Συνεχίστηκε και χθες στις Βρυξέλλες η παράσταση στο Γιούρογκρουπ της τραγωδίας «Πάρτε απ’ τους Ελληνες ό,τι έχουν και δεν έχουν», με τους...
επαγγελματίες ηθοποιούς-υπουργούς Οικονομικών των χωρών της ευρωζώνης και με τον ερασιτέχνη εκπρόσωπο της Ελλάδας, τον ΥΠΟΙΚ Γ. Παπακωνσταντίνου.
Ερασιτέχνης, διότι ουδέποτε διαπραγματεύθηκε -όπως οι Ιρλανδοί και οι Πορτογάλοι- τους όρους της απογύμνωσης των συμπατριωτών του, ενώ συστηματικά τους παραμύθιαζε ότι θα βγούμε στις αγορές στα μέσα του 2011, ύστερα στα τέλη του 2011, ύστερα το 2012, ύστερα αφού περάσει το 2012, ενώ είναι υπερβέβαιο ότι η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να ξεμυτίσει στις αγορές πριν περάσει τουλάχιστον μια πενταετία (για άλλους δεκαετία). Το ζήτημα είναι ότι χρειαζόμαστε τουλάχιστον 60 με 70 δισ. ευρώ πλέον των 110 δισ. του πρώτου Μνημονίου. Θα τα βρούμε, είναι βέβαιο. Το ζήτημα είναι τι θα γίνει στη συνέχεια.
Αυτή τη στιγμή βρίσκονται στο τραπέζι πολλά σενάρια, τα οποία αρχίζουν από ένα νέο αυστηρότατο Μνημόνιο και νέο δάνειο από τις κοινοτικές χώρες, περνάνε από την ιδέα διαφόρων μορφών επιμήκυνσης αποπληρωμής ολόκληρου του δημόσιου χρέους, καθώς και από την ένταξη της οικονομίας μας στον προσωρινό Μηχανισμό Χρηματοδοτικής Στήριξης (EFSF) των χωρών της ευρωζώνης.
Τα προβλήματα είναι πολλά, αφού κάθε νέο Μνημόνιο πρέπει να εγκριθεί από τη Βουλή αλλά και από τα Κοινοβούλια πολλών χωρών-μελών, με αμφίβολη σήμερα την οριστική έγκρισή του. Νέο Μνημόνιο θα χρειαστεί και αν προσφύγουμε στο EFSF.
Οσο για την επιμήκυνση αποπληρωμής του συνολικού χρέους μας, όλοι λένε «θαύμα», αλλά δεν σκέφτονται ότι μια τέτοια απόφαση θα προκαλέσει μεγάλες αναταράξεις στις διεθνείς αγορές, οι οποίες θα προεξοφλήσουν την ελληνική αδυναμία εξόδου στις αγορές για πολύ καιρό, και φυσικά θα προκαλέσει νέα κάθετη άνοδο των σπρεντ των ελληνικών ομολόγων. Τι μένει;
Το κρυφό παιχνίδι της Γερμανίας, που καραδοκεί στην αποχώρηση από την προεδρία της ΕΚΤ τον Οκτώβριο του Ζαν-Κλοντ Τρισέ, που αντιτίθεται σε κάθε ιδέα επιμήκυνσης, «κουρέματος» κ.λπ. του ελληνικού χρέους, και τότε να προχωρήσει στη δική της συνταγή επιμήκυνσης και «κουρέματος», μαζί με σκληρά ανταλλάγματα από την ελληνική πλευρά. Κι αυτό μέχρι τον Ιούνιο του 2013, που ασφαλώς η Ελλάδα θα ενταχθεί στο Μόνιμο Μηχανισμό, αφού κριθεί πριν ότι το χρέος της δεν είναι βιώσιμο και υποστεί, ως αντάλλαγμα της ένταξής της σ’ αυτόν, το οριστικό, μεγάλο και κανονικό «κούρεμα» των ομολόγων της, τόσο αυτών που διαθέτει η ΕΚΤ (γύρω στα 50-60 δισ. ευρώ) όσο και οι ιδιώτες (τράπεζες, ασφαλιστικοί οργανισμοί κ.λπ.).
Σας δίνω και δύο ειδήσεις, η συνεκτίμηση των οποίων αλλάζει τα δεδομένα και την κρίση μας γύρω από την απαλλαγή μας από το τεράστιο δημόσιο χρέος και τα ελλείμματά μας. Οι ειδήσεις αυτές είναι:
α) Με τα πρόσθετα μέτρα που θα μας επιβάλουν, στην πραγματικότητα δεν χάνουμε απλώς περιουσιακά στοιχεία μας, αλλά υποθηκεύουμε προς όφελος των δανειστών μας κάθε νέα αύξηση του ΑΕΠ μας, που σημαίνει όχι πόροι για παραγωγικές επενδύσεις και ανάπτυξη στη χώρα μας. Και
β) Τα ελληνικά ομόλογα στις γερμανικές τράπεζες από 50 δισ. αρχικά, μειώθηκαν στα 20 δισ. και σήμερα δεν είναι παρά μόνον εννέα (9) δισ. ευρώ.
Ετσι, η Γερμανία που τα ξεφορτώθηκε διακριτικά όλους αυτούς τους μήνες, μπορεί πλέον να αξιώσει και να πετύχει την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους («κούρεμα») με ελάχιστες απώλειες, άρα πολύ εύκολα.
Με άλλα λόγια, όποιες αποφάσεις και αν ληφθούν τις επόμενες εβδομάδες και μήνες για τη «σωτηρία» μας, ελάχιστη επίδραση θα έχουν στην οριστική επίλυση του ελληνικού προβλήματος και η Ελλάδα θα συνεχίσει, ακόμη πιο φτωχή και «μαδημένη», να κινείται μέσα στο τούνελ, για να καταλήξει εκεί που θέλουν οι Γερμανοί, στη μόνιμη, δηλαδή, και διαρκή -για τα επόμενα δέκα τουλάχιστον χρόνια- εξάρτησή της από τους πόρους του Μόνιμου Μηχανισμού Στήριξης.
Ξεχάστε κάθε πολιτική και οικονομική ανεξαρτησία της πατρίδας μας για μια γενιά.
http://e-parembasis.blogspot.com/2011/05/blog-post_2340.html
