(αφορά: http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2011/05/blog-post_8626.html) Βλέπω τα δικά μου όνειρα, των συμμαθητών μου και των φίλων μου να γκρεμίζονται ένα μάθημα τη φορά. Δεν έχουν όλοι τις δυνατότητες του 20, άλλοι έχουν του 20, του 18, του 10 και πάει λέγοντας. Εφέτος όμως, ένα παιδί που πάει να γράψει 7 και να περάσει σε ένα ΤΕΙ για να μπορέσει αύριο-μεθαύριο να γίνει ξυλουργός, να μάθει μια τέχνη δεν μπορεί να πραγματοποιήσει ούτε αυτό. Ένας άνθρωπος σαν εσάς βρίσκεται στα ινιά της χώρας, τέτοιοι άνθρωποι βάζουν τα θέματα στις εξετάσεις. Δεν σκέφτονται τον νέο, αλλά τον εαυτό τους. Ξέρετε πώς είναι στην ηλικία των 17-18 να κάνετε όνειρα τόσα χρόνια, να προσπαθήσετε να δώσετε τον καλύτερό σας εαυτό, να έχετε συγκρούσεις επι ένα χρονο με τον εαυτό σας και με τους γύρω σας λόγω της ψυχολογικής αλλά και φυσιολογικής πίεσης και να σας κόβουν τα φτερά εκεί που πάτε να απογειωθείτε; Σας εύχομαι να μην το μάθετε ποτέ. Ούτε εσείς ούτε τα παιδιά σας. Γιατί είναι πολύ οδυνηρό.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
