Όπως αυτά που συμβαίνουν τους τελευταίους μήνες στη Μέση Ανατολή δεν ήταν δυνατόν να προβλεφθούν – πράγμα που αποδείχτηκε –, έτσι και οι εξελίξεις παραμένουν ανεξέλεγκτες...
μιας και, παρά το πνεύμα της συνωμοσιολογίας, που θέλει τον κόσμο να είναι προγραμματισμένος σαν Εγγλέζος λόρδος, τίποτα δεν μας πείθει ότι υπάρχει εναλλακτική λύση που προωθείται ως διάδοχη κατάσταση. Η Δύση παραμένει αμήχανη, παρά τους βομβαρδισμούς στη Λιβύη. Ωστόσο, τα τσακάλια της «ειρήνης», που σε κάθε ενέργεια της Δύσης βλέπουν με τα μάτια τους τον ίδιο τον διάβολο ολοζώντανο, λες και η ιστορία του δυτικού πολιτισμού έχει να επιδείξει μόνο σκοτωμούς, τρόμο και απολυταρχία, δεν έχουν μια κακή κουβέντα αρθρώσει ποτέ εναντίον των ασύλληπτων καθαρμάτων που κυβερνούν τους δύστυχους λαούς της Μέσης Ανατολής, οι οποίοι ζουν κάτω από τη συντριπτική πίεση εγκληματικών καθεστώτων. Δεν μιλάνε ποτέ για τον απίστευτης αγριότητας ημίτρελο δολοφόνο Καντάφι, για τον αλήτη δολοφόνο Χάφεζ Αλ Άσαντ, που λέγεται ότι κατέσφαξε στις αρχές της δεκαετίας του ’80 περίπου 20.000 ανθρώπους για να καταστείλει ένα κύμα αντιδράσεων, για τον επίσης κακούργο γιο του Άσαντ, που ασκεί την εξουσία κατασφάζοντας χιλιάδες πολίτες, όπως ο πατέρας του. Μια ζωή εναντίον της κακής Δύσης που, ναι μεν έχει και αυτή τις πομπές της – ποιος δεν τις έχει σ’ έναν κόσμο όπως τον γνωρίζουμε πλέον ιστορικά –, αλλά έχει και να επιδείξει απίστευτα επιτεύγματα δημοκρατίας, προόδου, ευτυχίας, ελευθερίας, τουλάχιστον σε σχέση με δολοφονικούς ολοκληρωτισμούς που πνίγηκαν από την ίδια τους την ιστορία. Έχω δει άπειρες διαδηλώσεις – σε μερικές εκ των οποίων συμμετείχα ενθέρμως – εναντίον της Αμερικής, αλλά ούτε μια εναντίον του αλήτη του Καντάφι που κατασφάζει τον λαό του!
http://www.topontiki.gr/article/16130
