Ο αρθρογράφος επαναλαμβάνει τα υπέρ και τα κατά μιας αναδιάρθρωσης και υποστηρίζει: «Είναι αλήθεια ότι το συνολικό χρέος της Ελλάδας αγγίζει ύψη ρεκόρ. Γι’ αυτό συνιστά διέξοδο, έστω και χρονοβόρα, ακόμη και το γεγονός ότι η χώρα δεν αναχρηματοδοτεί το χρέος της από τις αγορές και χρωστά μόνον στην ευρωζώνη.»
Επίσης εκτιμά ότι τα στοιχεία για την ανάκαμψη της οικονομίας που παρουσίασε ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου στους ειδικούς της ΕΕ δεν είναι αποκυήματα της φαντασίας, αλλά μια ρεαλιστική προοπτική διεξόδου από την κρίση, με την προϋπόθεση ασφαλώς ότι θα υπάρξει ένα μίνιμουμ ανάπτυξης και ότι θα εφαρμοστούν οι αποκρατικοποιήσεις για τη μείωση του χρέους.
Και τέλος ο αρθρογράφος προσπαθεί να ανασκευάσει το επιχείρημα πως το ελληνικό παράδειγμα θα καταστεί δήθεν πεπατημένη και για άλλους: «Είναι όντως έτσι;» αναρωτιέται και υπογραμμίζει:
«Μα η Γερμανία και οι άλλοι χρηματοδότες θα έχουν για μεγάλο χρονικό διάστημα τη δυνατότητα άμεσης παρέμβασης στην ελληνική πολιτική. Επομένως μπορούν στην αρχή να χαμηλώσουν τα επιτόκια και εάν η κατάσταση στην Ελλάδα εξελιχθεί καλύτερα από ότι σχεδιαζόταν να τα αυξήσουν. Παράλληλα επειδή η Ελλάδα ανήκει εν μέρει στη Γερμανία θα μπορούσαμε να προωθήσουμε την ανάπτυξή της μέσω στοχευμένων επιχορηγήσεων από τον προϋπολογισμό της ΕΕ.
Οι Γερμανοί πιστεύουν ήδη σήμερα πως χάνουν τα λεφτά τους για την Ελλάδα. Η αλήθεια είναι ότι αυτή η λύση (της ευρωβοήθειας) δεν είναι δωρεάν, αλλά κοστίζει πιο φθηνά από μια χρεοκοπία.
Σε κάθε περίπτωση μπορούμε να χειριστούμε την Ελλάδα καλύτερα από ότι το μικρότερο και το πιο χρεωμένο κρατίδιο της χώρας μας, τη Βρέμη. Διότι η Βρέμη επιτρέπεται να ψηφίζει στην βουλή των κρατιδίων, εάν θα της δοθούν πιστώσεις ή όχι. Η Ελλάδα όμως όχι.»
greekfinanceforum.com
