Αν. καθηγητή Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ
Στο κείμενο των συμπερασμάτων της Συνόδου Κορυφής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 24ης–25ης Μαρτίου 2011, (βλ...
http://www.consilium.europa.eu/ uedocs/cms_Data/docs/pressdata/en/ec/120296.pdf#page=22), τονίζεται ρητά στη σελίδα 23 και με τον πιο επίσημο τρόπο, ότι: Ο νέος «Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Στήριξης θα επιδιώκει να έχει και να διατηρεί την καλύτερη βαθμολογία από τους μεγαλύτερους οίκους αξιολόγησης»!!!.
Σημειώνεται ειδικότερα, ότι η ΕΕ δε θα λαμβάνει απλά υπόψη τις εκτιμήσεις των εν λόγω οίκων (των διεθνώς γνωστών Moody’s Standard and Poor’ s και Fitch), αλλά θα επιδιώκει να έχει την καλύτερη βαθμολογία.
Ως προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στο πλαίσιο της προβλεπόμενης διαδικασίας της διαβούλευσης με το Συμβούλιο, που ακολουθήθηκε κατά την συγκεκριμένη Σύνοδο Κορυφής, δεν εξέφρασε την παραμικρή δυσαρέσκεια ή τη σθεναρή του αντίσταση στο εν λόγω θέμα, ενώ σε άλλα ζητήματα τόνισε την απογοήτευσή του (βλ. παράγραφο 9, του κειμένου που εγκρίθηκε κατά τη συνεδρίαση της ολομέλειας του ΕΚ στις 23-3-11 και αναλυτικότερα: http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+TA+20110323+TOC+DOC+XML+V0//EL&language=EL
Επίσης, η ενσωμάτωση αυτών των γνωστών οίκων αξιολόγησης στο κοινοτικό κεκτημένο απορρέει και από ένα άλλο σύνολο παλαιότερων νομοθετημάτων της ΕΕ (βλ. Οδηγίες 20006/48, 2003/06 κλπ).
Τέλος, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) στην εξαμηνιαία έκθεσή του για την Παγκόσμια Χρηματοπιστωτική Σταθερότητα αναφέρεται διεξοδικά στο ρόλο των εν λόγω οίκων, ζητώντας μέτρα θωράκισης των οικονομιών από τις κυβερνήσεις και τις τράπεζες.
Όλα τα ανωτέρω θα ηχούσαν ωραία στα αφτιά του κόσμου αν εύκολα διαπιστωνόταν μια συνέπεια στα όσα προφορικά διατυμπανίζονται και γραπτά δηλώνονται στο πλαίσιο της ΕΕ, για τους γνωστούς οίκους αξιολόγησης.
Δυστυχώς όμως ζούμε μια ακατανόητη εν πολλοίς υποκρισία!. Αξιωματούχοι της Επιτροπής, Πρωθυπουργοί, Υπουργοί Οικονομικών και άλλοι γραφειοκράτες συνήθιζαν ή συνηθίζουν να εξαπολύουν μύδρους κατά των εν λόγω οίκων, ενώ από την άλλη τους κάνουν εταίρους στη δουλεία τους, σύμφωνα με τα ανωτέρω.
Τι εξυπηρετούν λοιπόν οι όποιοι προφορικοί οργισμένοι αφορισμοί δια στόματος της κας Μέρκελ πρόσφατα σε βάρος των οίκων αυτών, όταν τα γραπτά κείμενα δείχνουν ακριβώς τα αντίθετα;.
Μήπως ζούμε μια περίοδο μιας ακατανόητης ευρωπαϊκής υποκρισίας αν όχι παράνοιας;
www.mardas.gr
