tromaktiko: Η επόμενη μέρα;

Παρασκευή 1 Ιουλίου 2011

Η επόμενη μέρα;



Διαβάζω στην ηλεκτρονική έκδοση της κυριακάτικης ελευθεροτυπίας (26 Ιουνίου 2011) ένα αρθράκι που μου τράβηξε την προσοχή, με τίτλο:
150 δισ. ευρώ χαμένων ευκαιριών. Το άρθρο μας λέει ότι, πάνω από 150 δισ. ευρώ από τα κοινοτικά ταμεία έχουν έρθει στην Ελλάδα ως επιδοτήσεις για επενδύσεις και δάνεια, χωρίς καν να προσμετρηθούν οι αγροτικές επιδοτήσεις από τη δεκαετία του '80.

Εδώ θα ήθελα τις γνώσεις των ειδικότερων, από το 1981 και μετά ήρθαν τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα (αν θυμάμαι καλά μια προσωπική επιτυχία του ΑΠ), τα πακέτα Ντελόρ, τα πακέτα Σαντέρ, τα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης, οι επιδοτήσεις στην γεωργία και οι κάθε μορφής ενισχύσεις.

Ξαναλέει το άρθρο: Στόχος τους ήταν να δημιουργήσουν μία ανταγωνιστική, καινοτόμο, εξαγωγική οικονομία, με ισχυρό ιδιωτικό τομέα. Και ποια είναι η αλήθεια και η πραγματικότητα; Ότι, είτε παρέμειναν αδιάθετα λόγω ανικανότητας και γραφειοκρατίας, είτε έγιναν αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού και βίλες μέσα από υπερτιμολογήσεις, είτε φούσκωσαν τους λογαριασμούς κάποιων, είτε βοηθήσαν στην μετεγκατάσταση βιοτεχνιών και βιομηχανιών προς τα βόρεια, είτε απλά βοηθήσαν στο κλείσιμο βιοτεχνιών και βιομηχανιών.

Εισέρρευσαν ενδεχομένως πάνω από 200 ή 250 δις ευρώ ζεστό τζάμπα χρήμα και σήμερα υπάρχει ένα χρέος 340 δις με τους τόκους να τρέχουν. Μια διαφορά 550 δις και πάνω. Θα δώσει κανείς εξηγήσεις γι αυτό; Που είναι η συγκροτημένη γεωργική παραγωγή; Που είναι η βαριά βιομηχανία αλλά και η αμυντική βιομηχανία; Που είναι οι υποδομές; Που είναι τα λεφτά;

Είμαι από αγροτική περιοχή και έχω πτυχίο γεωπονίας και για δεκαετίες άκουγα για υπερτιμολογήσεις στα σχεδία βελτίωσης, για πανάκριβα αυτοκίνητα, για λουλουδοπόλεμο στα σκυλάδικα. Και όλο αυτό το σύστημα που εξέθρεψε την όλη κατάσταση πολύ φοβούμαι ότι σήμερα θα το βρούμε σε επιτελικές θέσεις στην τοπική αυτοδιοίκηση.

Η αγροτική οικονομία που θα έπρεπε να στηρίζεται σε ευέλικτα επιχειρηματικά σχήματα (ούτε καν δηλαδή σε συνεταιρισμούς, αλλά κάτι σαν ομάδες παραγωγών) αφεθηκε χωρίς καμιά στήριξη και προσανατολισμό στα χεριά των ιδιοκτητών καταστημάτων γεωργικών εφοδίων και αυτοί με την σειρά τους χωρίς ιδιαιτέρα προσόντα και γνώσεις οδηγούσαν τους τυφλούς μέσα στην νύχτα. Έτσι χάσαμε τις αγορές λόγω φυτοφαρμάκων και ευνοήσαμε την καρκινογένεση.

Από την άλλη τα πλαστικά επί δεκαετίες καιγόντουσαν ανεξέλεγκτα όπως ανεξέλεγκτα έπεφταν και τα φυτοφάρμακα. Στον δήμο Βουπρασίας επί δεκαετίες ορθώνονται μαύρες στήλες καπνού από την καύση τεραστίων ποσοτήτων πλαστικών, τα λεγόμενα νάιλον από γεωργική χρήση.

Καταστρέφουν (τα κομματικά πρόσωπα), επί δεκαετίες όχι μόνο την οικονομία αλλά και την υγειά, και δεν φταίει κανείς. Σαράντα τέσσερις (44) ψυχές πετάξαν το 2007 στην Ηλεία και δεν φταίει κανείς.

Ενημερώθηκα από ένα φίλο σήμερα για την τιμή των καρπουζιών: 5 λεπτά το κιλό. Αποτέλεσμα να μένουν στα χωράφια. Και όταν ο παραγωγός έχει δυο παιδιά που σπουδάζουν; Εκτός και αν οι σπουδές δεν είναι για όλους, εκτός αν τα παιδιά ανώτερων θεών έχουν αυτό το δικαίωμα. Πριν από 5-6 χρόνια είχα παραδώσει μια επιστολή-υπόμνημα στον γγ του υπουργείου γεωργίας με προτάσεις για την γεωργία. Ήταν με την ΝΔ στην κυβέρνηση, φυσικά δεν θα πρέπει να μπήκε καν (όχι στρος καν) στον κόπο να την διαβάσει. Αν ακούγαν αυτά που κατά καιρούς προτείνουν κάποιοι σίγουρα τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά.

Αυτοί που κυβερνούν κάτι παθαίνουν, τους μεθάει ο θρίαμβος, παθαίνουν ότι και ο Οδύσσειας μετά την κατάληψη της Τροίας, αλλά εκεί βρέθηκε ένας Ποσειδώνας να τον τιμωρήσει, εδώ ποιος θα τους τιμωρήσεις, αυτούς τους αλαζόνες, αυτούς τους αυτιστικούς;

Κυριακή 26/06/2011 προς το μεσημεράκι πήγα στην λαϊκή της Νέας Μανωλάδος, έπηξε το μάτι μου στους σκούρους, τους εκ των ανατολών, δεν άκουγα ελληνικά, από την μια Ρουμάνοι, Βούλγαροι, μπαγκλαντέζοι, και από την άλλη τσιγγάνοι. Το ίδιο βραδύ πήγαινα με το αυτοκίνητο σε μια φιλική οικογένεια στ Κουνουπέλι, και περνώντας μέσα από την Παλαιά Μανωλάδα στο κέντρο είδα καμιά 100-150 αλλοδαπούς και δεν μπορούσανε καταλάβω αν υπήρχε εκεί Έλληνας. Και οι Έλληνες, που είναι οι Έλληνες;

- Τα καρπούζια μένουν στα χωράφια

- Σε μια τετραμελή οικογένεια, η σύζυγος έκλεισε το κομμωτήριο. Ο σύζυγος απολύθηκε και έχουν δυο παιδιά που πάνε γυμνάσιο.

- Τα νέα φορολογικά μέτρα κατεβάζουν το αφορολόγητο και αυξάνουν την φορολογία

- Οι μωαμεθανοί και οι αλλοδαποί γίνονται περισσότεροι από εμάς

- τους 5 πρώτους μήνες του 2011 ο αριθμός των νέων που συμπλήρωσε βιογραφικό με το βλέμμα στην Ευρώπη ξεπέρασε τον αριθμό που αντιστοιχούσε για ολόκληρο το 2009 και αναμένεται σύντομα να ξεπεράσει και το 2010.

- τα περισσότερα βιογραφικά προέρχονται από τις ηλικίες 26 έως 30 ετών

- εκατοντάδες χιλιάδες νέα παιδιά είναι πλέον εκτός Ελλάδος και δεν είναι σίγουρο ότι θα ξαναγυρίσουν.

- το 2020 οι Τούρκοι θα είναι 100.000.000 και εμείς πλην αλλοδαπών ….

Βλέπω νέες κινήσεις να εγείρονται, κάποιους να τρέχουν από πόλη σε πόλη να διοργανώνουν ομιλίες και όλους μαζί να τα βάζουν με το μνημόνιο και τώρα με το μεσοπρόθεσμο.

Τι τους έκαναν οι λέξεις, ίσα ίσα που εμπλουτίζουμε και το λεξιλόγιο μας.

Το πρόβλημα μας είναι το σάπιο πολιτικό-συνδικαλιστικό σύστημα, το πρόβλημα μας είναι ο κομματισμός που έχει απλώσει τα άρρωστα πλοκάμια του παντού, σε όλες τις εκφάνσεις και πτυχές του δημόσιου βίου, το πρόβλημα μας είναι οι πελατειακές σχέσεις, το πρόβλημα μας είναι η έλλειψη αξιοκρατίας.

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΑΣ. ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΤΩΡΑ ΑΣΚΗΘΗΚΕ ΣΑΝ ΣΕ ΒΙΑΣΜΟ ΠΑΝΩ ΜΑΣ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΜΙΖΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΞΑΓΟΡΑΣ ΨΗΦΩΝ.

Ελπίδα υπάρχει, μόνον όμως όταν φύγουν τα παραπάνω και φύγουν οριστικά. Όταν αναλάβει μια νέα ομάδα χωρίς κανένα δεσμό με τα υπάρχοντα κόμματα, αποτελούμενη από ανθρώπους μικρούς και μεγάλους με ένα κοινό σημείο και μόνο, αγάπη, όραμα και πάθος για την Ελλάδα.

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΕ ΤΗΝ ΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟΥ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ. ΟΛΑ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ. ΕΛΠΙΔΑ ΥΠΑΡΧΕΙ.

Φάνης Α. Τσαπικούνης
Συγγραφέας
Πτυχιούχος Τμήματος Γεωπονίας ΑΠΘ
Διδάκτωρ Τμήματος Βιολογίας ΠΠ
tsapif@otenet.gr
     



Εδώ σχολιάζεις εσύ!