♦ Η σύναξη των ρημάτων για την εξεύρεση λύσεως περισσότερο έχει την εικόνα μιας μεταμφιεσμένης παραστάσεως παρά τη μεθοδική καταγραφή των δεδομένων. Τα ζητούμενα από καιρού εις καιρόν εγκαταλείπουν τον μαυροπίνακα αφήνοντας την υπόθεση να φαντάζει θεωρία χωρίς αποτέλεσμα.
♦ Λόγια εμβρυακής συλλογιστικής και παρεμβάσεις επαναστατικού αποπροσανατολισμού για τη λαϊκή εξαργύρωση της επιταγής περί δικαίου.
♦ Λάβρος ενεφανίσθη ο φτεροπόδαρος Ευάγγελος ο Βενιζέλος να διαχωρίσει τα ιμάτια του και να θυμίσει στο σώμα την ύπαρξή του. Και ο εκ της Πάρου εγκατεστημένος εις πρωτεύουσαν οργισμένος, μεταφέρει την πολιτικού περιεχομένου αγανάκτηση στα πρωτοσέλιδα.
Αντιδράσεις επίτιτλες στην αναρτημένη πολιτεία. Μανταλάκια ξύλινα στο συρματόσχοινο.
♦ Και η Υπατία κατακερματισμένη σκορπά τη λογική των εξουσιών και αφήνει το συναίσθημα να απορροφήσει τη στείρα επιχειρηματολογία.
♦ Κτήρια, μικρογραφία των συνόρων της απόγνωσης.
♦ Τοιουτοτρόπως η ζωή συνεχίζεται αρνούμενη να αντιληφθεί, ενώ οι επιτήδειοι εμμένουν στη λαφυραγωγία.
♦ Στην Αθήνα το Καμίνι βράζει, η αλόγιστη σπατάλη, οι δημόσιες σχέσεις, οι ηλεκτρικές συσκευές συνθέτουν την κρίση των αρρωστημένων συνειδήσεων.
♦ Και τα μανικετόκουμπα ανοικτά φανερώνουν τις ροδαλές ρόγες των δακτυλογράφων.
♦ Μαζεμένοι συλητές, αισχρουργοί της εκ γενετής νοοτροπίας.
♦ Υδραυλικοί σεβάσμιοι ασχολούνται με τους «σωλήνες αποβολής περιττωμάτων» μη διαβλέποντας τη διαρροή στο όμορο ευκτήριο.
♦ Ακαταλόγιστη ηθικοπλαστική και άλλοθι εξ ουρανού με μαύρο άμφιο.
♦ Και στη συγκέντρωση των αρχηγών η συναίνεση το πρόσχημα. Η αβεβαιότητα πρωτοστατεί και ρήτορες θα απαγγείλουν το αναμασημένο κείμενο. Και ξυλοκοπημένο το ερμήνευμα θα αποχωρήσει αηδιασμένο.
♦ Χώρα πολύλογη, μακρυμαλλούσα!
♦ Εγκαταλελειμμένο τοπίο!
♦ Η θάλασσα ξεμαλλιασμένη και το αυτοσχέδιο πλεούμενο βολοδέρνει στην ιστορική μοναξιά του. Καταιγίδες και κρότοι, τέρατα και βράχοι, μαυρίλα και βροχή. Πλήρωμα βουβό και κυβερνήτες αλλόγλωσσοι. Αποδιωγμένη αισιοδοξία, μοιρολατρική απεικόνιση των μορφασμών.
♦ Σχήματα περιορισμένα στο κάδρο ασφυκτιούν κάτω απ’ τη μανιακή διάθεση του χρωστήρα.
♦ Και απομονώνεται ο θυμός στην αδιαφορία του πραγματικού κι αναζητείται το χαμόγελο στα ψιλά γράμματα.
♦ Μικρές αγγελίες οι λεπτομέρειες τυπωμένες στα ένθετα των περιοδικών ανακοινώσεων.
♦ Και η νοημοσύνη διαμαρτυρόμενη, τη συνδρομή της ουροδόχου κύστεως αναζήτησε διά την ανόρθωσή της.
♦ Αίφνης υπό τον φόβο απρόοπτων εξελίξεων ο νους μάζεψε τα ουσιαστικά και αφαίρεσε.
♦ Ταχέως έγραψε τη λύση αναμένοντας το αποτέλεσμα.
♦ Ένας ανακουφιστικός μονοσύλλαβος αναστεναγμός προσδιόρισε το μακρόσυρτο και ένα ανοικτό χαμόγελο εντόπισε την επιτυχία της δημιουργίας.
♦ Το νερό κύλησε σκεπάζοντας τις αφρισμένες σκέψεις και μια φευγαλέα ματιά στον καθρέφτη έδωσε το αποχαιρετιστήριο στη στιγμιαία κρίση ευφυΐας του σώματος.
♦ Σύνουρο το αόριστο με το οριστικό έκλεισε την πόρτα.
♦ Κι έσβησε το φως.
Παλιό σκαρί, καλό ξύλο, ανθεκτικό. Μάστορες αρχαίοι στόλισαν την πλώρη.
Πρύμνη φαρδιά να κάθεται στο υγρό και πλευρά καμπυλωτά ζωγραφισμένα.
Και Διφθέρες πολύφθογγες κάναν’ τις ρότες, ενώ Πολυταξιδεμένοι ναύτες βρήκαν τα λιμάνια τ’ απάνεμα.
Μύθοι και βροντές, νεράιδες στα κύματα, δώσαν’ εικόνες.
Τιτάνες και γίγαντες γεννήσαν’ θεούς κι
αστροπελέκια έγλυψαν την πέτρα.
Νύχτες και μέρες αρχόντισσες.
Και γυναίκες καλλίμορφες πλέξαν’ μαζί με την αράχνη χορούς και τραγούδια.
Σοφοί σμιλέψαν’ τον χρόνο και τον κάναν’ αθάνατο.
Ήλιος και Θάλασσα, άνεμος κι ουρανός και μια σελήνη θεόμορφη, μελαγχολική, απαστράπτουσα.
Ποίηση δροσοστάλαχτη, καλλιλογία της φύσεως, γενναιοδωρία της ομορφιάς στο πολύγραμμο των ακτών.
Σύνθεση κι αφαίρεση, λόγος κι αντίλογος.
Και μια καταιγίδα θυμωμένη.
Πειρατές με καλυμμένα πρόσωπα, άρπαγες λήσταρχοι Λαιστρυγόνες. Φωτιά, πέτρες, ορυμαγδός.
Παλιό σκαρί, καλό ξύλο, ανθεκτικό.
Στο νεώριο η πλώρη βρομισμένη κι η πρύμνη κομματιασμένη.
Εργάτες ξύνουν τις ζωγραφιές στα πλαϊνά και μάστορες καινούργιοι αλλάζουν όνομα. Σκεπάρνια ασελγούν και καρφιά μεγάλα πληγώνουν την ιχνογραφία.
Φωνές μονόφθογγες μουντζουρώνουν τη σιωπή και η νοσταλγία ωρυόμενη τραβολογά την ιστορία.
Στην αιωνιότητα της παραβολής η θάλασσα χάθηκε κι ένα άστρο έπεσε αφήνοντας πίσω του το μαύρο.
Και το δάκρυ προαναφώνημα του επιμυθίου ονειρεύεται.
Εκείνον τον Ήλιο που χάθηκε.
Μέσα στο σκούρο.
Επί γης οργής
Και της θαλάσσης
Γραμμή διαχωριστική
Συναίσθημα των αισθήσεων
Επιμανής και βαρυόργητος
Μεγαλοπρεπής και αλαζών
Γυμνός και θρασύγλωσσος
Ο άρχων
Και Το σφρίγος απαράμιλλον
Ελλοχεύει
Στην αποβάθρα
Δίνοντας στο σχήμα
Τη δυνατότητα της προσαρμογής
Ωδή ψαλλόμενη
Διά μέσου των αιώνων
Ψίθυρος
Στα σώματα
Τραγικός ποιητής
Της ουσίας
Ο ανυπέρβλητος!
http://www.topontiki.gr/article/14647
