Επίσης ας ρίξει μια ματιά στα στατιστικά επιτυχίας στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα όπου τα Δημόσια σχολεία υπερτερούν των Ιδιωτικών.
(ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ : ΚΑΤΑΡΓΟΥΜΕΝΑ ΣΧΟΛΕΙΑ : http://tro-ma-ktiko.blogspot.
Όσον αφορά τη μομφή για τη επίδοση της βαθμολογίας μέσα στο ωρολόγιο πρόγραμμα
1ον Θα μπορούσε επίσης να διαμαρτυρηθεί για ΟΛΕΣ τις ΔΗΜΟΣΙΕΣ Υπηρεσίες που ΔΕΝ τον εξυπηρετούν απόγευμα.
2ον Η διαδικασία αυτή συμβαίνει 3 φορές ΤΟ ΧΡΟΝΟ για τα γυμνάσια και 2 φορές ΤΟ ΧΡΟΝΟ για τα λύκεια. Συνήθως τρεις τελευταίες ώρες άρα 9 χαμένες ώρες ΤΟ ΧΡΟΝΟ για τα γυμνάσια και 6 χαμένες ώρες για τα λύκεια.
ΠΡΟΦΑΝΩΣ η κυρία πήγε στο γυμνάσιο να πάρει τους βαθμούς του παιδιού της μια υποχρέωση που οφείλει να κάνει ΤΡΕΙΣ φορές όλες το χρόνο. Άλλωστε δεν υπάρχει περίπτωση εάν πάει κάποια άλλη οποιαδήποτε στιγμή να της αρνηθούν να της δώσουν τη βαθμολογία. Μη μου πεις όμως πως αν πάς άλλη μέρα δε θα βρεις όλους τους καθηγητές κλπ γιατί είναι υποχρέωση σου να έχεις τακτική επαφή με τους εκπαιδευτικούς και όχι μια φορά το τρίμηνο.. Ελπίζω να μην είναι οι μόνες φορές που πατάει το πόδι της στο γυμνάσιο του παιδιού της. Έχω δει άπειρες φορές μάνες να «πέφτουν από τα σύννεφα» όταν μαθαίνουν ότι το αγγελούδι τους έχει εντελώς διαφορετική εικόνα από αυτή που παρουσιάζουν στο σπίτι.
Τέλος για τους "υποκινητές" καθηγητές τι να πω! ΗΜΑΡΤΟΝ! Δηλαδή ο καθηγητής που δουλεύει στο κάθε χωριό στου διαόλου τη μάνα, που κλείνει το σχολείο και αναγκαστεί να δουλέψει του χρόνου πιθανότατα ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ στο σπίτι του υποκινεί τους γονείς που θα ΑΝΑΓΚΑΣΤΟΥΝ να μετακινούν τα παιδιά τους χιλιόμετρα καθημερινά καθώς οι υπερχρεωμένοι καλλικρατικοί Δήμοι είναι σχεδόν αδύνατο να ικανοποιήσουν τις ανάγκες μετακίνησης.
Σε μερικές περιοχές της Ελλάδας όπου μάλλον δεν έχει πατήσει ποτέ, η λειτουργία των σχολείων είναι το τελευταίο ανάχωμα ενάντια στην ερημοποίηση των περιοχών αυτών.
Ας μου πει λοιπόν η κυρία ή έστω κάποιος άλλος πώς να πείσω αύριο τα 8 παιδιά μου (παιδιά μου τα θεωρώ) της Β’ Λυκείου ότι το Λύκειο τους κλείνει και του χρόνου, χρονιά προετοιμασίας για τις Πανελλήνιες, θα πρέπει να μετακινούνται κάθε μέρα 26+26=52χλμ για να πάνε στο καινούριο τους σχολείο με τα υπόλοιπα 19 παιδιά (σύνολο στην τάξη 27) και ότι αυτό θα είναι για το καλό τους???
Πως θα τους πείσω πως συμμετέχω με όλη μου την ψυχή στην διαμαρτυρία τους καθώς το χειρότερο που μπορώ να πάθω του χρόνου είναι να βρεθώ 26χλμ πιο κοντά στο σπίτι μου;
Τι θα τους πω αύριο το πρωί που θα με ρωτήσουν γιατί είναι αντιπαιδαγωγικό να είναι μόνο 8 παιδιά στο τμήμα; Πως θα τους πείσω ότι στα 27 παιδιά θα γίνεται καλύτερη δουλειά από ότι κάνουμε τώρα που είναι μόνο 8.
Πως θα τους πείσω ότι τώρα είναι αντιπαιδαγωγικό που τα γνωρίζω με το μικρό τους όνομα και γνωρίζω τα ενδιαφέροντά τους, τις αδυναμίες τους, τις ανησυχίες τους, τα προβλήματά τους;
ένας εργάτης της εκπαίδευσης.
