εγκρίνει την καταβολή της συμμετοχής του διεθνούς οργανισμού στην πέμπτη δόση του δανείου προς την Ελλάδα, ύψους περίπου 3,3 δισ. ευρώ.
Αίφνης, εκεί που πήγαινε να ξεκινήσει η συνεδρίαση, επικράτησε αναβρασμός μεταξύ των μελών του διοικητικού συμβουλίου του διεθνούς οργανισμού. Ο οποίος οφειλόταν σε συγκεχυμένες πληροφορίες πού έφθασαν στη διοίκηση του ταμείου για πιθανή αθέτηση ελληνικών υποχρεώσεων προς διεθνείς Τράπεζες.
Η συνεδρίαση καθυστέρησε περίπου δύο ώρες μέχρι να διευκρινισθεί τι ακριβώς συνέβαινε. Και διαπιστώθηκε ότι δύο ελληνικοί δήμοι της Αττικής δεν είχαν πληρώσει δόσεις ύψους περίπου 6 εκατ. ευρώ προς διεθνείς Τράπεζες από δάνεια που είχαν λάβει τα προηγούμενα χρόνια. Αν ο αναβρασμός που δημιουργήθηκε αφορούσε την επίλυση ενός τεχνικού και μόνο θέματος η αναφορά θα είχε διαφορετικό χαρακτήρα. Ήταν όμως έτσι( αναδημοσίευση από το βήμα )
Θα μπορούσε αυτό να ληφθεί ενδεχομένως και ένα διαφορετικής φύσης πολιτικό μήνυμα , μια αλλαγής του τρόπου με τον οποίο μεταχειριζόταν την χώρα μας έως τώρα και τις ασυνέπειες της στην εξόφληση των δανειακών υποχρεώσεων . Έπειτα από αρκετές «επιτυχημένες» προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης και δείγματα ασυνέπειας στις δεσμεύσεις και επαχθείς όρους της δανειακής σύμβασης , το ΔΝΤ φαίνεται να αλλάζει στην απέναντι μας ριζικά τακτική.
Η γαργαλιστική ιστορία των παθών του Ντομινικ Σττρος Καν και της πολύπαθης καμαριέρας και η αλλαγή που ακολούθησε στην ηγεσία του ταμείου επέφερε σημαντικές διαφοροποιήσεις στον τρόπο διοίκησης και λήψης των αποφάσεων του οργανισμού. Το ΔΝΤ απόλιτικοποιειται πετώντας από πάνω τον ευρωπαϊκό του μανδύα με τη νέα λειτουργία να φέρει τα χαρακτηριστικά σκληρού πιστωτικού ιδρύματος ,δίχως ελαστικότητα και επιεικεία σε πελάτες που δημιουργούν με την συμπεριφορά τους πολλαπλά προβλήματα..
Για την αποφυγή παρερμηνειών η εσωτερική «υποτίμηση» του νομίσματος που επιβλήθηκε από τους δανειστές μας , και οι κοινωνικά και αναπτυξιακά ατελέσφορες πολιτικές που επιβλήθηκαν είχαν «χαρτογραφήσει» με λεπτομέρεια το σημερινό οικονομικό τέλμα.
Η τόνωση της ανταγωνιστικότητας καθώς η «διόρθωση» των παθογενειών του δημοσίου δεν επιτυγχάνονται ασκώντας ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές . Ο μύθος της αυτορρυθμιζόμενης αγοράς «καταρρίφθηκε» από τον Αλαν Γκριπαν , πρώην διοικητή της FED στην κυνική του ομολογία ότι η πιστή εφαρμογή του καπιταλισμού προκάλεσε την ανισσοροπία και τον άδικο πλουτισμό σε κοινωνία και αγορά
Η ισχυρή παρά τις αδυναμίες προσωπικότητα του πρώην προέδρου, και η «ανάγκη» κάλυψης των προσωπικών του φιλοδοξιών είχαν εμφυσήσει στην διοίκηση του ταμείου, την απαιτούμενη πολιτική χροιά(ελαστικότητα στην αντιμετώπιση των δανειακών υποχρεώσεων). Ένα λογιστικό «ολίσθημα», μια απροσεξία από την ελληνική πλευρά δεν θα σταματούσε την εκταμίευση μιας δόσης όταν έχουν αποκτήσει χαρακτηριστικά μύθου τα επονομαζόμενα swaps στα έτη άνθισης της δημιουργικής λογιστικής.
Οι αγορές γνωρίζουν να διαχειρίζονται επιτυχημένα και προσοδοφόρα την πολιτική και τις αδυναμίες της . Η ταχύτητα και ο ρεαλισμός στο σχεδιασμό πράξεων και ενεργειών τους , «συνεπικουρούμενα » άρρηκτα με το έλλειμμα ηγεσίας και την συνεχιζόμενη ακαμψία των πολιτικών διευθυντήριων , καθιστούν σχεδόν ανώδυνη την επίτευξη των στόχων τους. Η Ευρώπη καλείται άμεσα να προστατεύσει το διακυδευμα το ευρώ δίνοντας την λύση , και πειστική απάντηση στον πόλεμο των αγορών.
Τα ασφάλιστρα κίνδυνου , και ο ιδιαίτερα «επικερδής» ρόλος, στον παραγγέλων τον έλεγχο , των οίκων αξιολόγησης αφήνει «ίχνη» σε διαδρομές που χρίζουν έντονου προβληματισμού προσοχής και ιδιαίτερης ενασχόλησης .
Η παγκόσμια οικονομία φαίνεται να κρέμεται σε μια κλωστή .Η ατζέντα στις συνεδριάσεις των κοινοτικών οργάνων στα δυο τελευταία έτη, μονοθεματικά κυριαρχείται από την εξεύρεση τρόπων διευθέτησης της κρίσης χρέους στην μη οργανωμένη κατά τα άλλα και εξαρτημένη από τις εισαγωγές Ελλάδα.
.Η Ελλάδα με την η μινιτιακή της δημοκρατιά , όπως και οι λοιποί «πόλοι» του συστήματος , θα πρέπει να βιώσουν τις απαιτούμενες τεκτονικές αλλαγές για να εξακολουθήσουμε ως κοινωνία να υπάρχουμε. Να υπάρχουμε μέσα από το συνυπάρχουμε. Ειδάλλως η ανομοιομέρεια στην κατανομή του παραγόμενου πλούτου, η συνεχώς αυξανόμενη ανεργία, και η ατιμωρησία επίορκων , οδηγεί με μαθηματικά ακρίβεια την κοινωνία σε διαλυτικές καταστάσεις. Αξίζει να σημειωθεί ότι η παρούσα πολιτική ανάλυση θα μπορούσε να αποτελέσει τον «προπομπό» την ερευνά της Κάπα Research για «Το Βήμα της Κυριακής» επιβεβαιωνόμενη πλήρως για το αίσθημα της αγανάκτησης που περίγραψε ότι κυοφορείται : Το 49% τάσσεται υπέρ(«ναι») των προπηλακισμών στα πολιτικά πρόσωπα που υπηρετούν ή υπηρέτησαν σε θέσεις ευθύνης το συστήμα.
Ο «πυλώνας» της πραγματικής δικονομίας, είναι οικονομικά και κοινωνικά επιβεβλημένο να συντελέσει στην έξοδο από την κρίση.
Να φορολογηθεί επιτέλους το τραπεζικό σύστημα και οι διαδρομές που το ίδιο χαρτογράφησε σε «καλούς» πελάτες (καταθέσεις του εξωτερικού).Ειναι κοινωνικά «αναγκαίος» ο φόρος στα υπερκέρδη που «εξέθρεψε» το κράτος με τις ευνοϊκές(σκανδαλώδης) ρυθμίσεις( τραπεζικές εγγυήσεις άνω των 30 δις ευρω) πανώ στις πλάτες των πολιτών δεχόμενοι ταυτόχρονα και τους επαχθείς των δάνειων τους όρους .
Η πολιτική δίχως αίσθημα δικαιοσύνης δεν εφαρμόζεται όταν θεσμοί και πολιτικοί έχουν από την λειτουργία τους απαξιωθεί .Ο λαός εκτρέπεται σήμερα εύκολα έχοντας την «ηθική » νομιμοποίηση από την εμπέδωση του ρόλου του κράτους-παρατηρητή -στα οικονομικά κατά του πολίτη εγκλήματα .
Οι πράξεις βίας για να σταματήσουν να απασχολούν την κοινή γνώμη, πρέπει οι επίορκοι να τιμωρηθούν παραδειγματικά και τα θετικά οικονομικά αποτελέσματα της τιμωρίας των παρανόμων ενεργειών τους να μετακυλήσει στο εφαρμοζοντες πολιτικές κοινωνικής μέριμνας, στηρίζοντας με μέτρα αναπτυξιακού χαρακτήρα την μη παρασιτική και επιχειρηματικότητα .
Ένα λαό που στενάζει στην πλειοψηφία του από την εφαρμογή των μέτρων και την επίθεση στα δικαιώματα του . Ειδάλλως κλονίζεται δημοκρατία και κοινωνικός ιστός καταρρέει ανοίγοντας τις ορέξεις για επεμβάσεις σε μια χώρα με τον στρατηγικό ρόλο γεωγραφική θέση και χαρακτηριστικά όπως η Ελλάδα.
H εξωτερική πολιτική στην άσκηση της κυριαρχείται από το δόγμα της ιδεολογίας του κυνικού:
Κεκτημένα και εδάφη που στο παρελθόν σε εμπόλεμη κατάσταση χαθήκαν, ασκώντας διπλωματία και ισορροπίας ασκήσεις δεν γίνεται να επανέλθουν. Το πολιτικό σύστημα έκοψε τον ομφάλιο λώρο που το έδενε με την κοινωνία και θα χρειασθεί αρκετός καιρός για να αποκατασταθεί αυτή η σχέση. Χρειάζεται διαφορετική προσέγγιση για έξοδο από την κρίση.
Οι διαρροές από τον νέο υπουργό οικονομικών για μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων σε συνδυασμό με την μείωση της γραφειοκρατίας γεννούν τα πρώτα χαμογέλα αισιοδοξίας και την ελπίδα την επαναφοράς από την εντατική που βρίσκεται η πατρίδα μας. Το επιχειρηματικό κεφάλαιο δεν είναι πανάκεια, χρειάζεται προσοχή γιατί εύκολα μπορεί να γίνει παρασιτικό και αδηφάγο. Ο επεκτατικός καπιταλισμός δεν αυτορυθμίζεται , θέλει κανόνες και ένα είδος κρατικής «προστασίας » για να μπορεί με την κοινωνία να συνυπάρξει δίχως να την αφανίσει.
Τα κίνητρα από την πολιτεία να εστιάσουν στις παραγωγικές επενδύσεις με εξαγωγικό χαρακτήρα, σε επενδύσεις με χαρακτηριστικά υψηλής τεχνολογίας ,σε επενδύσεις εντάσεως εργασίας , και την ουσιαστική ενασχόληση με τα συγκριτικά/αποδοτικά πλεονεκτήματα κάθε γεωγραφικού διαμερίσματος . Είναι οξύμωρο και αντιαναπτυξιακό να κυριαρχεί η μόνιμη ενασχόληση με τον τριτογενή τομέα και να βιώνουμε την πλήρης απομάκρυνση του πληθυσμού από τον πρωτογενή τομέα . Γεωργία που με επιστημονική υποστήριξη και καθετοποιημένο δίκτυα μπορεί να αποτελέσει πηγή πλούτου στην πατρίδα μας, καλύπτοντας τουλάχιστον τις ανάγκες της την εγχώριας κατανάλωσης. Είναι υποχρέωση συνοδευτούν από την καθιέρωση μιας προοδευτικής φορολογικής κλίμακας με μέτρα που προσεγγίζουν αναπτυξιακά πριμοδοτώντας με κίνητρα τις επιχειρήσεις που σέβονται και προστατεύουν το περιβάλλον και επενδύουν ξανά τα κέρδη τους.
Σημαντικό εργαλείο ανάκαμψης δύναται να αποτελέσει το εκπαιδευτικό σύστημα απαλλαγμένο από την οικογενειοκρατία και τον νεποτισμό , έχοντας αμφίδρομη/μη φοβική σχέση με την αγορά. Είναι οικονομικά, κοινωνικά και αναπτυξιακά απαιτητή η χρηματοδότηση της έρευνας συνδεόμενη όμως μέσα από τα παραγόμενα για την κοινωνία .φορείς και επιχειρήσεις επιτυχημένα εφαρμοστικά αποτελέσματα.
Η ουσιαστική σύνδεση των πανεπιστημίων με επιχειρήσεις πρότυπες στην λειτουργία τους μπορεί να πραγματοποιηθεί δίχως την εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης. Το πανεπιστήμιο να διατηρήσει τον ακαδημαϊκό του ρόλο διασφαλίζοντας για όλους την απρόσκοπτη στην γνώση πρόσβαση χωρίς ταξικούς αποκλεισμούς.
Η προσεκτική τήρηση αυτής της παραπάνω «εξίσωσης» θα βελτιώσει την λειτουργία του, ώστε να μπορέσει να καταστεί ανταγωνιστικό . .
Το δόγμα κράτος/λάφυρο κυριάρχησε ως νοοτροπία στους κόλπους της κοινωνίας . Μια νοοτροπία που διάχεε η εξουσία και τα συστήματα που την στήριζαν. Μια νοοτροπία αντιπαραγωγική, ένας παρασιτικός τρόπος διαβίωσης εις βάρος του κοινωνικού συνόλου, μια κουλτούρα που κάλυπτε τον κάθε πολίτη ανάλογα με τις ανάγκες του, Είναι στο χέρι μας η κρίση να αποδειχθεί ευκαιρία για ουσιαστικές αλλαγές .
Έτσι θα αποσυνδέσουμε τη ύπαρξη ως κράτος μας από τα εναπομείναντα επεισόδια της ενδιαφέροντος κατά τα άλλα «ραψωδίας» Ντομινίκ και καμαριέρας.
http://logia-starata.blogspot.com
