Η πρωτοβουλία παρουσιάστηκε πρόσφατα σε συνέντευξη Τύπου στον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών από τους βασικούς πρωτεργάτες και μέλη της συντονιστικής επιτροπής, την υπερνομάρχη Αθηνών -Πειραιώς, Κωνσταντίνα Μπέη, τον πρ. πρύτανη του ΕΜΠ, Κώστα Μουτζούρη, τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ, Γιάννη Παναγόπουλο, τον πρόεδρο της ΓΣΕΒΕΕ, Δημήτρη Ασημακόπουλο, τον πρόεδρο της ΕΣΕΕ, Βασίλη Κορκίδη, και τον πρόεδρο του ΔΣΑ, Δημήτρη Παξινό. Η πρωτοβουλία απευθύνεται σε όλους τους Έλληνες και στοχεύει, μέσω της ανακύκλωσης του εισοδήματος, στη διατήρηση των θέσεων εργασίας.
«Θέλουμε να ενθαρρύνουμε τους πολίτες να αγοράζουν ελληνικά προϊόντα, αλλά και τους επιχειρηματίες να συνδράμουν σε αυτό κάνοντας τα προϊόντα τους ανταγωνιστικά», τόνισε η κ. Μπέη εξηγώντας ότι «όλοι μπορούμε να λειτουργήσουμε με την ευθύνη, που μας αναλογεί, να αλλάξουμε συνήθειες και να στηρίξουμε την ελληνική οικονομία».
«Στόχος» -όπως εξήγησε ο κ. Παναγόπουλος- «είναι να δημιουργήσουμε ένα κίνημα ενεργών πολιτών που αν συνδυαστεί με όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις θα μπορεί να επιβάλει κανόνες και στην ίδια την αγορά».
Με αφορμή τη νέα αυτή πρωτοβουλία του Κινήματος Πολιτών, η ΕΣΕΕ εξέδωσε το ακόλουθο Δελτίο Τύπου:
Η σημερινή πρωτοβουλία του Κινήματος Πολιτών «ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΟΥΜΕ Ο,ΤΙ ΠΑΡΑΓΟΥΜΕ», είναι ιδιαίτερα σημαντική. Όλοι μας πρέπει, από το δικό του μετερίζι ο καθένας, να αναδείξουμε τα κρίσιμα προβλήματα και να δηλώσουμε την ετοιμότητά μας στην αντιμετώπιση της υποκατανάλωσης των εγχώριων προϊόντων.
Αμέσως μόλις προσδιορίστηκε από την ελληνική Κυβέρνηση η κρίση στην οποία είχε διέλθει η ελληνική οικονομία, η ΕΣΕΕ μίλησε για μία ανάγκη να αναδειχθεί ως νέο αξιακό πρόταγμα ο «οικονομικός και κοινωνικός πατριωτισμός». Με αυτό δεν εννοούσαμε προφανώς μία εσωστρεφή και αμυντική στάση και ασφαλώς ούτε καμίας μορφής εθνικισμό, αλλά μία προσπάθεια να αναδείξουμε τη σημασία εκείνων των κοινωνικών δυνάμεων, οι οποίες, κατά τη γνώμη μας, θα έπρεπε να «κουβαλήσουν», ως πολλαπλασιαστές, το βαρύ φορτίο της εξόδου από την κρίση. Οι κοινωνικές αυτές δυνάμεις, λέγαμε τότε αλλά λέμε και τώρα, είναι τα μεσαία στρώματα, η μεσαία τάξη.
Είναι η ελληνική μικρή και μεσαία επιχειρηματικότητα που βρέθηκε στο «μάτι του κυκλώνα», είναι ο κατασυκοφαντημένος ιδιωτικός τομέας, που στηρίζει διαχρονικά την απασχόληση, «γεμίζει» τα Δημόσια Ταμεία και ανατροφοδοτεί την ελληνική παραγωγική βάση. Η δική μας έκκληση, επομένως, αφορούσε στη σχηματοποίηση ενός νέου αναπτυξιακού προτύπου, δυναμικού και εξωστρεφούς, που θα έθετε, όμως, τις ΜμΕ στο επίκεντρο της αναπτυξιακής διαδικασίας.
Οι κοινωνίες δεν είναι πειραματικοί σωλήνες, ούτε αναπλάθονται σύμφωνα με τη βούληση του οποιουδήποτε, όσο σοφός και όσο ικανός και αν είναι. Οι κοινωνίες έχουν την ιστορικότητα τους, έχουν τις παραδόσεις τους και διαθέτουν δομές που έχουν σφυρηλατηθεί και παγιωθεί με τα χρόνια. Οφείλουμε να βελτιώνουμε αυτό που έχουμε, διότι με αυτό προχωρήσαμε και αναπτυχθήκαμε για δεκαετίες. Η εκ βάθρων καταστροφή θα δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα από όσα καλείται να λύσει.
Έτσι, και η ελληνική οικονομία και κοινωνία έχει τις δικές της ιστορικές αναφορές, δομές και παραδόσεις, τις οποίες πρέπει, τουλάχιστον, να λάβουμε υπόψη μας στη χάραξη κάθε νέας στρατηγικής. Πρόκειται για μια οικονομία βασισμένη στις μικρές επιχειρήσεις (ποσοστό που αγγίζει το 95% του συνόλου). Για μια κοινωνία που η μικρή και μεσαία επιχειρηματικότητα αποτελούν το μεγάλο εργοδότη στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας, με το ποσοστό των απασχολουμένων σε αυτές τις επιχειρήσεις, να ξεπερνά το 85%. Μια παραγωγική δομή βασισμένη, κυρίως, στην ελαφρά βιομηχανία αλλά και την γεωργική παραγωγή.
Ποιο θα πρέπει, όμως, να είναι το σύνθημά μας σήμερα; Είναι, ως ένα βαθμό, σωστό να ορίσει κανείς σαν μία από τις μεγάλες παθογένειες της ελληνικής οικονομίας το αρνητικό ισοζύγιο εισαγωγών-εξαγωγών. Σε αυτό, ίσως, να φταίμε και εμείς. Παρασυρόμενοι από μία ραγδαία αύξηση της κατανάλωσης, στραφήκαμε με ευκολία σε φθηνές εισαγωγές παρακάμπτοντας τον μικρό και μεγάλο Έλληνα παραγωγό που μας τροφοδοτούσε όλα αυτά τα χρόνια.
Στην παρούσα, όμως, φάση, οφείλουμε για πρώτη φορά να μεριμνήσουμε σοβαρά για τα του «οίκου» μας. Πρέπει το νέο αναπτυξιακό μοντέλο να στηριχθεί, σε σημαντικό βαθμό, στην ελληνική παραγωγική βάση και να καλλιεργηθεί μέσα σε ένα εύφορο και προσοδοφόρο επιχειρηματικό έδαφος. Πρέπει να κοιτάξουμε τις αδυναμίες της ελληνικής αγοράς και να δούμε με ποιους τρόπους θα αλληλοτροφοδοτήσουμε ο ένας κλάδος την ανάπτυξη του άλλου. Η εποχή της καταναλωτικής έξαρσης παρήλθε.
Πρέπει να εμποτίσουμε τη δράση μας με ένα σύνθημα: «Καταναλώνω, όσα και όσο παράγω». Σε αυτό το πλαίσιο, εντάσσεται η έννοια του «πατριωτισμού» που προαναφέραμε σε μία κατεύθυνση ενίσχυσης του ελληνικού παραγωγικού ιστού και της ελληνικής αγοράς. Σε δύο παραδοσιακούς κλάδους της ελληνικής ελαφριάς βιομηχανίας, την υπόδηση και τα τρόφιμα, το αρνητικό ισοζύγιο εισαγωγών και εξαγωγών ολοένα και μεγαλώνει. Στο κλάδο της υπόδησης το 70% των προϊόντων είναι εισαγόμενο και μόλις το 30% παράγεται εγχώρια, ενώ στα τρόφιμα, 2.000 κωδικοί αντιστοιχούν σε προϊόντα ασιατικής προέλευσης, ένας αριθμός που βρίσκεται σε μία διαρκώς αύξουσα τάση.
Ζητάμε από τους Έλληνες καταναλωτές να στηρίξουν την προσπάθεια αυτή, να προτιμούν εγχώρια προϊόντα με κωδικό (barcode) που να ξεκινάει με τον αριθμό 520, τα οποία εκτός από την σταθερά υψηλή ποιότητα που διαθέτουν, θα αποκτήσουν, με τον τρόπο αυτό, περισσότερο ελκυστική τιμή.
Προτείνουμε:
Την προβολή και προώθηση των Ελληνικών Προϊόντων για να συμβάλλουν στην αύξηση ζήτησης και της συνακόλουθης αύξησης της παραγωγής τους
Επενδύσεις για την ανάπτυξη των ελληνικών Επιχειρήσεων - Υπηρεσιών και συνολικά της Οικονομίας με σκοπό την μείωση του κόστους μέσα από την αύξηση της Εγχώριας Παραγωγής
Την ενημέρωση των ξένων αγορών για τα Ελληνικά Προϊόντα ώστε να αυξήσουμε την δυναμική των εξαγωγών
Την προβολή και προώθηση των Ελληνικών Προϊόντων με στόχο την αύξηση της κατανάλωσής τους από το ελληνικό αγοραστικό κοινό
