εκεί που είδαμε λίγο φως, εκεί που καταλάβαμε ότι μπορούμε να οργανωθούμε και μόνοι μας χωρίς κομματόσκυλα και εργατοπατέρες, εκεί που πιστέψαμε ότι μπορεί να υπάρχει ελπίδα και να ξυπνήσουμε κάποτε, έρχονται, ως δια μαγείας, κάποια παπαγαλάκια (ξέρετε, τα γνωστά, αυτά που έχουν πολύχρωμα φτερά, πράσινα, κόκκινα, μπλε) να μας πουν ότι δεν ξαναπάνε γιατί τους ενόχλησαν οι ποδηλάτες ή αυτοί που πουλούσαν παγωτό, ή ακόμα να μας υποδείξουν ότι με αυτόν τον τρόπο δεν γίνεται τίποτα και να ξαναγυρίσουμε στη ζεστασιά μας και να ξανανοίξουμε τις τηλεορασούλες μας και να ξανακλειστούμε στον μικρόκοσμο μας.
Καημένε Έλληνα, πάντα τα μάτια σου τα έβγαζες μόνος σου. Πάντα την κερκόπορτα την άνοιγαν από μέσα. Πάντα το μεγαλείο σου προδιδόταν από Εφιάλτες.
Μην προσπαθείτε άλλο όλοι εσείς, κανάλια, παπαγαλάκια, βολεμένοι.
Το ποτάμι ξεχείλισε και θα σας παρασύρει. Και θυμηθείτε τι έλεγε ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες της νεότερης ιστορίας. Θοδωρή τον έλεγαν και κάτι έλεγε για τους προσκυνημένους... για να προσθέσει… «Καθόμουν και έκλαιγα για την Ελλάδα. Παναγιά μου βοήθα κι αυτή τη φορά τους Έλληνες».
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
