Στη 16η θέση του κόσμου (από πλευράς ΑΕΠ), η Τουρκία, ομοτράπεζη του περίφημου G20, αγαπημένο παιδί των ξένων «αγορών» τα τελευταία χρόνια και με εμφανείς τις νεο-οθωμανικές βλέψεις της να αναδειχθεί σε περιφερειάρχη στην ευρύτερη περιοχή μας, έχει δει τα τελευταία δυο - τρία χρόνια μόνο θετικές εκθέσεις - αναλύσεις. Κάτι που μεταφράζεται σε μια σταθερά αυξανόμενη εισροή επενδυτικών κεφαλαίων. Βέβαια, όλα αυτά δεν ήρθαν από θαύμα.
Χάρη στην αναπτυσσόμενη οικονομία της, η Τουρκία έγινε μία από τις ελάχιστες χώρες που επέζησαν από το πέρασμα του ΔΝΤ και κατάφερε να επιστρέψει στο Διεθνές Ταμείο τα 17,6 δισ. δολάρια που της είχαν χορηγηθεί τον Μάρτιο του 2001. Δεν είναι τυχαίο ότι οι μεγαλύτεροι Έλληνες επιχειρηματίες δηλώνουν στις παρέες τους σήμερα ότι θα ήθελαν να δουλεύουν στην... άλλη πλευρά του Αιγαίου.
Από την αρχή της 10ετίας του 2000 έγιναν ουσιώδη βήματα - αρχικά με επικεφαλής τον Κεμάλ Ντερβίς, ο οποίος ευθυγραμμίστηκε απόλυτα με τις επιταγές του ΔΝΤ - που επέτρεψαν στην τουρκική οικονομία να αναταχθεί σε θεαματικό βαθμό. Εξέλιξη που, κατά την εκτίμηση διεθνών αναλυτών, ανέταξε και τις γεωπολιτικές φιλοδοξίες της Άγκυρας και του διδύμου Ερντογάν -Νταβούτογλου, σε σημείο ριζικής αναθεώρησης παραδοσιακών συμμαχιών και ισορροπιών.
Το μπλόκο του εβραϊκού «λόμπι»
Τώρα οι αλλαγές φτάνουν στο πρώτο σημείο ελέγχου. Διεθνή ΜΜΕ που θεωρούνται φίλα προσκείμενα σε ισραηλινά συμφέροντα, καταγράφουν και μεταφέρουν πλέον την «αίσθηση» πως η Άγκυρα έχει... απλώσει τα πόδια της πολύ πιο έξω από το σκέπασμα που της αναλογεί.
♦ Δεν είναι λίγες, ούτε τυχαίες προφανώς, οι πυκνές βολές αρθρογράφων της «Wall Street Journal», της «Washington Post» ή ακόμη των «Financial Times», που επικρίνουν την αμφίσημη πολιτική της Τουρκίας στην ευρύτερη περιοχή.
♦ Δεν είναι τυχαία μάλλον και τα μηνύματα, που αποστέλλονται έμμεσα στο κατεστημένο της γείτονος από στρατηγικούς συμμάχους των αμερικανικών συμφερόντων στην περιοχή.
Όμως η εμφάνιση της RBC Capital στο παιχνίδι είναι κάτι διαφορετικό. Και δείχνει να ανατρέπει τους μέχρι τώρα όρους του, καθώς μεταφέρεται στο οικονομικό πεδίο. Οι παλιότεροι θα θυμούνται τη... σπέκουλα του πολύ Τζορτζ Σόρος (και όσων συμμετέχουν στα χαρτοφυλάκιά του) στην αγγλική στερλίνα, τις επιθέσεις του στην οικονομία της Αργεντινής αλλά και τον κερδοσκοπικό πόλεμο που εξαπέλυσαν πρόσφατα οι «αγορές» κατά της Ελλάδας και του ευρώ. Γεγονότα που επιβεβαιώνουν την ισχύ των περιβόητων «αγορών», των funds και των κάθε λογής Πόλσον ή Σόρος.
Ας επανέλθουμε λοιπόν στον νέο... joker, που εμφανίζεται στο παιχνίδι μέσω της RBC Capital, αλλά και των τελευταίων προειδοποιήσεων των (πάντοτε) «αθώων» επενδυτικών οίκων για την τουρκική οικονομία. Τι ακριβώς λέει ο ξένος οίκος στην πρόσφατη ανάλυσή του, την οποία αναπαρήγαγαν μόνο δύο - τρεις τουρκικές εφημερίδες;
Λέει πως «...η τουρκική κεντρική τράπεζα φέρεται να ακολουθεί ένα πειραματικό μείγμα οικονομικής πολιτικής, που μπορεί μέχρι τώρα να αποδίδει καρπούς, ανά πάσα στιγμή όμως θα μπορούσε να βάλει τη χώρα σε περιπέτειες».
Ψάχνοντας λίγο πιο προσεκτικά (στις επίσημες ιστοσελίδες των εταιρειών...), ο αναγνώστης θα δει πως η RBC σχετίζεται (φυσιολογικά) μετοχικά με τη Royal Bank of Canada. Αν όμως ακολουθήσει το ψάξιμο, θα φτάσει και στην Tamir Fishman Group. Σωστά μαντέψατε: Οι... ψαράδες της Tamir είναι οίκος εβραϊκών συμφερόντων, ένα από τα δραστήρια διεθνώς χαρτοφυλάκια, με παρουσία σε αρκετές περιοχές - κλειδιά του κόσμου. Πάντοτε στην καρδιά των εξελίξεων, που λένε.
Ευάλωτο νόμισμα
Συμπτωματικό θα πείτε - και ίσως να είναι έτσι -, όμως οι οίκοι σημειώνουν μεταξύ άλλων πως «...η τουρκική λίρα παραμένει - επί της ουσίας - αδύναμο - ευάλωτο νόμισμα (σ.σ.: καθώς δεν θα μπορεί να υποτιμάται επ’ άπειρον έναντι, λ.χ., του δολαρίου), που υπό προϋποθέσεις θα μπορούσε να πιεστεί περισσότερο».
Η ανάλυση συνεχίζει, μάλιστα, ότι αυτό συμβαίνει σε μία περίοδο που «...οι υψηλές τιμές του πετρελαίου (σ.σ.: το αργό ξεπέρασε πρόσφατα για λίγο και τα 100 δολάρια) ψαλιδίζουν το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα που έχουν τα τουρκικά προϊόντα στις διεθνείς αγορές». Ένα πλεονέκτημα που κατά κύριο λόγο αποδίδεται στο φτηνό εργατικό κόστος (...στην Τουρκία οι μεγάλες απεργίες πνίγονται στο αίμα), στην ευέλικτη φορολογική πολιτική και βεβαίως στην αναμφισβήτητη προσπάθεια που κατα-βάλλει η οικονομική πολιτική της Τουρκίας. Ποιες όμως θα μπορούσαν να είναι οι προϋποθέσεις πίεσης στις οποίες αναφέρονται οι ξένοι οίκοι;
Πίεση και χρέος
Η ανάλυση της RBC μας προϊδεάζει για μία από αυτές όταν υπενθυμίζει ότι «...οι ξένοι κατέχουν το 20% του τουρκικού χρέους». Δηλαδή οι περίφημες αγορές ελέγχουν το ένα πέμπτο των ομολόγων. Εάν αυτοί αποφάσιζαν να πουλήσουν, σημειώνει (ή μήπως προειδοποιεί;) ο ξένος αναλυτής, τότε η τουρκική οικονομία θα μπορούσε πράγματι να έχει πρόβλημα.
Μην αποκλείετε, λοιπόν, να εμφανιστούν διάφοροι joker στο παιχνίδι, καθώς η δυναμική που έχει προσλάβει η τουρκοϊσραηλινή αντιπαράθεση προοιωνίζεται ανατροπές ισορροπιών (και όχι μόνο γεωπολιτικών) στην ευρύτερη περιοχή. Επιχειρηματικός παράγοντας, σχολιάζοντας την αναφορά μας περί... δακτύλου RBC, είπε χαρακτηριστικά πως, «εάν οι περιβόητες αγορές θέλουν να κοντύνουν την Τουρκία (σ.σ.: την τουρκική οικονομία), μπορούν να το πετύχουν με 2-3 υποβαθμίσεις μόνο».
Αποτελεί κοινό μυστικό στις αγορές πως οι εξαγωγές τουρκικών προϊόντων, όπως και η θεαματική αύξηση του τουριστικού ρεύματος, εκτινάχθηκαν μετά τη διπλή υποτίμηση της λίρας. Όπως επίσης και ότι η αύξηση του ΑΕΠ προήλθε και από την ενδυνάμωση του τραπεζικού συστήματος και την προσέλκυση άμεσων ξένων επενδύσεων. Το κλονισμένο (μέχρι και τα μέσα του 2007-8) τουρκικό τραπεζικό σύστημα απέκτησε αυξημένη ρευστότητα και επιτοκιακή σταθερότητα χάρη στα ξένα κεφάλαια (και στις αγορές τουρκικών ομολόγων).
Αυτά αποτυπώθηκαν στην αύξηση του ΑΕΠ κατά 11,7% στο πρώτο τρίμηνο του 2010 (παρά τη συρρίκνωσή του κατά 4,7% το 2009), αναδεικνύοντας την οικονομία της Τουρκίας στην τρίτη ταχύτερα αναπτυσσόμενη σε παγκόσμια κλίμακα. Και επέτρεψαν έτσι στον πρόεδρο Αμπντουλάχ Γκιουλ να δηλώσει πρόσφατα πως «... η Τουρκία κάποτε ήταν ο μεγάλος ασθενής της Ευρώπης, σήμερα είναι ο μόνος υγιής». Να δούμε λοιπόν αν η Τουρκία θα παραμείνει υγιής ή θα την πατήσει όπως η Ελλάδα...
http://www.topontiki.gr/
