Είμαι στο Σύνταγμα και είμαι πολύ καλά. Είμαι χαρούμενος γιατί αν θυμάσαι, όταν ήμουν μικρός είχα παράπονο...
από τη δική μου γενιά γιατί όπως έλεγα δε ζήσαμε σε δύσκολους καιρούς όπως Β' Παγκόσμιος πόλεμος και Χούντα γι αυτό και βγήκαμε φλώροι. Τελικά η Χούντα δεν έπεσε ποτέ απλά κρυβόταν καλά. Και έτσι το καλό Πασόκ δίνει και σε μας την ευκαιρία να δούμε τι έγινε τότε το '73. Μέσα από επιμορφωτικά παιχνίδια με τους φίλους μας μπάτσους βιώνουμε την τότε κατάσταση. Μέσα από κυνηγητό στους δρόμους καταλάβαμε πως νιώθατε τότε που τρέχατε να γλυτώσετε. Μέσα στο φάκελο θα βρεις ένα χρησιμοποιημένο σωληνάριο Maalox, ένα ημι-χρησιμοποιημένο δακρυγόνο (για να δεις μήπως είχατε το ίδιο και τότε) και μια φωτογραφία μου με τον Γιώργο και κάτι άλλα παιδιά. Ο Γιώργος είναι ο ψηλός που φοράει πράσινα και ένα κράνος κρατάει μια ασπίδα και το γκλοπ του είναι στραμμένο προς εμένα. Με είχε πονέσει λίγο, αλλά όπως είπε ήταν για καλό. Με το Γιώργο κάνω πολύ παρέα εδώ στο τμήμα που με έφεραν, επειδή απλά περνούσα από τη πλατεία. Τώρα επιτέλους θα ξέρω και εγώ για τη Χούντα. Να ξέρεις ότι δε θα μπορέσω να έρθω το καλοκαίρι στο χωριό όπως σου είχα υποσχεθεί γιατί πρέπει να μείνω εδώ να αλλάξω το κόσμο μαζί με κάμποσα εκατομμύρια Έλληνες. Είναι η σειρά μας. Να είστε καλά και να μου τους φιλήσεις όλους.
Αναγνώστης
