Του Αλέξανδρου Μερκούριου Τα υπαρξιακά μέτρα, το κουκλοθέατρο των δηλώσεων. Αναζητείται ο… Μπαρμπαμυτούσης.
Είχαν δίκιο αυτοί που έλεγαν ότι ο Μπένι είναι πολύ καλύτερος από τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου στη διαχείριση.
Μπορεί να μην φυσάει το ίδιο με τα αγγλογαλλικά του στα ευρωπαϊκά τραπέζια, όπως ο προκάτοχός του, στα ελληνικά όμως (που είναι και το ζητούμενο για να περάσουν τα μέτρα), ο άνθρωπος κέντησε. Τι κέντησε, μεγαλούργησε, θα πρεπε να πω.
Στην κεντρική του συνέντευξη, χαρακτήρισε τα μέτρα «βαριά» (που είναι). Και αμέσως μετά, μιλώντας στην «καρδιά» του ακροατηρίου του, πρόσθεσε πως είναι «εν μέρει άδικα»: Για να συμπληρώσει όμως πως υπάρχει «αδήριτη εθνική ανάγκη» για να ληφθούν. Δηλαδή, αναγνωρίζω ότι σου βάζω άδικα μέτρα, αλλά στα βάζω.
Ρητορικό ερώτημα: εγώ, τι είμαι τότε; Μα και βέβαια, άδικος...
Ο υπουργός άριστος χειριστής του λόγου, έκανε άλλη μια εξαιρετική πιρουέτα, λέγοντας: είναι πολύ εύκολο να διατυπώνει κανείς σκληρή κριτική για φορολογικά μέτρα που είναι από τη φύση τους δυσάρεστα για τους πολίτες. Για να πει στο καπάκι: «Δεν πρόκειται όμως περί αυτού». Δηλαδή περί τίνος πρόκειται, αναρωτήθηκε ο φουκαράς Έλλην πολίτης διαβάζοντας τη συνέντευξη του υπουργού του. Και εκείνος απάντησε: «Πρόκειται για υπαρξιακά αναγκαίες σωστικές κινήσεις».
Ο Βενιζέλος μίλησε και για την 5η δόση λέγοντας ότι είναι απολύτως αναγκαία για την εξυπηρέτηση των ταμειακών αναγκών του Δημοσίου, άρα και για την εξυπηρέτηση των άμεσων και ζωτικών αναγκών των πολιτών. Ποιών πολιτών, αναρωτιέται, ο πρόσφατα απολυμένος του ιδιωτικού τομέα; Μα των δημοσίων υπαλλήλων (κάτι που δεν είπε ο υπουργός). Για τον ίδιο τον απολυμένο, όμως, δεν θα μεριμνήσει κανείς…
Αντίθετα, θα κληθεί να πληρώσει το μερτικό του για τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων (έστω όσων μείνουν στη θέση τους) από την εφορία που θα πληρώσει του χρόνου και ενόσω θα είναι άνεργος… Και εδώ δύσκολα θα τον πείσει ο υπουργός ότι υπάρχει σχεδιασμός για την άμεση αλλαγή της φορολογικής νομοθεσίας και τη διαμόρφωση ενός φορολογικού συστήματος που θα αίρει αδικίες και αντιφάσεις και θα αποκαθιστά την ηθική και κοινωνική ισορροπία. Αυτό, ο πολίτης του έχει ακούσει δεκάδες φορές (αναλόγως την ηλικία του) και βλέποντας τα οριστικά μέτρα του Μεσοπρόσθεσμου, βεβαιώθηκε ότι με ξένους ή χωρίς η φοροδιαφυγή θα συνεχίσει να βασιλεύει στην Ελλάδα, όπου πάντα θα την πληρώνουν τα εύκολα θύματα.
Και απέναντι σε αυτή την αλήθεια, όση δεξιοτεχνία κι αν έχει ο υπουργός (που είπε ότι «είναι κρίμα να υπονομεύεται η συλλογική ψυχολογία της χώρας και να επικρατεί μια αίσθηση αδιεξόδου και αδικίας» είναι πολύ δύσκολο να πείσει…
Το χειρότερο είναι ότι ενώ στην Ελλάδα οι νέοι υπουργοί πρωτοστάτησαν σε συνεντεύξεις και δηλώσεις εσωτερικής κατανάλωσης στο εξωτερικό μας έχουν ήδη ξεγραμμένους.
Να η ευκαιρία !
Ο διαβόητος Τζωρτζ Σόρος, που έχει επενδύσει στην ελληνική καταστροφή, είπε πως με την τρέχουσα κατάσταση, είναι μάλλον αναπόφευκτο ότι μια χώρα θα χρειαστεί να εγκαταλείψει την ευρωζώνη. Μπορεί να μην κατονόμασε την Ελλάδα, αλλά… τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια: «Το ευρώ δεν είχε πρόβλεψη για διόρθωση. Δεν υπήρχε καμία διευθέτηση για το ενδεχόμενο να εγκαταλείψει μια χώρα την ευρωζώνη, κάτι που υπό τις παρούσες συνθήκες είναι πιθανώς αναπόφευκτο». Είπε ακόμη ότι η Ευρώπη είναι στα πρόθυρα οικονομικής κατάρρευσης, η οποία θα ξεκινήσει στην Ελλάδα, αλλά θα εξαπλωθεί σε άλλες χώρες.
Τώρα, το πώς σκέφτηκε να πει πως η τρέχουσα κρίση είναι μια «ευκαιρία» δεν ξέρω να σας απαντήσω. Προφανώς για τον ίδιο…
Εκτός αν, προσπάθησε να αντιγράψει τον Μιχάλη Χρυσοχοίδη που δήλωσε πως «η ελληνική κρίση είναι μια ευκαιρία και για την Ευρώπη, να κοιταχτεί επιτέλους στον καθρέφτη και να αντιμετωπίσει τα ελλείμματα και την πολυφωνία που την χαρακτηρίζουν».
Ένας άλλος σημαντικό παράγοντας των εξελίξεων, ο Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ του Eurogroup, βαρέθηκε να μασάει τα λόγια του: Κάλεσε την Αθήνα
να εγκρίνει όλες τις πτυχές του προγράμματος, επισημαίνοντας πως «ιδιαίτερα το πρόγραμμα των αποκρατικοποιήσεων, είναι πολύ σημαντικό». Πέταξε το μπαλάκι στην Ν.Δ. να σταματήσει τις σαχλαμάρες υπογραμμίζοντας ότι «προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι εμείς βάζουμε σε κίνδυνο τα δικά μας λεφτά, ενώ τα ελληνικά κόμματα δεν συμφωνούν». Για να καταλήξει στο μαγικό: «η Ελλάδα είναι μία χώρα η οποία δεν λειτουργεί».
Τη βόμβα την πέταξε λίγο αργότερα ο γερμανός υπουργός Βόλφγκανγκ Σόιμπλε που είπε ότι ο ίδιος και οι Ευρωπαίοι ομόλογοί του αναμένουν από το ελληνικό κοινοβούλιο να υιοθετήσει τα κρίσιμα μέτρα λιτότητας, παρά τις διαδηλώσεις και τις αντιρρήσεις που εκφράζει η αντιπολίτευση. Αν το πρόγραμμα απορριφθεί η Ευρώπη θα αντιμετωπίσει προβλήματα, είπε, για να συμπληρώσει: «Κάνουμε ότι μπορούμε για να αποφύγουμε μια επικίνδυνη κλιμάκωση για την Ευρώπη αλλά ταυτόχρονα όλα θα πρέπει να έχουν οργανωθεί για να αντιμετωπίσουμε το χειρότερο». Πήγε και παρακάτω: «Εάν τα πράγματα πάρουν άλλη τροπή από την προβλεπόμενη, θα πρόκειται προφανώς για μια μεγάλη κατάρρευση. Όμως ακόμη και το 2008 (σ.σ. με την κρίση που προκάλεσε η πτώχευση της αμερικανικής τράπεζας Lehman Brothers) ο κόσμος ήταν σε θέση να λάβει συντονισμένα μέτρα για να αντιμετωπίσει μια απρόσμενη και παγκόσμια κρίση των χρηματοπιστωτικών αγορών», είπε. Η δήλωση αυτή ερμηνεύτηκε, ότι η Ευρώπη θεωρεί πλέον διαχειρίσιμη μια ελληνική χρεωκοπία και είναι έτοιμη γι αυτή, και βέβαια προκάλεσε σάλο. Από το Βερολίνο αργότερα έλεγαν ότι δεν εννοούσε ακριβώς αυτό, αλλά… τι να μαζέψεις πια.
Προσωπικά έπεσα για ύπνο λίγο πιο ήσυχος αφού διάβασα και τις δηλώσεις του σκληρού τραπεζίτη της JP Morgan, Τζέιμι Ντάιμον, που έβαλε το κερασάκι:
«Εκτιμώ ότι ενδεχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας είναι βιώσιμη όμως δεν είναι καλή εξέλιξη για την παγκόσμια οικονομία σε συνδυασμό με όλες τις υφιστάμενες ανησυχίες και θα έχει αρνητικές επιπτώσεις». Και αφού το είπε, παίρνοντας (λίγο, ομολογουμένως από το ταλέντο του Βενιζέλου, πρόσθεσε:
«Δεν πιστεύω ότι θα χρεοκοπήσουν, νομίζω ότι η πιθανότερη εξέλιξη είναι οι ευρωπαϊκές αρχές και οι πολιτικοί να βρουν ένα τρόπο να σώσουν την Ελλάδα από τη χρεοκοπία».
Παιδιά, ευχαριστούμε και γι’ αυτό το Σαββατοκύριακο. Μας υποχρεώσατε…
http://topontiki.gr/article/
