Είναι κάτι που επιβάλλεται να γίνει. Αυτή τη στιγμή η Ελλάδα είναι πρώτη στην Ευρώπη στα θανάσιμα τροχαία ατυχήματα και τελευταία (!) στην δωρεά οργάνων. Χιλιάδες συνάνθρωποι που έχουν τραβήξει τα πάνδεινα περιμένουν μια μεταμόσχευση για να ζήσουν την ζωή τους σχεδόν όπως πρώτα αλλά... "εγώ τα όργανα μου θα τα πάρω στον τάφο.. δικά μου είναι." Σας φαίνεται λογικό το επιχείρημα?
Μέχρι τώρα, αν κάποιος πέθαινε (χωρίς να έχει δηλώσει ότι συμφωνεί) θεωρούνταν αυτόματα μη δωρητης οργάνων. Εκτός αν αποφάσιζαν οι συγγενείς την δωρεά. Καθόλου ρεαλιστικό γιατί όταν χάνεις τον αγαπημένο σου γιο, πατέρα, αδελφό αφ'ενός προσπαθείς να συνειδητοποιήσεις τι έγινε, αρνείσαι να αποδεχτείς τον θάνατο και αφ'ετέρου λόγω της θλίψης το τελευταίο που περνάει από το μυαλό σου είναι να αφαιρέσουν τα όργανα του αγαπημένου σου. Ανθρώπινο είναι, όμως οφείλουμε να δούμε την ευρύτερη εικόνα. Αν εγκριθεί η αλλαγή στο θεσμικό πλαίσιο όταν κάποιος πεθάνει χωρίς να έχει δηλώσει θα θεωρείται αυτόματα δωρητής (εικαζόμενη συναίνεση). Και πάλι αυτό δεν είναι υποχρεωτικό, ούτε "η κυβέρνηση ορίζει το θάνατο μας" Είναι σεβαστό το δικαίωμα αυτοδιάθεσης, όποιος δεν επιθυμεί να γίνει δωρητής το δηλώνει και τέλος. Οπότε η τυχόν γκρίνια γύρω από το θέμα οφείλεται στην κλασική κουλτούρα του Νεοέλληνα και την άγνοια. Για το δεύτερο υπάρχουν αρκετά site στο διαδίκτυο που προσπαθούν να εξηγήσουν τις διαδικασίες μεταμόσχευσης όπως το http://www.doritis.info/ (τυχαία το βρήκα μέσω google, καμία διάθεση διαφήμισης) Εδώ η Εκκλησία (που ομολογουμένως είναι συντηρητική) θεωρεί τη δωρεά οργάνων πράξη ελεημοσύνης και τρόπο να σώσεις ζωές. Εμείς γιατί να γκρινιάξουμε?
Δεν λέω ότι δεν υπάρχουν και άλλοι τρόποι για την προώθηση της δωρεάς οργάνων, όπως σε άλλες χώρες που αναγράφουν "δωρητής ή μη" στο δίπλωμα οδήγησης. Αλλά και να γινόταν αυτό στην Ελλάδα σίγουρα αρκετοί θα γκρίνιαζαν ότι η συμβουλευτική πριν την απόφαση είναι "πλύση εγκεφάλου". Αυτοί που γκρινιάζουν για οποιαδήποτε πολιτική ή μη πράξη καλά θα κάνουν να σκεφτούν ότι μιλάμε για ένα θέμα που αφορά πανελληνίως τουλάχιστον 2000 συνανθρώπους μας. Δεν έχω όρεξη για άσκοπες αντιπαραθέσεις, ο καθένας έχει τη γνώμη του. Εξάλλου είναι συνηθισμένο για πολλούς να γκρινιάζουν από τον καναπέ και να αδιαφορούν για τον συνάνθρωπο. Οι περισσότεροι δηλώνουν ότι είναι υπέρ της μεταμόσχευσης αλλά αρνούνται να γίνουν δωρητές(!)
