Με ένα φτωχό κακομοίρη πατέρα, που ωστόσο ψήφιζε φανατικά ΝΔ (?), και μια μητέρα που με μόνο το χαρτί του δημοτικού και την εύνοια της διευθύντριας στο νοσοκομείο που έκανε αίτηση για μονιμοποίηση, ψήφιζε πιστά ΠΑΣΟΚ, αφού χάρις σ' αυτό διορίστηκε.
Τι υπερηφάνεια που ένιωσα κι εγώ την πρώτη φορά που ψήφισα, ΠΑΣΟΚ (για πρώτη και τελευταία φορά), όπως και η μαμά. Τι πίκρα όταν συνειδητοποίησα πόσο ανόητη ήμουν, αφού τίποτα από όσα είχαν δηλώσει στα μπαλκόνια τους δεν έκαναν. Και μια διαρκή απορία: «Μαμά, μπαμπά, θείε, πεθερά (αργότερα) γιατί τους ξαναψηφίζεις;»
Στην πρώτη μου δουλειά το αφεντικό της γενιάς σας ξεκαθάρισε εξαρχής ότι δεν θα μου έβαζε ένσημα και φυσικά όλοι οι «μεγάλοι» μου είπαν «Έλα, βρε κουτό, δεν πειράζει, να αποκτήσεις προϋπηρεσία».
Θυμάμαι από τη γενιά σας πράγματα που ακόμα με κάνουν να αγανακτώ, όπως το μηχανικό που ζήτησε 1 εκατομμύριο από τη μάνα μου για το σχέδιο του σπιτιού που με χίλιες οικονομίες είχε μαζέψει λεφτά για να χτίσει, και όταν τα πήρε μας είπε ότι ήταν εκτός σχεδίου και να ξαναπάμε όταν θα μπει...
Θυμάμαι την προϊσταμένη μου (της γενιάς σας) στο μεγαλομπακάλικο που δούλευα 23 χρονών, που όταν είχε κόσμο δεν μας άφηνε να πάμε τουαλέτα και ειρωνευόταν ότι θα μας έδινε πάνες ακράτειας.
θυμάμαι τη Βουλγάρα που πήρανε οι γονείς μου για να προσέχει τη γιαγιά, παράνομη και ανασφάλιστη που φοβόταν να βγει από το σπίτι, όπως και τόσες άλλες που για λίγο ακόμα θα μπορούμε να πληρώνουμε για να κάνουν αυτό που εμείς οφείλουμε για τους γονείς μας (και σε αρκετές περιπτώσεις η κρατική πρόνοια.)
Θυμάμαι τον Πολωνό εργάτη του εργολάβου που επισκεύασε το ερειπωμένο σπίτι μας, αφού δεν μπορούσαμε να φτιάξουμε καινούριο, που δούλευε από το πρωί ως το βράδυ ανασφάλιστος κι αυτός. Και τα λεφτά για τις επισκευές μαύρα κι αυτά.
Θυμάμαι τον πρώτο λογιστή του άντρα μου που μας εξηγούσε τι να δηλώνουμε και τι να μη δηλώνουμε, τι να χτυπάμε και τι όχι για να μην πληρώνουμε πολύ ΦΠΑ.
Μπορώ να θυμηθώ κι άλλα, από αυτά που η γενιά σας μου δίδαξε. Γι' αυτό κι εγώ με τη σειρά μου σας ζητάω ν' αφήσετε ήσυχους τους σημερινούς 20άρηδες και 25άρηδες, που είναι και οι μόνοι πολίτες σ' αυτή τη χώρα που δικαιούνται να πουν ότι παρέλαβαν «καμμένη γη». Και όσον αφορά το φραπέ, τα καφενεία της εποχής σας με το τάβλι και τα χαρτιά, που γινόταν το αδιαχώρητο, τα ξεχάσατε;;;
Αναγνώστης
