Ακούς από τρεις πλευρές ανθρώπους με ντουντούκες και μικρόφωνα να μιλάνε, με τα γνωστά παλαμάκια, κι η πλατεία να σείεται!! Πραγματικά, γι’ αυτόν το λόγο, αξίζει να κατέβει κάποιος Σύνταγμα. Όχι για τον αγώνα, αυτό πια έχει παρέλθει ως σκοπός, έγινε πολύ δευτερεύον. Αξίζει να κατέβεις για να δεις πώς πασχίζει ο άνθρωπος να φανεί για να γραφτεί στην ιστορία.
Η αλήθεια είναι ότι για να μην πέσεις στην παγίδα, για να μη έχεις ανάγκη το κοινό να σε αποθεώνει, πρέπει να είσαι πολύ συνειδητοποιημένος άνθρωπος. Το χρήμα πολλοί εμίσησαν, τη δόξα ουδείς.
Οπότε κι έχουμε απομείνει να ακούμε από τρεις πλευρές κάποιον να μας νουθετεί, να μας λέει τι θα κάνουμε, τι θα πούμε, πώς θα το πούμε, να μας ορίζει τον σκοπό που βρισκόμαστε εκεί, να μας λέει ποιοι είμαστε???? (από πούθε έρχομαι και πού πηγαίνω). Καλά οι κάτω έχουν πάθει τη μεγαλύτερη νίλα. Επειδή κάποιοι «έξυπνοι» τους παίρνουν τη «δουλειά», άρχισαν να στριγκλίζουν στα μικρόφωνα!!! Χθες δυο φορές πήγαμε στα κάγκελα να δούμε τι γίνεται από κάτω. Από τις τσιρίδες, νόμιζες ή ότι κάποιοι σφάζονται ή ότι κάποιος πεθαίνει.
Αυτές οι πινελιές είναι που χρωματίζουν τη βραδιά!
Φίλοι μου «αρχηγοί».. υπάρχει κάτι που μάλλον δεν το έχετε σκεφτεί. Αν ο σκοπός μου είναι να φανώ, να γίνω διάσημος, ηγέτης, αρχηγός, οι άλλοι με τον ίδιο σκοπό… δεν θα με αφήσουν!
Με αυτόν τον τρόπο σφάζονται τόσο καιρό τα παλικάρια στα πόδια της!! Λες να αφήσει κάποιος, κάποιον άλλον να πάρει όλη τη δόξα;;; (Εσύ είσαι ο κάποιος άλλος για όλους τους υπόλοιπους). Δες το σαν φιλική συμβουλή.
Ο ανώνυμος το άρχισε, ο ανώνυμος θα πάρει όλα τα εύσημα, ο ανώνυμος θα γραφτεί στην ιστορία. Όλος αυτός ο κόπος που καταβάλετε θα πάει τσάμπα κι άδικα...
Ένας από το πλήθος
