Οι ηγήτορες των κομματιδίων όπως αποδείχθηκε τελικά μοιράζουν αλλήλοις την ευθύνη της κατάντιας στις δικές τους αντίστοιχα περιόδους διακυβέρνησης προσπαθώντας να περισώσουν τους εναπομείναντες κομματικούς ψηφοφόρους τους ή κοινώς κομματόσκυλά τους. Σας αρέσει δεν σας αρέσει η αιτία είναι πάντα μια οι αφορμές δε πολλές . Και η αιτία έχει όνομα . Και όνομα βαρύγδουπο . Ανδρέας Παπανδρέου .
Ας τα δούμε λιγάκι και ας παραμερήσουμε τα όποια γινάτια μας . Εξάλλου όταν σήκωνες πέτρα από κάτω στις απαρχές της δεκαετίας του 80 έβλεπες το όνομα Ανδρέας .Και μεταξύ αυτών και εγώ , ως φανατικός εραστής του ''ξημερώνει μια άλλη μέρα για την Ελλάδα'' , - λες και ήξερα την προηγούμενη !! αλλά τέλος πάντων.
Η περίοδος 1950-1973 κατά τις διεθνείς οικονομικές συνιστώσες θεωρείται ως η περίοδος του Ελληνικού θαύματος . Το ΑΕΠ εκτοξεύεται , ο μέσος όρος του κατα κεφαλή εισοδήματος αυξάνεται κατα 7% , η αγροτική ανάπτυξη ενδυναμώνεται ενώ πλήθος επενδύσεων εφαρμόζεται στην επικράτεια . Μέσα σε ένα θολό πολιτικό σκηνικό η οικονομία μοιάζει να στέκεται αδιάφορη σε όλα αυτά θυμίζοντας ξένες πρακτικές πρωτόγνωρες για τα Ελληνικά δουλικά δεδομένα των εξαρτήσεων από τρίτους κλπ. Το Ευρωπαικό σκηνικό ήταν επωφελές συνάμα Η ήπειρος βγαίνοντας από έναν καταστροφικό πόλεμο στράφηκε καταρχάς στην εκμετάλλευση του εγχώριου πλούτου, μέσα από αγροτική ανάπτυξη κυρίως. Η Ελλάδα που κατα παράδοση στήριζε την οικονομία της σε αυτό το πεδίο δεν μπορούσε παρά να ωφεληθεί . Το 1973 και εν μέσω των πολιτικών αναταραχών και ζυμώσεων το πρώτο δυνατό κτύπημα στην αύξηση της ευμάρειας έρχεται με την Α πετρελαική κρίση που εκτοξεύει τον πληθωρισμό από το 6,7 % στο επίπεδο του 18 και σταδιακά ως το 23 % !!!. Στην χώρα επανέρχεται η δημοκρατία και ο Καραμανλής εισάγει την έννοια των κρατικοποιήσεων πολλών ιδιωτικών εταιρειών (Ολυμπιακή - Τσιμέντα κ.ά) . Στόχος του ο δημοσιονομικός έλεγχος και οι αύξηση των κρατικών επενδύσεων . Η ραγδαία αύξηση του εισοδήματος περιορίζεται δραστικά με κύριο θύμα τους μισθωτούς . Παράλληλα δίνεται έμφαση σε πεδία όπως ο τουρισμός και τα δημόσια έργα ( δρόμοι , λιμάνια , γέφυρες ). Η χώρα φλερτάρει με την ΕΟΚ και η προοπτική ενός σύγχρονου κράτους φαντάζει ελκυστική στους ξένους (κυρίως ) επενδυτές . Όμως ανοίγει το μέτωπο των δανείων . Για να επιτευχθούν πολλά από τα παραπάνω η χώρα χρειάζεται χρήμα . Και χρήμα άφθονο έχουν οι δανειστές .
Το 1981 η Ελλάδα κατορθώνει να ενταχθεί στην ΕΟΚ. Ο Ανδρέας αναλαμβάνει τα ηνία της χώρας έχοντας στα χέρια του ανεργία που ανέρχεται στο 4,1 % και χρέος περίπου στα 28 δις δρχ . Αυτά αφορούν δάνεια , τόκους κλπ. Γενικά όμως η χώρα και μέσα από τα επίσημα στοιχεία του ΟΟΣΑ βρίσκεται στην 2η ( ναι καλά διαβάζετε) θέση παγκοσμίως σε ρυθμούς ανάπτυξης που αγγίζει το 3,8 % πίσω μόνο από την Ιαπωνία , ενώ ο μέσος Ευρωπαικός όρος ανέρχεται στο 0,8 % !!.
Η περίοδος διακυβέρνησης Ανδρέα δλδ 1981-1989 θεωρείται πλέον παγκοσμίως η χειρότερη που θα μπορούσε για οποιοδήποτε κράτος στον κόσμο και στο διηνεκές . Λυπάμαι αλλά είνια η απόλυτη αλήθεια , είτε από αριθμούς , είτε από σημερινά αποτελέσματα. Η χώρα έλαβε σε αυτήν την περίοδο 2 τρις δρχ μέσω τον κοινωτικών προγραμμάτων ή των περίφημων ΜΟΠ . Παρόλη την Β πετρελαική κρίση του 80 που εκτόξευσε τον πληθωρισμό στο απίστευτο 28% , η μετά από λίγα χρόνια πτώση της τιμής του πετρελαίου , του δολαρίου και των επιτοκίων έφερε στα ταμεία ακόμη 2 τρις . ΣΥΝΟΛΙΚΆ ΛΟΙΠΌΝ 4 τρις εισέρρευσαν ήτοι σε σημερινό νόμισμα πάνω από 100 -120 δις .
Η πρώτη θητεία του Ανδρέα παραμένει ειδικά η πλεόν καταστροφική. Μέσα από ένα απίστευτο όργιο σπατάλης , αρπαγής , ρεμούλας , τακτοποίησης ημετέρων και με την εκτόξευση του δημοσίου τομέα σε επίπεδα ρεκορ για να βολευθούν όλοι οι σύντροφοι , τα παιδιά τους , ανήψια τους , θείες , θείοι, ερωμένες και οτι άλλο σκεφθείτε το κράτος έφθασε να δανείζεται ανεξέλεγκτα , άκοπα και ασυναίσθητα . Η αποπληρωμή και τακτοποίηση αυτών γινόταν αδύνατη αφού η πρωτογενής παραγωγή είχε περιπέσει στα τάρταρα εφόσον τα εργαλεία της δεν υπήρχαν καθως είχαν όλοι γίνει δημόσιοι υπάλληλοι , πολλοί δε εξ αυτών με δύο και τρεις θέσεις και ανάλογους μισθούς. Ο Ανδρέας παρέδωσε τη σκυτάλη αφήνωντας σε απόλυτους αριθμούς ανεργία στο 11,1 % , και δημόσιο χρέος στα 31 τρις !!!
Η τρίτη θητεία του λαοπρόβλητου μετά το σύντομο του '' πέρασα και δεν ακούμπησα '' Μητσοτακικού θίασου ( που σε αυστηρά μακροοικονομικές τακτικές δεν απείχε και πολύ από το ορθό της πορείας που έπρεπε να χαραχθεί ) σε διεθνή στάνταρτ αποτελεί φαρσοκωμωδία . Με μία χώρα να αναστενάζει στο Ωνάσειο και στα κάλη της Μιμής η χώρα εξακολουθεί να δανείζεται αγρίως για να ικανοποίησει τις απαιτήσεις του δημόσιου τομέα . Σε όλα αυτά προσθέστε την συνεχιζόμενη αρπαγή όποιων πόρων έρχονται αφού ξαφνικά ο νέος πατρώνας της χώρας ακούει στο όνομα - εργολάβος του δημοσίου -. Τέτοιοι εμφανίσθηκαν αρκετοί που πριν δεν τους ήξερε η μάνα τους . Με μοναδικό εφόδιο την δήθεν κομματική ευλάβεια απέκτησαν αμύθητα πλούτη σε βάρος του κράτους παρέχοντας σχεδόν τίποτε στην έννοια ανάπτυξη .
Η διετία 1994-95 αποτελεί διεθνώς και μάλιστα διδάξιμη σε πολλά οικονομικά πανεπιστήμια ως η Σημίτειος ανάπτυξη του μηδενός . How to use zero measures as finance health διεθνές μάθημα οικονομκών στο Glascow University .
Μετά από σχεδόν 20 χρόνια από τα παραπάνω ( 94-95) και αφού ελάχιστα άλλαξαν μέσα από τις ατολμίες χαμηλού αναστήματος δημόσιων ανδρών ( και δεν εννοώ τους κοντούς ) φθάσαμε στο ειρωνικό '' μαζί τα φάγαμε ''
Σημ Δεν εννοώ οτι η κυβερνήσεις Μητσοτάκη - Καραμανλή του νεότερου έχουν το ακαταλόγιστο . Τουναντίον. Απλά σε πολιτικές ενέργειες και οικονομικές δράσεις το ανεξίτηλο σημάδι της καταστροφής έμεινε από τις παραπάνω περιόδους . Ενδεικτικά η περίπτωση Μητσοτάκη με 48% εκλογικό υπέρ του αποτέλεσμα και να μη μπορεί να θεσπίσει ένα νομοσχέδιο με άνεση αποτελεί παγκόσμιο ρεκορ.
Αναγνώστης
