Το «γκαπ (GAP)» πάντως είναι και μια λεξούλα, με την οποία μπορούμε να συνεννοηθούμε όλοι οι Έλληνες. Μην πάει το μυαλό σου μόνο στο προφανές.
Γκαπ κάνει η τσεκουριά στο δέντρο για να το κόψει, όπως τα νεύρα και την αντοχή μας όταν από τη μία παρακολουθούμε τις αγωνιώδεις προσπάθειες της κυρίας Διαμαντοπούλου να συρρικνώσει την παιδεία για οικονομικούς λόγους και από την άλλη μαθαίνουμε το λογαριασμό των κινητών τηλεφώνων (46.319 ευρώ) του πολιτικού γραφείου του mr. «Μαζιταφάγαμε». Για τη σωτηρία της πατρίδας πάντα. Κανείς βέβαια από τους δυο (ούτε κι από τους άλλους) δεν ζήτησε μείωση των αποδοχών του (7000 ευρώ το μήνα, χωρίς τα επιπλέον). Για τη σωτηρία της πατρίδας πάντα.
Γκαπ κάνει η πέτρα που πέφτει από ύψος στο χώμα, όπως τα ψέματα στη ζωή μας από τους μετρ του είδους, τους πολιτικούς. Για τη σωτηρία της πατρίδας πάντα.
Πέρασε κιόλας ένας χρόνος από το περίφημο μνημόνιο που ήταν η μόνη λύση για διέξοδο από την κρίση. Τώρα μας προέκυψε ως αδιέξοδο. Το κατάλαβαν και τα mega-λα κανάλια. Βέβαια, κανείς δεν αισθάνεται την ανάγκη να απολογηθεί ή έστω να εξηγήσει πού πήγαν τα λεφτά από τις μειώσεις μισθών και συντάξεων, από τις αλλεπάλληλες αυξήσεις του ΦΠΑ, από τη βενζίνη που την πληρώνουμε σχεδόν διπλάσια από τις τιμές του 2008.
Θες για να γελάσω, θες για να νευριάσω, θες από μια αδιόρατη αίσθηση μαζοχισμού, μπήκα σήμερα το πρωί στην ιστοσελίδα του ΠΑΣΟΚ. Εκτός από το πασίγνωστο πλέον «λεφτά υπάρχουν», θυμήθηκα το «Πάμε». Ποιοι και πού; Με υποδέχτηκαν οι «καθαρές κουβέντες», νοστάλγησα τις εκατό πρώτες ημέρες που ΘΑ άλλαζαν την Ελλάδα. Τι στο καλό; Ο Θεός σε επτά ημέρες έφτιαξε τον κόσμο και ο Φιλέας Φογκ έκανε το γύρο της γης σε ογδόντα. Δεν μπορεί ο ΓΑΠ να αλλάξει την Ελλάδα σε εκατό;
Είδα τις οικοδομές: «Χτίζουμε μια δυνατή οικονομία και μια ποιοτική δημόσια δωρεάν παιδεία». Διάβασα για τις αυξήσεις μισθών και συντάξεων πάνω από τον πληθωρισμό, γιατί «το πάγωμα των μισθών σημαίνει πάγωμα της αγοράς». Θαύμασα το αποτελεσματικό κοινωνικό κράτος. Ήμουν έτοιμος να πατήσω το κόκκινο κουμπί για να ανανεώσω τη συνδρομή μου στο κίνημα, «όπου οι αποφάσεις θα παίρνονται από τον ίδιο το Λαό της χώρας χωρίς ξένες εξαρτήσεις». Ξαφνικά, είδα ότι στις 4 Οκτώβρη ψηφίζω ΠΑΣΟΚ, «γιατί ήρθε η ώρα να βάλουμε τέλος στην παρακμή που ζούμε, ….γιατί η αγορά χρειάζεται να κρατηθεί ζωντανή και να αυξηθεί η αξία του χρήματος στα χέρια του καταναλωτή, ….γιατί από το οικονομικό αδιέξοδο θα βγούμε μόνο μέσα από την ανάπτυξη, τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και τη δημιουργία νέου πλούτου στη χώρα, ….γιατί για να πάμε μπροστά χρειαζόμαστε ένα κράτος δικαίου και διαφάνειας».
Έκλεισα την ιστοσελίδα με δυο απορίες. Η πρώτη: Αυτοί οι απλοί πολίτες που δέχτηκαν να φωτογραφηθούν χαμογελαστοί για να μπουν στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ το έχουν μετανιώσει;
Η δεύτερη: Οι διαχειριστές της ιστοσελίδας έχουν καταλάβει το κενό μεταξύ συρμού και αποβάθρας; Άλλο πράγμα είναι το ντουβάρι και άλλο το κινούμενο τρένο. Άλλο πράγμα είναι η κοροϊδία και άλλο η ειλικρίνεια, άλλο πράγμα είναι να κοιμάται ο γίγαντας και άλλο να ξυπνάει, άλλο πράγμα είναι η αφασία και άλλο η διογκούμενη αγανάκτηση, άλλο πράγμα είναι η ξαστεριά της 4ης Οκτωβρίου 2009 και άλλο τα αστραπόβροντα του Ιουνίου του 2011.
Σύντροφοι, mind the GAP!!
Παναγιώτης Ασημακόπουλος
Θεολόγος καθηγητής
