Ο υπουργός Οικονομικών , συμμεριζόμενος προφανώς την άποψη του... Θεόδωρου Πάγκαλου ότι «μαζί τα φάγαμε» και πιστεύοντας, κατά τα φαινόμενα, ότι οι Έλληνες πολίτες έχουν, όπως ο «βαθμολογητής» Αντιπρόεδρος, αντίστοιχα «αποθέματα», δε μπορεί για τις μετακινήσεις του να χρησιμοποιεί την passé VIP θέση μιας τακτικής πτήσης και χρησιμοποιεί μόνο το προεδρικό Gulfstream αεροπλάνο.
Λεπτομέρεια; Η επιλογή της χρήσης αυτής κοστίζει στον Έλληνα φορολογούμενο περίπου 100.000 Ευρώ!!!
Πραγματικά , φαίνεται ότι η αιδώς έχει πια χαθεί.
Όταν Πανεπιστημιακά Νοσοκομεία (Αρεταίειο - Αιγηνήτειο ) κλείνουν λόγω του ότι δεν διατίθενται αντίστοιχα κονδύλια (το ποσό αυτό ισοδυναμεί με τα χρήματα που κοστίζουν οι Εφημερίες για έναν μήνα(!!!) όλων των ειδικευόμενων ιατρών των παραπάνω αναφερθέντων νοσοκομείων), καταλαβαίνουμε όλοι για ποιο λόγο αποτυγχάνει η οικονομική πολιτική της κυβερνήσεως : το πρόβλημα τελικά δεν έγκειται στα όποια οικονομικά μέτρα , αλλά στη Στρατηγική και στην καθημερινή εφαρμογή τους.
Όταν ο Υπουργός που με την πολιτική που χαράσσει -και που μακάρι, σε τελική ανάλυση για τη χώρα, να ήταν επιτυχημένη- έχει οδηγήσει σε υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου -των πιο «τυχερών» Ελλήνων- και στην ανεργία, την πείνα και την εξαθλίωση -τους πιο «άτυχους και αδύναμους»-, θα περίμενε κανείς να αποφεύγει τα ταξίδια αναψυχής, συνοδεία του γιου του, και πολυπληθούς βέβαια έτερης κουστωδίας με τα Lear jets!!!
Όταν π.χ. κλείνει το Ίδρυμα Κωφών , αφήνοντας χωρίς παροχή εκπαίδευσης δεκάδες άτυχα παιδάκια (και το οποίο όποιος, όπως εγώ κατά την περίοδο των φοιτητικών μου ετών στην Ιατρική, είχε την ευκαιρία να το επισκεφθεί , όχι μόνο θα θαύμαζε τη δύναμη των παιδιών αυτών αλλά θα έβλεπε κιόλας στα πρόσωπα των δασκάλων τους πραγματικούς Λ-Ε-Ι-Τ-Ο-Υ-Ρ-Γ-Ο-Υ-Σ της Εκπαίδευσης -και όχι στυγνούς επαγγελματίες με μόνη έγνοια την απόσπαση σε υπουργικά γραφεία για την καθημερινή καλοπέραση), θα περίμενε κανείς μεγαλύτερη, αν όχι ελλείπουσα ευαισθησία, τουλάχιστον προσοχή στην αποφυγή τέτοιων προκλήσεων!
Μέρες που είναι , ας ευχηθούμε (αν και ποιος το πιστεύει πια;;;) να είναι αυτό το τελευταίο δείγμα πρόκλησης και συμπεριφοράς τύπου Μαρίας-Αντουανέττας: γιατί αν και τώρα πια οι κρεμάλες έχουν καταργηθεί, η λαϊκή κατακραυγή και διαπόμπευση δεν απέχει πολύ επί της ουσίας για κάθε «μαζί τα φάγαμε» πολιτικό!
