δανείων ανέβηκε σε 639.739.000 φράγκα ονομαστικό κεφάλαιο. Η εξυπηρέτηση του δανείου απορροφά τα 40% έως και 50% των κρατικών εσόδων…. Επιπρόσθετα ένα πολύ μικρό μέρος από αυτά τα χρήματα χρησιμοποιήθηκε σε παραγωγικά έργα (6% περίπου). Το μεγαλύτερο μέρος αφιερώθηκε είτε στην βελτίωση της θέσης της Εθνικής Τράπεζας και της Τράπεζας «ΗπεÎ! �ροθεσσαλίας» ή για να πληρωθούν τα εσωτερικά δάνεια….. Το έλλειμμα του προϋπολογισμού όλο και αυξανόταν: 30 εκ. 1884, 61 εκ. 1885, 66 το 1886. Οι Ελληνικές κυβερνήσεις εξαρτιόταν από την καλή θέληση των Ελλήνων και ξένων πιστωτών. Οι αντιπρόσωποι των πιστωτών από όλες τις χώρες συνέρχονταν στην Αθήνα για να επιβάλουν διεθνή έλεγχο. Ο Τρικούπης πήρε την εξουσία το 1893 και κήρυξε χρεωκοπία. Η Αυλή, η αντιπολίτευση και οι τραπεζίτες συμμάχησαν και έχασε τις εκλογές του 1895….. Η νομισματική κρίση του 1879 μείωσε την αγοραστική δύναμη 30 έως 50% και έδωσε το σ! ύνθημα για την εργατική πάλη……
Μέρος ΙΙΙ
Το γνωρίζουμε όλοι οι σύγχρονοι Έλληνες.
Για την αντιγραφή
Ο Νεοέλληνας.
