για τον πολιτισμό μας.... τα γεράνια μας.... το γαλάζιο του ουρανού μας.... τα διάσπαρτα νησιά μας σε πέλαγα με τόση ιστορία.... τα λευκά ξωκλήσια σε απόκρημνους βράχους.... νοσταλγώ τα απόνερα απ' το καράβι που διαβαίνει τα καταγάλανα νερά του Αιγαίου... το χταπόδι που στεγνώνει στον ήλιο μας... τον κουλουρά στη γωνιά του δρόμου.... Είμαι η γενιά που μεγάλωσε με τη θεία Λένα... και έβλεπε Κλούβιο και Σουβλίτσα.... που άκουγε ραδιόφωνο και χρησιμοποιούσε τη φαντασία της για να δημιουργήσει εικόνες... η γενιά της μεταπολίτευσης...η γενιά με τις μεγαλειώδεις πορείες.... η γενιά του Θούριου και του Οδηγητή... η γενιά που είχε τόσα όνειρα για αυτή τη χώρα...Οι συνθήκες της ζωής με ανάγκασαν να φύγω... σχεδόν 10 χρόνια τώρα... και η νοσταλγία μου μεγάλη... πάντα με το όνειρο πως θα γυρίσω πίσω....
Η οικογένειά μου εκεί... οι γονείς μου .. ο γιος μου.... και εγώ παλεύω να δημιουργήσω τις συνθήκες για την πολυπόθητη επιστροφή.... και ξαφνικά.... η πάλη γίνεται άνιση... το όνειρο σού ορίζει την έννοια του... . ναι οι συντάξεις κόβονται... μα η ζωή μου έχει αποδείξει ότι επιβιώνεις και με ελάχιστα.... κόβονται οι δημόσιες δαπάνες ... και πάλι επιβιώνεις... κόβονται ... μειώνονται όλα... αντέχεις σφίγγεις τα δόντια και παλεύεις... το έχω δει στη γύρα μου στον κόσμο..ακόμη κι αν σου στερήσουν την ελευθερία σου και πάλι αντέχεις.... ένα πράγμα μόνο δεν αντέχεις.... αν σου στερήσουν την πρωτογενή ύλη της δημιουργίας του όνειρου για ένα καλύτερο αύριο.... αν σου στερήσουν την ελπίδα...
Nοιώθω ανίκανη να ονειρευτώ...
Αναγνώστρια
