Ευρώπη στο σύνολό της.
Επί ενάμισι χρόνο τώρα η χώρα λοιδορείται και κατηγορείται ένθεν κακείθεν από όρνια και ξερόλες. Και μαζί της δεινοπαθεί και η Ευρώπη όλη.
Στην επίθεση αυτή η κυβέρνηση πρώτα συνηγόρησε (αν δεν την καλλιέργησε κιόλας) και τώρα κρατά γραμμή άμυνας σκορποχωρίου, με τρανταχτές εσωτερικές έριδες και διαφωνίες, πολλές εκ των οποίων ιδεολογικές και ακόμα περισσότερες αληθινά αγωνιώδεις και ουσιαστικές.
Απέναντι στην πανθομολογούμενη πλήρη αποτυχία κάθε οικονομικού (φορολογικό νόμο Παπακωνσταντίνου, προ μνημονίου), κοινωνικού και εθνικού (μεταναστευτικός νόμος, πρό μνημονίου και άρνηση κήρυξης ΑΟΖ), αλλά και εν γένει πολιτικού μέτρου της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ (Καλλικράτης και Μνημόνιο αυτό καθαυτό), η κοινωνία ασφυκτιά, εκρήγνυται και επιτέλους αντιδρά.
Στην αντίδρασή της αυτή, η κοινωνία έχει πλέον και συνηγόρους – καθοδηγητές αδιαμφισβήτητης αγάπης και προσφοράς στην πατρίδα (όπως βασικά ο Μίκης Θεοδωράκης), αλλά έχει και εναλλακτική προοπτική, μέσα από το ειλικρινές, όχι τέλειο, αλλά σίγουρα λογικό και κοστολογημένο πρόγραμμα που κατέθεσε ο Αντώνης Σαμαράς.
Ο ίδιος τον οποίον πέρσι οι κυβερνώντες και τα απολύτως από αυτούς ελεγχόμενα ΜΜΕ αποκαλούσαν «Χάρυ Πότερ», τώρα αποτελεί όχι μόνο πηγή έμπνευσης και διόρθωσης λαθών (υπουργοί, «έγκυροι» αναλυτές και ακόμα και ο πρωθυπουργός σπεύδουν να ενσωματώσουν προτάσεις του στο Μνημόνιο 2), αλλά και αξιόπιστο συνομιλητή κυβερνώντων και Ευρωπαίων συμμάχων και οργάνων της Ένωσης.
Φυσικά το μοντέλο που προτείνει δεν τους βολεύει και θα προτιμούσαν τη συνέχιση του μοντέλου ΠΑΣΟΚ παρά την αποτυχία του. Όμως διαβλέπουν πια κι οι ίδιοι, ότι ίσως οι προτάσεις Σαμαρά αποτελούν μια κάποια λύση στο αδιέξοδο. Επειδή ακριβώς δεν τους βολεύει, σπεύδουν μετά από κάθε συνάντηση μαζί του να ανακοινώσουν τη στήριξή τους στο Μνημόνιο 2, στην κυβέρνηση του ΓΑΠ και στην ανάγκη συναίνεσης της ΝΔ στα μέτρα που τα Μνημόνια 1 και 2 προβλέπουν.
Όμως όσο συνεχίζουν να πιέζουν τον Α. Σαμαρά και να πριμοδοτούν τον πρωθυπουργό, τόσο απαξιώνουν τον ΓΑΠ στα μάτια του δοκιμαζόμενου λαού και αυξάνουν -άθελά τους- την αξιοπιστία και την πυγμή του αρχηγού της αντιπολιτεύσεως.
«Δεν έμεινα 11 χρόνια σπίτι μου για να υποχωρήσω τώρα. Είμαι εδώ για να δώσω τη μάχη για την πατρίδα μου» φώναξε ο Α. Σαμαράς και στη θύμηση των πάντων γύρισε η επιμονή, η υπομονή και ο ακλόνητος πατριωτισμός που χαρακτηρίζουν τον σημερινό αρχηγό της ΝΔ και στα χρόνια της πολιτικής του μοναξιάς και στα σημερινά της εθνικής ανάγκης. Μιας ανάγκης όχι να συναινέσει στα τεράστια λάθη της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, όχι να «κάτσει στ’ αυγά του» όπως απαιτούν όσοι σαν όρνια περιμένουν να φάνε τις σάρκες της πατρίδας, αλλά μιας ανάγκης ορατής και ηχηρής στο βλέμμα και στη φωνή της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων. Μιας ανάγκης για φυγή από την κατάθλιψη στην οποίαν μας καταδικάζουν τα μνημόνια της ύφεσης, για λόγια και έργα από καρδιάς βγαλμένα κι όχι σε πίνακες ανηρτημένα, για ελπίδα ανάπτυξης και για «κούτελο καθαρό».
Ήρωας δεν γεννιέσαι, μόνο αποδεικνύεσαι, όταν σε στριμώχνουν στη γωνιά…
Κι εδώ είναι έθνος ηρώων και «τρελαντώνηδων». Όχι Τζέφρυδων με κληρονομικό δικαίωμα, ούτε αρχηγών της κ...τούμπας.
Ν. ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ
Εκπαιδευτικός – Μέλος Δ.Σ. ΕΛΜΕ Σάμου
Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών
http://logia-starata.blogspot.com/2011/06/blog-post_2560.html
