στη κατάθλιψη, γιατί κάποιοι αποφάσισαν να μας στερήσουν όλα μας τα δικαιώματα και να μας υποδείξουν ένα τρόπο ζωής που αυτούς εξυπηρετεί, να θέλουν να γίνουμε πιόνια τους και να δουλεύουμε για να ζούνε αυτοί πλουσιοπάροχα χωρίς εμείς ή κάποιοι από μας να μη μπορούν πλέον να προσφέρουν στον εαυτό τους τις βασικές καθημερινές ανάγκες. Είναι δυνατόν στην ηλικία των 18 να θέλεις να κάνεις όνειρα, να βάλεις κάποιους στόχους και όταν πας να ξεκινήσεις να σταματάς γιατί δυστυχώς δε βλέπεις φως μπροστά σου. Είναι δυνατόν ο συνταξιούχος που έφαγε τη ζωή του στις σκαλωσιές και σκυμμένος στα γόνατα να δουλεύει όλη μέρα να σκέφτεται σήμερα να χαλάσει 1,50 ευρω να απολαύσει το καφέ του στο καφενείο της γειτονιάς. Ένα καφέ που θα έπρεπε το ίδιο το κράτος να του το παρέχει ως φόρο τιμής για όσα πρόσφερε στη χώρα;
Είναι δυνατόν? Όχι δεν είναι, δεν είναι δυνατόν να μας αρπάζουν τη ζωή μέσα από τα χέρια και μεις να καθόμαστε να τους κοιτάμε.
Θεωρώ ότι ο Έλληνας είναι άνθρωπος που αργεί να πάρει μπροστά, όταν πάρει όμως τότε τρέξε να κρυφτείς. Κάνουμε υπομονή χρόνια τώρα, έχουμε φτάσει στο πάτο και ευτυχώς το μόνο μου μπορεί να γίνει πια είναι ν αρχίσει η άνοδος.
Όποτε σταματήστε να κατηγορείτε τις διαμαρτυρίες με όποιον τρόπο και αν γίνονται με όποιον τρόπο και αν εκφράζονται. Αυτό που είναι απαραίτητο είναι να είναι ειρηνικές, και από κει και πέρα, όποιος θέλει συμμετέχει και όποιος δε θέλει, παρακολουθεί από τη τηλεόραση. ΄Ομως προς Θεού, μη σχολιάζουμε τον αγώνα που κάνουν κάποιοι για να βολευτούμε όλοι. Αυτό είναι γαϊδουριά και τίποτα παραπάνω...
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
