Θεωρεί τον εαυτό του σωτήρα και λυτρωτή ενός τόπου, π.χ. την Κάλυμνο και προσπαθεί να διαφυλάξει το βασίλειο του με κάθε τρόπο.
Όταν συνειδητοποιεί ότι τον χάνει σιγά σιγά, αρχίζει τις βαρύγδουπες ατάκες " ο λαός μου", " μετά από μένα το χάος", " η Κάλυμνος μου ( mykalymnos)". Τότε οι δουλοπρεπείς ακόλουθοι του αρχίζουν να πιάνουν δουλειά και να δουλεύουν τον κόσμο. Να προσπαθούν με νύχια και με δόντια να προασπίσουν τον εκθρονισμένο αυτοκράτορα και μετά από κάποια χρονάκια να τον ξαναδούν εκεί που ήταν παλιά. Πολλά είναι τα χαμένα προνόμια τους και όσο ναναι γλυκάθηκαν και αυτοί.
Και εδώ είναι να απορεί κανείς. Δημοκρατιά έχουμε. Κηδεμόνες δεν χρειάζεται κανείς ούτε και προπαγανδιστές ή υποκινητές για να πείσουν τον κόσμο ότι υπάρχει Ο ΆΡΧΩΝ και δεν μπορεί κανείς να έχει αντίθετη άποψη από αυτό.Οπότε γιατί να ειναι αναγκασμένοι οι πολίτες να υπόκεινται αυτό το πιπίλισμα του μυαλού τους;
Ας σοβαρευτούν τέλος πάντων και ας αφήσουν τον λαό να διαμορφώσει δικιά του άποψη.
http://www.kalymniansvoice.gr/
