Ο πρωθυπουργός θέλει να δώσει πανηγυρικό τόνο στη συνεδρίαση, αφού θα μιλήσει και ο Πολ Ρασμούσεν από τους Ευρωπαίους σοσιαλιστές, αν και αυτό δεν αναμένεται να… περάσει σαν κλίμα στο στελεχιακό δυναμικό, αφού τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ είναι βαθύτατα προβληματισμένα για την πορεία των πραγμάτων και δεν μασάνε πια σε… φιέστες. Φιέστα χωρίς μεγάλο επικοινωνιακό γκελ αναμένεται να είναι και η συνάντηση των σοσιαλιστών ηγετών που συγκεντρώνονται στο Ζάππειο το Σάββατο προκειμένου να συντονίσουν τις κινήσεις τους εν όψει των κρίσιμων συζητήσεων για το σύμφωνο ανταγωνιστικότητας που προωθεί ο γαλλογερμανικός άξονας.Το πρόβλημα είναι ότι εκτός των διαφορετικών αντιλήψεων που έχουν οι σοσιαλιστές μεταξύ τους, είναι πια μειοψηφία εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης και συνεπώς μικρή πρακτική αξία έχουν ακόμα κι αν υπάρξουν υποστηρικτικές των ελληνικών θέσεων απόψεις.
Αυτό που αναμένεται να πυροδοτήσει έντονες συζητήσεις στο Εθνικό Συμβούλιο (αν τελικά επιτραπεί να γίνει συζήτηση και τοποθετήσεις στελεχών) είναι και η άποψη Ραγκούση, που ψιλοεπισημοποιήθηκε την επομένη από τον Πεταλωτή, περί συνταγματο-ποίησης των ορίων του χρέους της χώρας.
Η θέση αυτή, παρότι διατυπώνεται πολύ κομψότερα από την απαίτηση της Μέρκελ, θεωρείται εξαιρετικά νεοφιλελεύθερη για μια σειρά στελεχών που έχουν ανέβει στα κεραμίδια και εκτιμούν ότι η θέση αυτή εκφεύγει των διαδικασιών και των μέτρων αντιμετώπισης της κρίσης χρέους της χώρας και αλλοιώνει βάναυσα τον χαρακτήρα του κόμματος. Πρώτος ο Κώστας Σκανδαλίδης έσπευσε να καταθέσει δημόσια τη διαφωνία του σε μια τέτοια προοπτική, ενώ ακολούθησε με το ίδιο σκεπτικό και η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου. Μάλιστα ο Σκανδαλίδης δήλωσε ότι μια πρόταση θα πρέπει να ψηφιστεί από τα όργανα του κόμματος προκειμένου να διατυπωθεί επίσημα και ως πρόταση του ΠΑΣΟΚ, εκτιμώντας παράλληλα ότι δεν πρόκειται να περάσει. Πίσω από τη δημόσια αντιπαράθεση για το συγκεκριμένο θέμα, είναι πια ευκρινές ότι όσο περνάει ο καιρός τόσο και πιο κάθετος είναι ο διαχωρισμός μεταξύ των φιλελεύθερων - εκσυγχρονιστών του ΠΑΣΟΚ και των λαϊκών αριστερόστροφων, που συγκρούονται σε κάθε ευκαιρία. Ραγκούσης, Παπακωνσταντίνου, Διαμαντοπούλου, Χρυσοχοΐδης Λοβέρδος, Σαχινίδης, πρωτοστατούν στην κυνική αποτύπωση της πραγματικότητας που αντιμετωπίζουν το μνημόνιο ως θείο δώρο προώθησης μεταρρυθμίσεων, ενώ Ρέππας, Παπουτσής, Κατσέλη, Σκαν-δαλίδης, Ξενογιαννακοπούλου εκτιμούν ότι το μνημόνιο είναι κατάρα από την οποία πρέπει η χώρα να απεμπλακεί το συντομότερο δυνατό. Η κάθετη αυτή αντίθεση δημιουργεί ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα συντονισμού και διαχείρισης της κυβέρνησης καθημερινά, αφού ο Παπανδρέου, όπως εξομολογήθηκε σε δημοσιογράφους επιστρέφοντας από τη Γερμανία, επιδιώκει τον καυγά και ενδεχομένως το «διαίρει και βασίλευε». Γνωρίζει ότι οι φανατικοί υποστηρικτές του είναι πιο κοντά στην… αριστερή τάση του ΠΑΣΟΚ, παρότι ο ίδιος στηρίζει με «νύχια και δόντια» τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου, που υιοθετεί άκριτα και χωρίς δισταγμό μέτρα σοκ για την ελληνική κοινωνία.
Συνεργάτες του πρωθυπουργού επισημαίνουν ότι η στήριξη και προώθηση του υπουργού Οικονομικών είναι τέτοια, που πολύ δύσκολα μπορεί να τον… πετάξει εκτός κυβέρνησης, χωρίς να αποτελεί και για τον ίδιο ομολογία πλήρους αποτυχίας και επιβεβαίωση όλης της κριτικής για τον τρόπο διαπραγμάτευσης του μνημονίου και των αδιεξόδων που σωρεύει στον τόπο. Πάντως παρότι διαψεύδεται το ενδεχόμενο ανασχηματισμού, το ζήτημα είναι ότι η κατάσταση με την κυβέρνηση είναι τέτοια, που δεν αποκλείεται να χρησιμοποιήσει το όπλο αυτό, αν δεν αποφασίσει να πάει σε εκλογές και να θελήσει να «φρεσκάρει» το κυβερνητικό σχήμα, σε μια προσπάθεια - δύσκολη ως ακατόρθωτη - να μηδενίσει το κοντέρ και να ξεκινήσει από την αρχή.
http://www.topontiki.gr/article/14456
