Μέρος της εισήγησης στο 2ο Συμπόσιο με θέμα "Η Γενοκτονία των Ελλήνων.Από τη Σιωπή και την άρνηση στη διεκδίκηση και την αναγνώριση" που οργάνωσε ο Σύλλογος Μικρασιατών Πτολεμαίδας
Η Τουρκία εδώ και χρόνια αρνείται το έγκλημα της γενοκτονίας ενάντια στους Έλληνες, ενώ πολλές χώρες έχουν υιοθετήσει νόμους, με τους οποίους έχουν καταδικαστεί άτομα που αρνούνται τη Γενοκτονία.
Οι τουρκικές αρχές υποστηρίζουν ότι οι θάνατοι ήταν αποτέλεσμα εμφυλίου πολέμου, ασθενειών και λιμού, και ότι θύματα υπήρξαν και από τις δυο πλευρές.
Υποστηρίζεται από την Τουρκία ότι:
- Ότι απειλούνταν η «εθνική ασφάλεια» της οθωμανικής αυτοκρατορίας,
- Ότι υπήρξε προδοσία από τους Έλληνες,
- Αμφισβητείται ο αριθμός των Ελλήνων που ζούσαν στο οθωμανικό κράτος,
- Ότι η Ανατολία δεν ήταν πατρίδα των Ελλήνων.
Επίσης προπαγανδίζεται ότι:
Δεν ήταν προσχεδιασμένο το έγκλημα, αλλά οι δολοφονίες έγιναν από άτακτα σώματα, δεν υπήρξαν διαταγές των Νεότουρκων και πως δεν είναι 1.000.000 τα θύματα αλλά 300.000 και οι Τούρκοι έχασαν το ίδιο διάστημα 3.000.000.
Η Γενοκτονία όμως υλοποιήθηκε και κάθε άρνησή της δεν μπορεί να μας οδηγήσει στο μέλλον.
Η Gulan Avci, μέλος του Σουηδικού κοινοβουλίου, η οποία ψήφισε την αναγνώριση της γενοκτονίας το Μάρτιο του 2010, αναφέρει σχετικά τα εξής:
«…κάθε φορά που ακόμα μία χώρα αναγνωρίζει τη γενοκτονία η αλήθεια πλησιάζει λίγο πιο κοντά στην Τουρκία. Δεν είναι πλέον δυνατόν να ξεφεύγει ή να παραμένει σιωπηλή για το παρελθόν. Ήρθε η ώρα η Τουρκία να αναγνωρίσει τη Γενοκτονία.
Το τελευταίο στάδιο της Γενοκτονίας είναι η άρνησή της και δυστυχώς σήμερα η Τουρκία βρίσκεται σε αυτό ακριβώς το στάδιο. Ήρθε η ώρα να συμφιλιωθεί η Τουρκία με την Κεμαλική της κληρονομιά…
Αυτό που συνέβη ήταν Γενοκτονία. Οι επιφανέστεροι επιστήμονες και ιστορικοί του κόσμου έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι επρόκειτο για γενοκτονία. Η άσκηση πίεσης στο τουρκικό κράτος προκειμένου αυτό να αποδεχθεί μία ξεκάθαρη συζήτηση σχετικά με τη Γενοκτονία και να επιτρέψει την πρόσβαση του έξω κόσμου στα αρχεία ελπίζουμε ότι θα οδηγήσει στην αναγνώριση της Γενοκτονίας. Η αναγνώριση της γενοκτονίας δεν αποτελεί πλήγμα για την Τουρκία. Αντιθέτως, η μη αναγνώρισή της αποτελεί πλήγμα για τη δικαιοσύνη. Και είμαι αρκετά πεπεισμένη ότι η δικαιοσύνη μόνο καλό μπορεί να κάνει. Η δικαιοσύνη πρέπει να εφαρμοστεί στην Τουρκία…
Όσο η Τουρκία προσπαθεί να κουκουλώσει το θέμα δεν θα υπάρξει ποτέ συμφιλίωση.
Αν η μνήμη των θυμάτων δεν αποκατασταθεί οι άνθρωποι δεν θα μπορέσουν να επουλώσουν τις πληγές τους και να συνεχίσουν. Για αυτό είναι σημαντικό όλες οι δυνάμεις, οι οποίες πιστεύουν σε ανθρώπινες αξίες, να συνεχίσουν να αγωνίζονται και να ασκούν πίεση στην Τουρκία προκειμένου να αρχίσει να λέει την αλήθεια και να παραδεχθεί τη Γενοκτονία».
Η προσπάθεια για αναγνώριση συνεχίζεται και ο αγώνας θα είναι νικηφόρος, παρά τα εμπόδια, την προπαγάνδα και το ψεύδος.
