Oι «χρυσοθήρες» του πετρελαίου έθεσαν σε ισχύ το σχέδιό τους για την αφαίμαξη της Αρκτικής, µιας από τις ελάχιστες παρθένες περιοχές του...
πλανήτη, µε πολλά ενδηµικά είδη - όπως η πολική αρκούδα - που δεν υπάρχουν πουθενά αλλού στη Γη, αλλά και πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Η πρώτη κίνηση στη σκακιέρα έγινε από τη βρετανική Cairn, που στα τέλη Μαΐου ξεκίνησε εργασίες για την εγκατάσταση της πλατφόρμας εξόρυξης πετρελαίου Leiv Eiriksson - τη µμόνη φέτος στον κόσμο που προορίζεται για γεωτρήσεις στις θάλασσες της Αρκτικής, πυροδοτώντας συγκρούσεις µε την Greenpeace.
Εδώ και έναν μήνα ακτιβιστές της διεθνούς περιβαλλοντικής οργάνωσης προσπαθούν να ευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη αλλά και τους διεθνείς οργανισµούς, παρεμποδίζοντας τις εργασίες εγκατάστασης της πλατφόρµας και ζητώντας το αυτονόητο, να δοθεί, δηλαδή, στη δηµοσιότητα από την εταιρεία το Έκτακτο Σχέδιο Αντιμετώπισης που απαιτείται σε περίπτωση διαρροής πετρελαίου στη θάλασσα. Σχέδιο που η εταιρεία αρνείται πεισματικά να δώσει στη δημοσιότητα, αφού επί της ουσίας δεν υπάρχει ή, καλύτερα, δεν µπορεί να εκπονηθεί, µια και - σύμφωνα µε επίσημα έγγραφα της βρετανικής κυβέρνησης - ένα ατύχημα στις δύσκολες συνθήκες της Αρκτικής είναι αδύνατον να αντιµετωπιστεί.
Όπως επισηµαίνει η περιβαλλοντική οργάνωση, η πλατφόρμα εξόρυξης πετρελαίου Leiv Eiriksson είναι ένας γίγαντας 53.000 τόνων µε διαστάσεις ανάλογες ενός γηπέδου ποδοσφαίρου και στόχο να πραγματοποιήσει επικίνδυνες γεωτρήσεις σε παρόμοια µεγάλα βάθη µε αυτά της BP στο Μεξικό. Το ερώτημα, όµως, που δεν έχει απαντηθεί είναι εάν η εταιρεία µπορεί να αντιμετωπίσει ένα παρόµοιο ατύχηµα µε αυτό του Κόλπου του Μεξικού, ατύχηµα που στοίχισε στην BP περίπου 40 δισ. δολάρια σε µια επιχείρηση που χρησιµοποιήθηκαν 6.500 πλοία. Την ίδια ώρα, σύµφωνα µε την Greenpeace, «η χρηµατιστηριακή αξία της Cairn ανέρχεται µόλις στα 6 δισ. δολάρια».
Το νέο «Ελ Ντοράντο»
Σύµφωνα µε τα στοιχεία και τις εκτιµήσεις της αµερικανικής γεωλογικής υπηρεσίας (USGS), η περιοχή βόρεια του Αρκτικού Κύκλου κρύβει το 13% των άγνωστων κοιτασµάτων πετρελαίου και το 30% των άγνωστων κοιτασµάτων αερίου σε παγκόσµιο επίπεδο. Ο πλούτος της δεν θα µπορούσε να αφήσει αδιάφορες τις εταιρείες - κολοσσούς, που δεν αµφιταλαντεύτηκαν για το επικίνδυνο εγχείρηµα, παρά τις ιδιαίτερες συνθήκες που επικρατούν στην Αρκτική, ούτε από την τροµακτική οικολογική, οικονοµική και κοινωνική καταστροφή στον Κόλπο του Μεξικού µετά το ατύχηµα σε πλατφόρµα εξόρυξης πετρελαίου της BP. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόµα και η βρετανική εταιρεία που ευθύνεται για µια από τις µεγαλύτερες καταστροφές στον πλανήτη, αν και αρχικά είχε ανακοινώσει ότι εγκαταλείπει τα σχέδια για την εκµετάλλευση κοιτάσµατος αερίου που ανακαλύφθηκε πρόσφατα έξω από τη Γροιλανδία, τον Ιανουάριο επανήλθε και σύναψε συμφωνία µε τη ρωσική κρατική εταιρεία Rosneft, που της δίνει πρόσβαση σε µια έκταση 125.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων στη ρωσική Αρκτική.
Σύµµαχος στα σχέδια των «βρομιάρηδων του πετρελαίου» είναι, πλέον, η κλιματική αλλαγή, αφού το λιώσιμο των πάγων ανοίγει νέους επιχειρηματικούς δρόμους σε όλα τα επίπεδα. Από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο µέχρι την αλιεία, ακόμα και τον τουρισμό. Το αυξημένο ενδιαφέρον που υπάρχει για την Αρκτική αποκαλύπτεται και από τον διαγωνισμό που πραγματοποίησε πρόσφατα η Γροιλανδία για τη χορήγηση αδειών εξερεύνησης και στον οποίο κατατέθηκαν αιτήσεις από 12 εταιρείες, ανάμεσά τους η αμερικανική ConocoPhilips, η αγγλο-ολλανδική Shell και η γαλλική GDF Suez.
Οι κυρίαρχοι του παιχνιδιού
Σύμφωνα με τους ειδικούς, η επέλαση στην Αρκτική θα αποτελέσει το νέο πεδίο ενός ιδιότυπου «ψυχρού πολέμου» ανάμεσα στις 8 χώρες - ΗΠΑ, Καναδάς, Ρωσία, Νορβηγία, Δανία, Σουηδία, Φινλανδία και Γροιλανδία που ανήκει στη Δανία - που έχουν «δικαιώματα» στην απάτητη περιοχή του πλανήτη.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το 1996 δημιουργήθηκε από τις 8 χώρες το λεγόμενο Αρκτικό Συμβούλιο, για να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις που απορρέουν από το λιώσιμο των πάγων. Σήμερα, πλέον, και με τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής περισσότερο από ορατές στην παγωμένη γη, αποκαλύπτεται ότι «η αντιμετώπιση των προκλήσεων» δεν ήταν τίποτε άλλο από την πρόκληση για το μοίρασμα της «πίτας» του πλούτου της Αρκτικής.
Ενδεικτικό των προθέσεών τους είναι και το γεγονός ότι από το 1996 το Αρκτικό Συμβούλιο δεν είχε προχωρήσει σε καμιά κίνηση και μόλις πρόσφατα εκπρόσωποι των οκτώ κρατών -μελών συμφώνησαν για τη σύναψη διεθνών πρωτοκόλλων για την αποτροπή και τον καθαρισμό πετρελαιοκηλίδων στην περιοχή, ενώ υπέγραψαν συμφωνία για τον συντονισμό επιχειρήσεων εντοπισμού και διάσωσης στη θαλάσσια περιοχή της Αρκτικής. Εν ολίγοις, τα κράτη που έχουν «δικαιώματα» στην περιοχή, αντί να αντιμετωπίσουν το λιώσιμο των πάγων της Αρκτικής ως καμπανάκι για την ανάληψη δράσης ενάντια στην κλιματική αλλαγή, το εκλαμβάνουν ως το εναρκτήριο λάκτισμα για μια νέα ξέφρενη κούρσα πλουτισμού σε βάρος του πλανήτη και των κατοίκων του.
http://topontiki.gr/article/19385
