Για την ανάρτηση
http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2011/03/down.html (Παιδί με
σύνδρομο down) θά ήθελα να ευχαριστήσω θερμά την αναγνώστρια που το ανήρτησε.
Εύχομαι και φαντάζομαι να είναι νέος άνθρωπος ώστε να πιστέψω ότι δεν χάθηκε η ελπίδα και η
ευαισθησία σε αυτόν τον τόπο. Η δική μου η
εμπειρία από παρόμοιες περιπτώσεις είναι
δυστυχώς ανάλογη: (ελάχιστοι ευτυχώς)
δάσκαλοι ή καθηγητές οι οποίοι κοιτούν
μόνο την δουλειά τους και τα παιδιά με
κινητικά και μαθησιακά προβλήματα μάλλον
τους ενοχλούν, συμμαθητές που πετροβολούν
ή λοιδορούν τα παιδιά αυτά καθώς η παιδεία
τους από την οικογένεια είναι μάλλον για
θηρία και άλλα.
Δεν ξέρω αν έχει δίκιο η αναγνώστρια και εάν
είναι έτσι στο σχολείο αυτό. Είναι ευκαιρία
όμως για τους δασκάλους και τον Διευθυντή
να χρησιμοποιήσουν ως εφαλτήριο την
ευαισθησία της αναγνώστριας και να δουν
κριτικά την όλη αντιμετώπιση των παιδιών
και την προστασία τους από εμάς τους υγιείς
(το τελευταίο χωράει πολύ νερό....).
Κορίτσι μου σε ευχαριστώ και σε ευγνωμονώ
για το γράμμα σου. Υπάρχει ελπίδα.
Καθηγητής Ιατρικής Σχολής
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
