Είναι αλήθεια ότι το κίνημα των αγανακτισμένων το έχουν καπελώσει κανονικότατα οι ’’αμεσοδημοκράτες’’.
Αυτός είναι ένας από τους λόγους που πολύς κόσμος δεν πηγαίνει. Γιατί το νιώθει το καπέλωμα και δεν το θέλει. Η άμεση δημοκρατία μπορεί να λειτουργήσει μόνο σε επίπεδο γειτονιάς και κοινότητας ή σε έκτακτες καταστάσεις. Όταν η άμεση δημοκρατία γίνεται σύστημα διοίκησης τότε τα πράγματα γίνονται κωμικοτραγικά. Τρανό παράδειγμα είναι οι φοιτητικές συνελεύσεις στα πανεπιστήμια. Την άμεση δημοκρατία είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι θα την εκμεταλλευτούν αυτοί που φωνάζουν περισσότερο και οι υπόλοιποι θα την παραμελούν. Είναι άλλο το να θέλουμε να αλλάξει ριζικά το πολιτικό σκηνικό και άλλο το να θέλουμε το να αλλάξει το πολίτευμα. Αυτό που κερδίζουμε σαν λαός από την πλατεία δεν πρέπει να το θυσιάσουμε με τίποτα. Το ότι αρχίζει ο κόσμος και ενδιαφέρεται και συζητά για το μέλλον του είναι άκρως θετικό. Η άμεση δημοκρατία είναι καλή για την πλατεία, αλλά για να κυβερνηθεί ο τόπος χρειάζεται ένα νέο μοντέλo αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Σίγουρα πρέπει να γίνουν ριζικές αλλαγές σε πρόσωπα και σίγουρα πρέπει να μπουν άλλοι ελεγκτικοί μηχανισμοί, ώστε να αποκοπούν οι πολιτικοί από την διαπλοκή και τη διαφθορά, και να συνδεθούν ξανά με το λαό.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
