«Φανταστείτε τους περίεργους γείτονές σας. Τους πλησιάζετε, τους θεωρείτε μέρος του κοινωνικού συνόλου ή ακόμα ανταλλάσσατε καφέ ή ζάχαρη. Ξαφνικά γίνεται γνωστό ότι είναι εγκληματίες ή βάρβαροι με τις γυναίκες, τις οποίες εγκλωβίζουν στο υπόγειο. Θα νιώθατε τύψεις για τη φιλία σας ή για το γεγονός ότι αγνοήσατε τα έκδηλα σημάδια; Ή θα προσποιούσαστε τους εξοργισμένους;», αναφέρει το Economist.
Παρόμοια είναι τα συναισθήματα που αισθάνονται αυτές τις ημέρες οι ηγέτες της Ευρώπης καθώς οι «φίλοι» τους σε όλη τη Μεσόγειο ανατράπηκαν. Η αλήθεια είναι ότι Ευρώπη δεν είχε άλλη επιλογή όσον αφορά στους γείτονες της. Οι καλές σχέσεις ήταν μια αναγκαιότητα, ιδιαίτερα για τις χώρες με πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Ωστόσο, ορισμένες ευρωπαϊκές δράσεις τώρα φαίνονται ύποπτες. Θυμηθείτε τον καταλυτικό ρόλο του πρώην Βρετανού πρωθυπουργού Γκόρντον Μπράουν στην απελευθέρωση του αλ-Μεγκράχι, τον Λίβυο που είχε καταδικασθεί σε ισόβια κάθειρξη στη Σκωτία για το ρόλο του στο βομβαρδισμό του 1988 στο Λόκερμπι.
Ή τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι να φιλά το χέρι του Μουαμάρ Καντάφι.
Δεν είναι τυχαίο ότι τα λιβυκά πετροδόλαρα έχουν επενδυθεί σε εταιρείες και ιδρύματα σε όλη την Ευρώπη, από την ποδοσφαιρική ομάδα Γιουβέντους έως το London School of Economics.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες προσπαθούν τώρα να διαψεύσουν τα πολλά χρόνια της real politik και να ενστερνισθούν την κραυγή του Αραβικού λαού. «Όσο πιο μακριά είστε από τους μετανάστες που θα «προσγειωθούν» στις παραλίες σας, τόσο περισσότερο ηθικοί μπορείτε να επιτρέψετε στον εαυτό σας να είναι», λέει με νόημα ένας Ευρωπαίος διπλωμάτης αναφερόμενος στις ευρωπαϊκές χώρες που βρίσκονται πλησίον της Λιβύης.
Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, κινήθηκε πιο γρήγορα για την επιβολή κυρώσεων στη Λιβύη από ό, τι έκανε η Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία αναμένει να πάρει μία απόφαση την ερχόμενη εβδομάδα στη σύνοδο κορυφής. Άλλωστε ο Ευρωπαίος επίτροπος, υπεύθυνος σε θέματα γειτνίασης, Στέφαν Φούλε, παραδέχθηκε ότι η Ευρώπη δεν μίλησε αρκετά για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τις δυνάμεις των «δημοκρατικών» στην περιοχή.
Ο κίνδυνος μιας διακοπής του εφοδιασμού σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο καθιστά περισσότερο αναγκαία την ανάπτυξη μιας πανευρωπαϊκής αγοράς ενέργειας και δίκτυα, επισημαίνει το Economist. Επίσης χωρίς «αυτοκράτορες» για την αποτροπή των παράνομων μεταναστών, οι χώρες πρέπει να επανεξετάσουν τις πολιτικές τους για τη μετανάστευση.
epikaira.gr
