έχει κάνει τα σωστά βήματα προς την ανάπτυξη. Κόντευα να το πιστέψω κι εγώ μέχρι να μου έρθει στο μυαλό το φορολογικό νομοσχέδιο για τα νησιά της χώρας μας.
Το επανέφερα στη μνήμη μου για να μπορέσω να καταλάβω πώς ο Γιώργος Παπανδρέου αντιλαμβάνεται την ανάπτυξη για όλους. Αναρωτήθηκα: Ανάπτυξη για όλους σημαίνει να επιλέγεις μερικά νησιά και να μειώνεις το συντελεστή του Φ.Π.Α. αφήνοντας έξω άλλα χωρίς κανένα κριτήριο; Τι είναι αυτό που ώθησε το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης να διατηρήσει στα υψηλότερα επίπεδα το Φ.Π.Α. της Κεφαλονιάς;
Προφανώς η εικόνα που έχει ο κ. Παπακωνσταντίνου για την Κεφαλονιά, και όχι μόνο, είναι εκείνη των εξωτικών προορισμών με κροίσους που αποφάσισαν να κάνουν τις διακοπές τους για να ξαλαφρώσουν από μερικά εκατομμύρια ευρώ.
Μάλλον κανένα στέλεχος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν μετέφερε την πραγματική εικόνα ενός νησιού που πασχίζει για να διατηρήσει σε υψηλό επίπεδο τον τουρισμό του, που έχει σοβαρότατα προβλήματα από την αδιαφορία του κράτους και που αποτελείται από νοικοκυριά που υπομένουν το μαρτύριο της απομόνωσης δίνοντας τη δική τους μάχη επιβίωσης μέσα στη κρίση.
Μετά από όλα αυτά, κατάλαβα ότι η ανάπτυξη για την οποία μιλάει ο κ. Παπανδρέου δεν αφορά ούτε στους Κεφαλλονίτες αλλά και σε κανένα κάτοικο του Ιονίου. Αν δεν καταγόμουν από την Κεφαλονιά, σχεδόν θα είχα πειστεί ότι εκεί δεν υπάρχει υψηλό κόστος διαβίωσης, ούτε πληρώνουν ακριβά τα μεταφορικά.
Αν δεν καταγόμουν από την Κεφαλονιά θα πίστευα όλα τα λεγόμενα περί ανάπτυξης αλλά, κατάγομαι από την Κεφαλονιά και βλέπω τις πλέον ιστορικές επιχειρήσεις να «βάζουν λουκέτο», περπατάω στους δρόμους της και τους βλέπω να αδειάζουν.
Αυτό δεν σημαίνει ανάπτυξη για όλους, είναι η ανάπτυξη… των άλλων.
Σοφία Λουκέρη
