στους μεγάλους οδικούς άξονες, με χιλιομετροχρέωση και με έκπτωση για τις συχνές διελεύσεις. Οι διαφωνούντες συνομιλητές μου - υποστηρικτές των τελών κυκλοφορίας και των υψηλών φόρων εν γένει - επικαλούνται τον "κοινωνικό ιστό" και την "κοινωνική συνοχή" για να δικαιολογήσουν την ανάγκη ύπαρξης τελών. Θέλουν να πληρώνουμε για δρόμους που μπορεί να μην πατήσουμε ποτέ, αλλά να μπορούν οι άλλοι να πηγαινοέρχονται. Όμως, η λογική αυτή μοιάζει με εκείνη των… Συμβάσεων Παραχώρησης: Πληρώνουμε για κάτι που δε χρησιμοποιούμε. Άραγε, είναι ικανοποιημένοι από αυτή την έμμεση χρηματοδότηση μέχρι σήμερα και έχουν δει τόσο θεαματικά αποτελέσματα ; Εκτός αν θεωρούν θεαματικό αποτέλεσμα τις εκατόμβες των θυμάτων που θρηνήσαμε στους χρυσοπληρωμένους από τα τέλη κυκλοφορίας δρόμους μας. Παρά τη φορολογική επιδρομή που δέχεται μεγάλο μέρος των συμπολιτών μας, δε βλέπω να έχει εκτοξευθεί στα ουράνια η ποιότητα της κοινωνικής συνοχής. Μήπως η κοινωνική συνοχή διαφυλάσσεται καλύτερα με τη μείωση των φόρων και την οικονομική ανάπτυξη που αυτή επιφέρει, αφού μόνο έτσι εισπράττει σημαντικά έσοδα το Κράτος ώστε να παίζει σωστά τον προνοιακό του ρόλο ; Μήπως οι πραγματικά ανήμποροι πολίτες βοηθούνται αποτελεσματικότερα από την Κοινωνία των Πολιτών (ΜΚΟ), παρά από τον Κεντρικό Σχεδιασμό; Τελικά, μήπως η ανάπτυξη και ο εθελοντισμός είναι αυτοί που διαφυλάσσουν καλύτερα τον κοινωνικό ιστό και όχι ο «τυφλοσούρτης» των τελών και της φορο-επιδρομής ;
άρθρο του Δ. Σταύρου, εκπαιδευτικού, dstavrou.blogspot.com
