Οι αλλαγές πυ έγιναν είναι οι εξής:
1) Πλέον έχουμε ζέστη στον θάλαμο. Σε αυτό πρέπει να ευχαριστήσουμε και την Ταξιαρχία, αλλά ΚΑΙ ΤΟΝ ΔΙΟΙΚΗΤΗ της μονάδας, διότι έλυσε το θέμα. Απλά ελπίζαμε να το λύσει πιο νωρίς και χωρίς να χρειαστεί να δημοσιευθεί τίποτα.
2) Οι φωνές που είχαμε καθημερινά, έχουν πλέον σταματήσει. Δεν λέω οτι εξαφανίστικαν εντελώς, αλλά για να είμαστε δίκαιοι, ναι είμαστε στον στρατό και ορισμένες φορές καλά κάνει και φωνάζει. Οταν αξίζει να φωνάζει να το κάνει. Οταν όμως δεν χρειάζεται καλό θα είναι απο μόνος του να το σταματάει.
3) Με την βοήθεια της Ταξιαρχίας (ισως και όχι μόνο) πλέον έχει έπέλθει επαρκής επάνδρωση στο στρατόπεδο, ωστε να ξεκουραζόμαστε λίγο περισσότερο με αποτέλεσμα να ηρεμούμε στον κατάλληλο βαθμό για να ανταπεξέλθουμε στις υπηρεσίες. Απο εδώ και πέρα αν συνεχίσει το κλίμα απο τα στελέχη και ο κόσμος που ήρθε στο στρατόπεδο να είναι στα επίπεδα που είναι τώρα, τότε εμείς οι στρατιώτες έχουμε την ευθύνη για το αν μας φωνάζουν και αν τρώμε φυλακές.
4) Το θέμα των αδειών έχει ρυθμιστεί έτσι όπως "προβλέπεται". Η προαναχώριση υπάρχει όπως πρέπει και τα παιδιά που ήρθαν απο την παραμεθώριο, θα πάρουν κανονικά τις Τιμητικές Άδειες Παραμεθωρίου που αξίζουν.
5) Πλέον θα είμαστε λιγότερο "καθαρίστριες" γιατι επιτέλους θα πραγματοποιηθούν και εκπαιδεύσεις. Ήδη ξεκίνησαν οι θεωριτικές, και ελπίζω να ξεκινήσουν και οι πρακτικές.
Ελπίζω να μην ξεχνάω κάτι απο αυτά που που γράφτηκαν τις προηγούμενες μέρες. Αυτό που μένει να πω είναι οτι το θέμα που δημιουργήθηκε θα μπορούσε να αποφευχθει αν αυτοί που έπρεπε, έκαναν αυτά που έπρεπε, νωρίτερα, χωρίς να χρειαστούν να γίνουν αυτά που έγιναν. Επίσης θέλω να ευχαριστησω τον "ΣΠΑΡΤΑΚΟ" για την συμπαράστασή τους αλλά εμείς δεν θέλουμε να καταστρέψουμε την καριέρα κανενός.Στο κάτω κάτω, εμείς σύντομα θα τελειώσουμε με την στρατιωτική μας θητεία. Το σημαντικό που έπρεπε να πετύχουμε είναι το να καταλάβει και ο κύριος Διοικητής μας το ότι τα γαλόνια τα σεβόμαστε αλλά πρέπει και ο άνθρωπος που τα φοράει να κερδίσει και τον σεβασμο των κατωτέρων του.
Το στρατόπεδο του Δροσάτου έχει την ονομασία Στρατοπεδο Λοχαγού Παπαδάκη. Και ο Λοχαγος Παπαδάκης ήταν ένας απο τα μέλη του ξακουστού Ιερού Λόχου. Και το τι έκανε τον Ιερό Λόχο ξακουστό είναι γραμμένο στην ιστορία. Δεν μπορούμε να γίνουμε φυσικά Ιερός λόχος αλλά το να πλησιάσουμε την ιδέα ώστε να ΘΕΛΟΥΜΕ να εξυπηρετούμε στα μέτρα του δυνατού τον Ελληνικό Στρατό, είναι κάτι εφικτό. Και αυτό είναι καταρχήν στο χέρι του ανθρώπου που διοικεί.
Δεν είμαι σε θέση να κάνω υποδείξεις, γιατί δεν είμαι πανω απο χρόνο στον στρατό και ουτε πρόκειτε να τον ξεπεράσω. Αλλά η λογική, μου λέει πως κάπως ετσι τα πράγματα θα ήταν καλύτερα. Το κυριότερο κομμάτι που θέλαμε να πετύχουμε ήταν το να κερδίσουμε τον σεβασμό σαν άνθρωποι καταρχήν. Και αυτό ελπίζω να συνεχίσει να ισχύει και μετά απο εμάς, αφού απολυθούμε στους επόμενους στρατιώτες που θα ανήκουν στην δύναμη του Ταγματος, αλλά και σε όλα τα παιδιά που υπηρετούν στις τάξεις του Ελληνικού Στρατού. Για να σεβαστούμε τον Ελληνικό Στρατό, θα πρέπει να μας σέβεται και αυτός. Και οι τιμητικές δεν είναι λύση. Ο σεβασμός είναι ομως η λύση.
Τέλος, έχω να πω πως εμείς, η δύναμη του 604ΤΠ, δεν πρόκειται να "γκρινιάξουμε" άλλο. Αλλά αν τα πράγματα ξεφύγουν ξανά, δεν θα φοβηθούμε να ανοίξουμε το θέμα ξανά δημόσια.
Παρακαλώ να δημοσιευθεί σε όλα τα site που έχουν ασχοληθεί με το θέμα και να θεωρηθεί οτι το θέμα έληξε.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
