Θα σου απαντήσω επειδή από το κείμενο σου δείχνεις άνθρωπος που μπορεί να καταλάβει
. Όντως είμαι οδηγός, λεωφορείου όμως κι όχι τρόλεϊ. Μπήκα το 2002 με ΑΣΕΠ και δεν έγλυψα κανέναν.
Ο μισθός μας αποτελείται σε ένα μεγάλο μέρος από επιδόματα. Πάγιο αίτημα μας είναι να μην υπάρχουν επιδόματα αλλά μισθός, πράγμα που σε μεγάλο βαθμό έγινε το 2004. Το σύστημα με τα επιδόματα συμφέρει το κράτος και όχι τον εργαζόμενο. Εμφανίζουν μικρό βασικό μισθό γιατί από αυτόν υπολογίζονται όλες οι παροχές, δώρα επιδόματα αδείας κλπ. Το πως ονομάζουν τα επιδόματα και το ποιες δικαιολογίες έχουν εφεύρει δεν είναι σημαντικό. Εγώ παίρνω (έπαιρνα δηλαδή πριν τις μειώσεις) 1400 ευρώ. Έχει σημασία το αν είναι επίδομα ή μισθός για την τσέπη μου και για τον κρατικό προϋπολογισμό; Όταν το συνδικάτο μας έκανε διαπραγματεύσεις με την διοίκηση για την σύμβαση, κοιτούσε πως θα πάρουμε αύξηση. Αυτό γίνονταν μέσω του βασικού και μέσω των επιδομάτων. Για αυτό φτάσαμε σήμερα να μιλάμε για αυτά τα επιδόματα. Ο τρολεατζής παίρνει 3 ευρώ τον μήνα επειδή κατεβαίνει και βάζει την κεραία. Αυτό είναι το πρόβλημα της χώρας?
Όταν μίλησα για μεγαλοεργολάβους Μπόμπολες κλπ το τελευταίο που εννοούσα ήταν η φοροδιαφυγή. Το μεγάλο, το τεράστιο φαγοπότι γίνεται με τις συμβάσεις για τα δημόσια έργα. Εκεί είναι ο χορός των δισεκατομυρίων. Οι ίδιοι έχουν φροντίσει να κατέχουν, παράνομα, τηλεοπτικούς σταθμούς αλλά και εφημερίδες και ραδιόφωνα από όπου επηρεάζουν την κοινή γνώμη. Για αυτό όλοι μιλάνε για τα 3 ευρώ του τρολεατζή και κανένας για τα δισεκατομμύρια που έχουν φάει αυτοί μαζί με τους πολιτικάντηδες. Προσπαθούν να κάνουν τον υπάλληλο των 700 ευρώ να μην θέλει αύξηση αλλά να χαίρετε και να ζητάει την μείωση του μισθού όσων αμοίβονται με περισσότερα χρήματα.
Θα σου πω για ένα επίδομα δικό μου για να καταλάβεις τι είναι, κάτι που δεν το κάνουν εκείνοι που για εντυπωσιασμό και αποπροσανατολισμό τα παρουσιάζουν. Είναι το "παραλαβής-παράδοσης". Το πρωί η έναρξη της βάρδιας μου μετράει από την ώρα που εξέρχομαι με το λεωφορείο από την πύλη του αμαξοστασίου. Εγώ για να είμαι στην ώρα αυτήν, πρέπει να μπω μέσα 40 λεπτά το λιγότερο νωρίτερα. Γιατί πρέπει να περπατήσω (αναλόγως και που είναι σταθμευμένο) δέκα λεπτά με ένα τέταρτο, να το βάλω μπροστά (αν παίρνει αλλιώς πρέπει να ειδοποιήσω για μπαταρίες), να το ελέγξω και ύστερα να εξέλθω. Πολλές φορές υπάρχουν βλάβες και πρέπει να αλλάξω λεωφορείο. Όταν είμαι απογεματινός παραλαμβάνω το λεωφορείο στον δρόμο. Μου λέει η βάρδια πως το λεωφορείο θα περάσει από κάποια στάση την τάδε ώρα. Εγώ πρέπει να είμαι 20 λεπτά νωρίτερα εκεί γιατί λόγω κυκλοφοριακών συνθηκών μπορεί να περάσει νωρίτερα, πράγμα πολύ σπάνιο που εγώ όμως πρέπει να το υπολογίζω. Έτσι κάθομαι και περιμένω μέσα στον καύσωνα και μέσα στην βροχή για 20 λεπτά το λιγότερο, το λεωφορείο που πρέπει να παραλάβω και το οποίο πρέπει να ετοιμάσω και να έλεγξω, κάτω από τις κόρνες εκείνων που περιμένουν πίσω. Το επίδομα "παραλαβής-παράδοσης" αντιστοιχεί σε δέκα λεπτά υπερωρίας που είναι πολύ λιγότερα από αυτήν που κάνω κάθε μέρα. Είναι άδικο για σένα?
Σκέψου που μας οδηγούν εκείνοι που ελέγχουν την πληροφόρηση και τα μμε. Θέλουν εργαζόμενους με συνθήκες και μισθούς Κίνας και μας βάζουν να συζητάμε πόσα πρέπει να κοπούν από τον καθένα και όχι πόση αύξηση πρέπει να πάρει ο εργαζόμενος. Κάποιος λέει "Μιλάς εσύ? Εγώ παίρνω 700", μετά έρχεται άλλος και απαντά σε αυτόν "Μιλάς εσύ με τα 700? Εγώ παίρνω 500 και χωρίς ένσημα", για να έρθει τρίτος και να πει "Μιλάτε εσείς ρε? Εγώ είμαι άνεργος". Σταματάει αυτό κάπου? Ποιος βγαίνει κερδισμένος? Αν ο εργαζόμενος πρέπει να απολογείται επειδή έχει δουλειά και αμοίβεται τότε ο επιχειρηματίας, ο διαπλεκόμενος, ο πολιτικάντης, ο εκατομυριούρχος τι πρέπει να κάνει? Το λιγότερο να μοιράσει την περιουσία του. Κανείς όμως δεν αγγίζει αυτό το θέμα γιατί η ιδοκτησία είναι "ιερή". Η αμοιβή του εργάτη δεν είναι ιερή με τον ίδιο τρόπο?
Έρχεται Κινεζοποίηση των εργασιακών συνθηκών και θα μας αγγίξει όλους. Δείτε τους φταίχτες, δείτε τους ενόχους και τιμωρήστε τους. Η μόνη αυτοάμυνα που έχει ο εργάτης είναι η αλληλεγγύη. Μην πέφτετε στην παγίδα της διάσπασης, όταν ένα κομμάτι της κοινωνίας χάνει χρήματα τότε ακολουθούν ΟΛΑ τα άλλα (εκτός βέβαια από το κεφάλαιο). Όταν ο εργαζόμενος χάνει λεφτά, θα πέσουν και τα καταστήματα και τα εστιατόρια και οι καφετέριες και τα πάντα! Τότε αρχίζουν κι άλλες μειώσεις κι άλλες απολύσεις και πάει λέγοντας.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
