Αν και εγώ είμαι από τη μεσαία τάξη και αυτό μετά από τύχη (βρήκα δουλειά σε μια καλή εταιρία πριν από 10 χρόνια) & από πολύ κόπο (σπούδασα δουλεύοντας και τώρα στα 36 μου ακόμα δεν έχω ούτε μια μέρα στο ταμείο ανεργίας) κατάφερα και εγώ να έχω κάποια οικονομική άνεση. Παρ’ όλα αυτά τον τελευταίο καιρό δεν μου περισσεύει φράγκο, και από τα μέσα του κάθε μήνα κοιτάω πως θα τα φέρω βόλτα. Ο λόγος είναι η απόφαση που πήρα να βοηθήσω ανιδιοτελώς μια χωρισμένη νέα μάνα με δύο παιδιά στο σχολείο. Βλέπετε, το να διαθέσεις ίσος και περισσότερα από όσα χαλάς εσύ ο ίδιος για κάποιον που δεν γνωρίζεις ακούγετε ηλίθιο την σήμερον ημέρα. Και προς αποκάλυψη της ξευτίλας των καιρών, το να πίνεις μοχίτο σε ιν μπαράκι των Β.Π. ακούγετε ποιο λογικό. Δυστυχώς το να βλέπουμε την ανέχεια των συνανθρώπων μας και να προσπερνάμε απλά λέγοντας αυτοί οι ζηλεύουν γιατί έχουν κόμπλεξ, δείχνει ανθρώπους που απλά πέρα από τον εαυτό τους δεν τους αγγίζει τίποτα. Έχουν μετατραπεί σε παχύδερμους ιδιώτες όπως λέγανε και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι μας. ΗΛΊΘΙΟΙ δηλαδή (από εκεί βγαίνει και το Αγγλικό idiot) οι άνθρωποι που δεν ασχολούνται με τα κοινά και τους ενδιαφέρει μόνο ο ιδιωτικός βίος.
Ζηλιάρης και κομπλεξικός τέλος δεν είναι αυτός που δεν έχει να ζήσει και τσαντίζετε με την επίδειξη πλούτου. Ζηλιάρης και κομπλεξικός είναι αυτός που νομίζει πως είναι κάτι όταν ζει για να δουλεύει και δεν δουλεύει για να ζει. Κομπλεξικός είναι αυτός που κληρονόμησε α@@α και το παίζει αλαζόνας με αυτά του μπαμπά. Για αυτό καλό θα ήταν να μην ανεμίζονται επιδεικτικά τα φράγκα τα πολλά μπροστά σε ανθρώπους που ζουν στην ανέχεια, γιατί απλούστατα είναι θέμα χρόνου η ταξική πάλη και αυτή σίγουρα δεν θα αρέσει και πολύ. Δεν τα λέω εγώ αυτά καλοί μου έχοντες, η ιστορία τα λέει και λόγω του ότι στο κολέγιο που σας πήγε ο μπαμπάς δεν τα μάθατε αυτά πάρτε κανένα βιβλίο μαζί σας στις διακοπές που θα πάτε εκεί στην ξαπλώστρα στην ψαρού και όπου αλλού τέλος πάντων και διαβάστε και καμιά αράδα. Καλό θα σας κάνει.
Με τους συντροφικούς μου χαιρετισμούς στους Mall-άκες έχοντες συνανθρώπους μου που δεν είναι συνταξιδιώτες μας. Όχι γιατί δεν μπορούν αλλά απλά δεν το αξίζουν, δεν έχουν τα κότσια και την ψυχή.
Αναγνώστης
