Τώρα το θυμηθήκαμε να αγανακτήσουμε - από την πλατεία ή έστω από το σπίτι μας; Τόσο καιρό τι κάναμε; Το πολύ-πολύ αγανακτούσαμε παρέα με τον Λαζόπουλο. Τέλος πάντων, ποτέ δεν είναι αργά, αλλά πλέον αρκετή αγανάκτηση. Καιρός να οργιστούμε και λίγο. Πολύ μάλλον.
Το μεσοπρόθεσμο πέρασε - όχι που δε θα πέρναγε. Πήραν παράταση οι Γερμανογάλλοι για να σώσουν τις δικές τους τράπεζες. Η πορεία η δικιά μας έχει ήδη προδιαγραφεί.
Το ζητούμενο είναι, αφού χρεωκοπήσουμε (γιατί αυτό είναι το μόνο σίγουρο), μετά τι; Θα πεινάσουμε, θα εξαθλιωθούμε, θα πληρώνουμε, για να γίνουν μετά από 30-40-50 χρόνια πάλι τα ίδια από τα τρισέγγονα του Γιωργάκη, του Μητσοτάκη και του κάθε άλλου μασκαρά (έστω κι αν αυτός δεν κρατά από τζάκι);
Να λοιπόν που η αγανάκτηση επιτέλους πρέπει να γίνει οργή με συγκεκριμένο πολιτικό αίτημα (είχε δίκιο εδώ ο Α' Αντιπρόεδρος Ιπποπόταμος). Και ας αφήσουμε επιτέλους τις σάχλες για άμεση δημοκρατία: στην κλασική Αθήνα ήταν άμεση αλλά όχι καθολική η δημοκρατία, να μη μιλήσω καλύτερα για την άμεση δημοκρατία του Καντάφι. Η πολιτική είναι πραγματική τέχνη, αλλά πρέπει πάνω από όλα να διακρίνεται από ρεαλισμό - οι αιθεροβάμονες είτε απλά αποτύγχαναν είτε συμπαρέσυραν πολλά άλλα (και άλλους) μαζί τους.
Κι όταν λέω οργή, ο νοών νοείτω. Με λουλουδάκια και με υπογραφούλες τίποτα δεν αλλάζει. Βέβαια ίσως οι περιστάσεις δεν έχουν ωριμάσει ακόμα, ίσως χρειάζεται λίγη (ή και μπόλικη) ακόμα εξαθλίωση. Και τότε θα δούμε ακόμα και γουρούνια και στρουμφάκια να γίνονται λιοντάρια. (Αν δεν γίνουν ούτε τότε, ας ψοφολογήσουν αυτοί και οι φαμίλιες τους - καρφί δε θα μου καεί, όπως για να είμαι ειλικρινής δεν μου καίγεται ούτε όταν πέφτουν στο "καθήκον", δουλειά τους είναι άλλωστε).
Πολιτικό αίτημα λοιπόν. Τι;
Συντακτική Συνέλευση. Αν και πριν θα χρειαζόταν μια Συμβατική. (Για όσους δεν ξέρουν, είναι η Εθνοσυνέλευση της Γαλλικής Επανάστασης που έστειλε στη λαιμητόμο βασιλείς, αριστοκράτες, αλλά και κάμποσους αθώους - αλλά τι να κάνουμε; με τα ξερά πάντα καίγονται και χλωρά, είναι νόμος αδήριτος της Φύσης).
Συντακτική Συνέλευση για να αλλάξει τα ΠΑΝΤΑ. Με αποκλεισμένους από αυτήν όλους όσοι (οποτεδήποτε) αναδείχθηκαν σε αιρετά και μη αξιώματα καθώς και τους άμεσους συγγενείς τους. Και ας μην περιοριστούμε σε 300, και 1000 και 2000 δε θα'ταν άσχημα - τόσο το καλύτερο. Και ούτε δημοψηφίσματα multiple choice έμπνευσης Geoffrey ούτε άλλες τέτοιες μακακίες. Και ας δουλέψει η Συνέλευση αυτή και για ένα χρόνο. Και στην κυβέρνηση κάποιος αδιάφθορος - υπάρχουν τέτοιοι γι' αυτό πρέπει νά'μαστε σίγουροι, αρκεί να τους βάλει πλάτη ο Λαός και να μην τους εγκαταλέιψει.
Εδώ θα πώ - και θα τελειώσω, ήδη πολλά είπα - ότι έχω βαρεθεί να ακούω και να διαβάζω εκείνους που φωνάζουν τι κάνουν στην Ελλάδα μας οι πολιτικοί μας κλπ. Νισάφι πια με την πατρίδα, την Ελλάδα, την Ελλαδίτσα και πάει λέγοντας. Με το ΛΑΟ επιτέλους θα ασχοληθούμε ποτέ; Τι είναι μια χώρα, μια πατρίδα, χωρίς ΛΑΟ; Χώματα και ντουβάρια είναι.
Πολλά είπα. Όνειρα θερινής νυκτός.
Καλά μπάνια.
Αναγνώστης
