Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, σε λίγο καιρό θα είναι πραγματικότητα οι συγχωνεύσεις των σχολικών μονάδων, όπως ανακοινώθηκε και από το σχετικό υπουργείο. Αυτό το γεγονός θα βελτιώσει μεν την οικονομία, καθώς με τη λειτουργία λιγότερων μονάδων θα αποφευχθούν πάγια και λειτουργικά έξοδα και θα υπάρξει εισροή λιγότερων εκπαιδευτικών στον εκπαιδευτικό σύστημα. Επίσης, θα δοθεί η δυνατότητα για ενίσχυση των σχολικών μονάδων σε εποπτικό υλικό (π.χ. συγγράματα και τεχνολογικός εξοπλισμός). Δεν παραβλέπεται το γεγονός ότι θα υπάρχουν και άλλες ωφέλειες.
Ας σταθώ όμως σε ένα πρακτικό πρόβλημα: Αναρωτήθηκαν οι αρμόδιες επιτροπές του υπουργείου, από τις οποίες πάρθηκαν οι αποφάσεις, πως θα προαχθεί το κοινωνικό συμφέρον, όταν οι μαθητές δεν θα έχουν τη δυνατότητα να μετακινούνται προς και από το σχολείο με την έναρξη και τη λήξη των μαθημάτων αντίστοιχα; Τί μέτρα θα παρθούν για αυτό; Τα έξοδα μετακίνησης θα επιβαρύνουν την οικογένεια, η οποία έρχεται καθημερινά αντιμέτωπη με τις αυξήσεις και είναι ήδη φορτωμένη με την αποπληρωμή των τόσων φόρων και χρεών; ...ή μήπως θα πρέπει οικογένειες να μετακομίζουν (και με τί δυνατότητες) σε μεγαλύτερα κέντρα προκειμένου τα παιδιά τους να μη στερούνται την ωφέλεια της Εκπαίδευσης (αποδυναμώνοντας ετσι την ελληνική επαρχία για ακόμα μια φορά μετά την διοικητική υποβάθμιση με τον «Καποδίστρια» και τον «Καλλικράτη») ...ή μήπως θα πρέπει να προβλεφθεί η συνεργασία των δήμων στους οποίους ανήκουν τα σχολεία με το σχετικό υπουργείο και τη συμπερίληψη όλων των μετακινήσεων μαθητών μέσα στα ετήσια κονδύλια (αντίστοιχο ποσοστό του ΑΕΠ) που προβλέπονται για την Παιδεία; Μήπως εν τέλει αυτό το τελευταίο ερώτημα αντισταθμίζει μεγάλο μέρος των εξόδων που υπολογίζει να περικόψει το υπουργείο από το κλείσιμο των μονάδων και προσθέτει έναν ακόμα μπελά και δεν θα έπρεπε καν να συζητηθεί;
Όπως προανέφερα, αυτό είναι είναι μόνο μία προέκταση του προβλήματος των συγχωνεύσεων, η οποία χρήζει, κατά την άποψή μου, προσοχής. Παρόμοια, μπορούν να τεθούν πολλά ακόμα ερωτήματα. Όσο ασήμαντα κι αν φαίνονται, δυστυχώς δεν ακούγονται στο σύνολό τους και δεν υπάρχει η σχετική κρατική πρόνοια και μέριμνα. Απλά, ακούγονται με πομπώδη τρόπο οι «αλλαγές» χωρίς να δίνονται διευκρινήσεις από τους αρμοδίους, τί επιπλέον αλλαγές θα επιφέρουν στη διαβίωσή μας (όσο για αλλαγές στην καθημερινότητά μας, αυτό είναι αυτονόητο). Τελικά, ποιος ωφελείται και ποιος βλάπτεται από αυτούς τους πειραματισμούς και πότε ο κεντρικός σχεδιασμός των διαφόρων υπηρεσιών θα λάβει υπ'όψη τον Άνθρωπο για τον οποίο εξ' άλλου λειτουργούν;
Κι όλα αυτά μέσα, μέσα στον κικεώνα των μεγάλων αλλαγών και των ζυμώσεων που έχουν ήδη δρομολογηθεί για τη χώρα... (στο μέλλον που φτιάχνεται όπως θέλουνε)
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
