Μερικές φορές η γλώσσα τσακίζει κόκαλα. Και σχετικά με την πορεία της ελληνικής οικονομίας, η οποία απασχολεί ποικιλοτρόπως τον ανεπτυγμένο κόσμο, πρόεδρος μεγάλης τράπεζας, το...
σχόλιο του οποίου δημοσιεύτηκε πρόσφατα στην ηλεκτρονική σελίδα της εφημερίδας Wall Street Journal, αναφέρει τα εξής για τους Έλληνες: «Πρέπει να παίρνουν ναρκωτικά αν νομίζουν ότι πρόκειται να ξεπληρώσουν το χρέος (They must be smoking dope if they think they are going to pay back the debt». (http://online.wsj.com/itp/20110201/us/moneyandinvesting).
Μέσα σε μια πρόταση ο τραπεζίτης περιγράφει με τον πλέον γλαφυρό τρόπο, αυτό που όλοι λίγο – πολύ ξέρουμε, αλλά το κρατάμε πολύ καλά φυλαγμένο στο πίσω μέρος του μυαλού μας, επειδή δε θέλουμε να το παραδεχθούμε.
Κακά τα ψέματα. Οι αριθμοί είναι απόλυτα μεγέθη και όχι λάστιχα που μπορούν να μεγαλώνουν και να μικραίνουν κατά τις επιθυμίες καθενός. Και στην περίπτωση της Ελλάδας τα νούμερα δε βγαίνουν. Κάπως έτσι, τα μνημόνια επικαιροποιούνται, τα νέα μέτρα έρχονται και οι Έλληνες πολίτες, διολισθαίνουν σταδιακά προς την εξαθλίωση. Όσο για την κυβέρνηση, παραμένει παθητικός θεατής, που μέσα από λεκτικές ακροβασίες και τσιτάτα του τύπου «μαζί τα φάγαμε», προσπαθεί να θολώσει τα νερά, αποδεικνύοντας ότι το μόνο που την ενδιαφέρει είναι η εξαγορά πολιτικού χρόνου (για πόσο άραγε ακόμη;) και η υποβολή διαπιστευτηρίων του πιο πειθήνιου μαθητή στα στελέχη της τρόικας.
Σε άλλο σημείο του συγκεκριμένου δημοσιεύματος που φιλοξενεί το σχόλιο του τραπεζίτη, επισημαίνεται ότι τα ασφάλιστρα κινδύνου έναντι χρεοκοπίας της Ελλάδας (τα γνωστά CDS (credit default swaps)) είναι σχεδόν διπλάσια σε σχέση με εκείνα της Αιγύπτου.
Ωραία σύγκριση! Μια χώρα στην οποία ο λαός έχει εξεγερθεί και έχει βυθιστεί στο χάος, έχει πολύ καλύτερο οικονομικό μέλλον από μια χώρα που βρίσκεται πλέον στις αγκάλες του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και του δρόμου της δημοσιονομικής εξυγίανσης! Μήπως τελούμε υπό καθεστώς ειδικής εκκαθάρισης και δε μας το λένε;
Τι συμπέρασμα να βγάλεις για μια κυβέρνηση που έχει αναγάγει το ψέμα σε επιστήμη και που χρησιμοποιεί τους πολίτες της ως στατιστικά δεδομένα.
Η λογική του «πονάει χέρι – κόβει κεφάλι» που εφαρμόζεται, όχι μόνο επιτείνει τα αδιέξοδα, αλλά οδηγεί σε αργό και βασανιστικό θάνατο.
Θα μου πείτε, δεν υπήρχε διέξοδος, άλλες λύσεις. Θα χρεοκοπούσαμε. Διέξοδος πάντα υπάρχει, αρκεί να έχεις τη στοιχειώδη διάθεση να ψάξεις για να τη βρεις. Το όχι του προέδρου της Ν.Δ. Αντώνη Σαμαρά στο μνημόνιο, εκτός από πράξη πολιτικού θάρρους, έδειξε ότι υπάρχουν και εναλλακτικές προτάσεις. Όχι βέβαια εναλλακτικές του τύπου, «η χώρα είναι Τιτανικός», που χρησιμοποίησε ο πρωθυπουργός για να κατασυκοφαντήσει τη χώρα του. Ούτε σκηνοθετημένα μελό από το Καστελόριζο που συνιστούσαν δημόσια παραδοχή απώλειας εθνικής κυριαρχίας.
Έκτοτε βέβαια, μεσολάβησαν πολλά κι όπως φαίνεται ακολουθούν ακόμη περισσότερα και πιο επώδυνα. Οι κυβερνητικοί εντολοδόχοι του μνημονίου θα φροντίσουν για την κάθε λεπτομέρεια.
Μπορεί να θέλουν να μας εθίσουν και να μας κάνουν «junkies» (ναρκομανείς). Στο χέρι μας είναι να μην τους περάσει…
*Πολιτικού Μηχανικού Ε.Μ.Π., MSc, τ. Εκπαιδευτικού
Α΄ επιλαχούσας βουλευτή ν. Λάρισας, Μέλους Πολιτικής Επιτροπής Ν.Δ.
