Ανέλαβα μια εταιρία λοιπόν με 17 άτομα προσωπικό και Χ τζίρο μικρομεσαίας ελληνικής εταιρίας και την έφτασα στον διπλάσιο τζίρο (πάλι μικρομεσαίας ελληνικής εταιρίας) και με 45 εργαζόμενους.
Προσπαθώ να κρατήσω τις θέσεις εργασίας και την παράγωγη της εταιρίας με νυχιά και με δόντια και έχω να αντιμετωπίσω τα παρακάτω :
1. Οι προμηθευτές κόβουν τις πιστώσεις.
2. Οι τράπεζες έκοψαν τα πλαφόν προεξόφλησης αξιόγραφων (συναλλαγματικών και επιταγών).
3. Ανέβασαν τα επιτόκια κατά 1,5 % αναγκαστικά και με εκβιασμό αφού θα ήμουν στην λίστα των κακών πελατών που δεν εξυπηρέτησαν την τράπεζα και θα έπρεπε να υποστώ τις συνέπειες.
4. Χαμήλωσαν τα όρια κατά 25%.
5. Αυξήθηκε ο Φ.Π.Α. , πλήρωσα 2 περαιώσεις μέσα σε 3 χρόνια , πλήρωσα τους φόρους και τις εισφορές μου μέχρι τελευταίας δεκάρας .
6. Αναβάθμισα τις υπηρεσίες μου μπας και πουλήσω περισσότερο αλλά να εισπράξω από ποιον ;
7. Οι πελάτες μου όλοι ξαφνικά απέκτησαν έκτος από οικονομικά και βιοποριστικά προβλήματα άρα δεν υπάρχει περίπτωση να πληρωθώ για ότι πούλα σε εύλογο χρονικό διάστημα 4-5-6 μηνών (μήπως οι έξι μήνες είναι μετρητοίς και είμαι παράλογος;) και αναγκάζομαι να εισπράξω στους 10-13 μήνες μέσω δικηγόρου που ο άνθρωπος δουλεύει με το αζημίωτο και αναλαμβάνοντας το ρίσκο να χάσω τους
πελάτες μου μια για πάντα.
Ακούω για αναθέρμανση της πραγματικής οικονομίας για τόνωση της αγοράς αλλά δεν βλέπω φως.
Και ρωτώ λοιπόν τους εργατοπατέρες συνδικαλιστές, τους καρεκλοκενταύρους υπουργούς , τους καρεκλοθύρες δημοσίους υπάλληλους αρμοδίους που δυσκολεύουν την ζωή μου.
Τι φταίμε για την κρίση σας εγώ και οι συνεργάτες μου;
Εμένα που είμαι υγιείς αλλά μικρός ποιος θα με προστατεύει;
ΕΛΕΟΣ
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
