την οπτική του μέλλοντος λαών, που επεδίωκαν να ενοποιήσουν τις φιλοδοξίες και τα όνειρά τους.
Δεν υπάρχει επίσης αμφιβολία ότι η Ελλάδα κατά κύριο λόγο, και η Ιρλανδία με την Πορτογαλία αμέσως μετά, είναι οι τρεις χώρες που προσωποποιούν μια απρόσμενη αλλά βαθιά και επικίνδυνη κρίση χρέους, με πολλαπλασιαστική ανησυχία για την επιβίωση της ευρωζώνης.
Αν διαβάσει όμως κανείς τις δηλώσεις που έκανε η Άνγκελα Μέρκελ, ενώπιον του κομματικού ακροατηρίου του CDU, δηλαδή ενώπιον των… ψήφων που της δίνουν τη δυνατότητα να έχει μια από τις πιο καλοπληρωμένες «δουλειές» στον κόσμο, ως Καγκελάριος της Γερμανίας, θα διαπιστώσει ακόμη κάτι: Ότι, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το Βερολίνο, δηλαδή η Γερμανία, αποτελεί σήμερα το θεμελιώδες πολιτικό πρόβλημα για το μέλλον της Ευρώπης.
«Δεν μπορούμε να είμαστε απλώς αλληλέγγυοι, και να πούμε, ας συνεχίσουν αυτές οι χώρες να κάνουν ό, τι έκαναν μέχρι τώρα. Η Γερμανία θα βοηθήσει, αλλά θα το κάνει μόνον όταν οι άλλοι καταβάλλουν προσπάθειες. Δεν μπορεί σε χώρες όπως η Ελλάδα, η Ισπανία και η Πορτογαλία, να συνταξιοδοτούνται οι εργαζόμενοι πιο νωρίς από εκείνους στη Γερμανία. Θα πρέπει όλοι να καταβάλλουν λίγη προσπάθεια. Δεν μπορούμε να έχουμε ένα νόμισμα, και ο ένας να κάνει πολλές διακοπές και ο άλλος πολύ λίγες. Αυτό δεν μπορεί να γίνεται στο διηνεκές».
Η παραπάνω… κατάθεση ψυχής της άλλοτε Ανατολικογερμανίδας, η οποία δεν δίστασε να προχωρήσει σε πολιτική πατροκτονία του μέντορά της (Χέλμουτ Κολ) για να αναδειχθεί στην κορυφή, αποδεικνύει, σχεδόν σε πλήρη έκταση, τις συναισθηματικές, ιδεολογικές και μεθοδολογικές στρεβλώσεις της νοοτροπίας της.
Χωρίζει και δεν ενώνει την Ευρώπη. Για εκείνη, υπάρχουν οι Βόρειοι (μάλλον Κεντρωευρωπαίοι) και οι Νότιοι, περίπου όπως… στον Αμερικανικό Εμφύλιο. Υπάρχουν εκείνοι που δουλεύουν, δηλαδή οι Γερμανοί, και εκείνοι που κάνουν διακοπές, δηλαδή οι κάτοικοι της Μεσογείου. Όσο για την έννοια της αλληλεγγύης, σύμφωνα με τη Γερμανίδα Καγκελάριο, τίθεται στη βάση των… ανταλλαγμάτων. Καινοφανής θεωρία. Ακόμη και η αναφορά στο «ένα νόμισμα», δείχνει ότι οι Γερμανοί δεν έχουν ξεπεράσει την απώλεια του αγαπημένου τους μάρκου.
Ο ΜακΛούαν είχε διατυπώσει την κυρίαρχη θεωρία στην επιστήμη της επικοινωνίας, ότι «το μέσο είναι το μήνυμα». Επειδή λοιπόν στο συγκεκριμένο παράδειγμα «μέσο» είναι οι Γερμανοί, με όλους τους αρνητικούς συνειρμούς που προκαλούν οι ιστορικές μνήμες, το «μήνυμα» που εκπέμπεται είναι λανθασμένο. Και στερείται αξιοπιστίας.
Απ’ την άλλη βέβαια, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι… ακόμη και οι διακοπές μας, ενοχλούν τους Γερμανούς. Που, για να μην ξεχνιόμαστε για να κάνουν εκείνοι διακοπές, έρχονται στην Ελλάδα.
http://www.statesmen.gr/29296/ipios-logos
