με σκλήρυνση κατά πλάκας (ΣΚΠ) νοσηλεύονται στο Αιγινήτειο Νοσοκομείο στην Αθήνα!
Όλοι εμείς στο ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ γνωρίζαμε τη δύσκολη κατάσταση των νοσοκομείων, και ειδικά του Αιγινήτειου, λόγω των οικονομικών δυσχερειών που εμπόδιζαν την ομαλή λειτουργία του, αλλά η κατάσταση τώρα έχει πια ξεφύγει…και είναι εγκληματικά επικίνδυνη για τους νοσηλευόμενους με ΣΚΠ!
Με αφορμή τη νοσηλεία μιας φίλης της ομάδας του ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ που έχει ΣΚΠ στη Δ’ Νευρολογική Κλινική του Αιγινήτειου Νοσοκομείου, μείναμε άναυδοι όταν της ανακοινώθηκε (ενώ είχε ήδη γίνει η εισαγωγή της) πως το νοσοκομείο δεν έχει πια μιτοξανδρόνη (το φάρμακο της αγωγής που ακολουθεί μέχρι σήμερα) και πως θα έπρεπε να πάει η ίδια (!) να το αγοράσει και να τους το πάει στο νοσοκομείο για να της το χορηγήσουν!
Είναι λοιπόν σημαντικό να κάνουμε μια παύση εδώ, για να αντιληφθούμε τί ακριβώς σημαίνει αυτό το απλό «έπρεπε να είχατε φέρει το φάρμακο μαζί σας»:
Η συγκεκριμένη φίλη έχει επιθετική μορφή σκλήρυνσης κατά πλάκας και χρησιμοποιεί ήδη αναπηρικό αμαξίδιο για τις μετακινήσεις της. Η αγωγή την οποία ακολουθεί με δόσεις μιτοξανδρόνης (Novantrone) είναι από μόνη της μια εξαιρετικά στρεσογόνος διαδικασία, καθώς πρόκειται για πολύ δυνατό φάρμακο που χρησιμοποιείται σε βαριές χημειοθεραπείες και μετά τη λήψη του οποίου ο ασθενής παραμένει για 20 μέρες (τουλάχιστον) σε μεγάλη αδυναμία, με υπερβολικά χαμηλό αριθμό λευκών αιμοσφαιρίων.
Αν λοιπόν κανείς καταφέρει και ξεπεράσει τις παρενέργειες του φαρμάκου τα πρώτα 24ωρα μετά την αγωγή, μόνο τότε του επιτρέπεται να επιστρέψει σπίτι του. Σε κάθε περίπτωση, ο ασθενής πρέπει να έχει προσωπική βοήθεια τόσο κατά τη χορήγηση του φαρμάκου όσο και για το επόμενο 20ήμερο.
Επιστρέφοντας στην εμπειρία της φίλης, είναι εύλογο να σκεφτεί κανείς τα εξής:
Για ποιον λόγο δεν ενημερώθηκε η ασθενής για την έλλειψη του φαρμάκου πριν την εισαγωγή της στην κλινική, δηλαδή πριν φύγει από το σπίτι της, δεδομένου πως το ραντεβού της ήταν εδώ και μήνες προκαθορισμένο;
Πώς θα κινήσει η ίδια την εξαντλητική διαδικασία αγοράς του φαρμάκου μέσα σε λίγες ώρες όταν βρίσκεται στο κρεβάτι του νοσοκομείου; Ποιος θα αναλάβει να πάει στο κέντρο της Αθήνας (στην οδό Μακεδονίας) όπου βρίσκονται τα Ελεγκτήρια του Δημοσίου (ΟΠΑΔ), του ταμείου στο οποίο ανήκει η νοσηλευόμενη, ώστε να γίνει εκτάκτως η θεώρηση του βιβλιαρίου της και ποιος μετά θα πάει τρέχοντας στο φαρμακείο του Μπακάκου όπου υπάρχει διαθέσιμο το συγκεκριμένο φάρμακο για να το πάει πάλι πίσω στο Αιγινήτειο και να χορηγηθεί επιτέλους στην ασθενή;
Πώς θα επιβιώσουν οι άνθρωποι με σοβαρές παθήσεις και αναπηρίες μέσα σε αυτό το εκρηκτικό οικονομικό ντόμινο που δεν φαίνεται να σταματάει παρά μόνο μπροστά στον θάνατο;!
Και δεν είναι βέβαια μόνο η έλλειψη της μιτοξανδρόνης… Πάρα πολλοί άνθρωποι με σκλήρυνση κατά πλάκας μας έχουν πει πως ελλείψεις στο Αιγινήτειο παρατηρούνται ακόμα και σε ορούς και σύριγγες!
Μάλλον πρέπει να γίνει αντιληπτό πως η άθλια οικονομική κατάσταση του Αιγινήτειου Νοσοκομείου ακυρώνει το επιστημονικό και θεραπευτικό έργο που συντελείται από αρκετούς σοβαρούς ιατρούς και νοσηλευτές της Νευρολογικής Κλινικής του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου.
Είναι σημαντικό να κατανοήσουν οι οικονομικοί διαχειριστές των δημόσιων νοσοκομείων πως με την τακτική τους θα οδηγηθούν με βεβαιότητα στη διαχείριση «νοσοκομείων-φαντασμάτων», καθώς μεθοδεύεται ήδη η ερήμωση των νοσοκομείων από ασθενείς. Όσο για τους ανθρώπους με σκλήρυνση κατά πλάκας, όσοι συνεχίσουν να επιβιώνουν, θα είναι πλέον από τύχη.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
