κλειδωθώ μακριά από τις εμμονές μου και να ζήσω ελεύθερος στη φυλακή μου, στην 4ήμερη οικιοθελώς ή καλύτερα οικιοπρεπώς απομόνωσή μου.
Παρατήρησα εκεί ένα χαρακτηριστικό και συνάμα αστείο παράδειγμα μιας παλιότερης διαπίστωσής μου. Ας αναφέρω πρώτα τη διαπίστωση. Η ζωή λειτουργεί σαν ποιήτρια. Σε διδάσκει με συνεχείς παραβολές και αναλογίες. Παντού στη ζωή συναντάμε αναλογίες που μας επιτρέπουν να δρούμε ενστικτωδώς σωστά σε καταστάσεις που δεν έχουμε πρότερη εμπειρία. Πχ, αν έχουμε έναν τύπο στην παρέα τον οποίο μια φορά πιάσαμε να προσπαθεί να πληρώσει λιγότερα από όσα του αναλογούν για έναν κοινό λογαριασμό, εξαπατώντας τους υπόλοιπους, αυτομάτως το περιστατικό καταγράφεται στο υποσυνείδητο μας και εκεί επεξεργάζεται ώσπου να αποτελέσει σημαντική συνιστώσα στην άποψη μας για αυτόν τον τύπο μελλοντικά. Και ακόμα και αν μετά από πολλά χρόνια όπου αυτό το περιστατικό θα έχει σβηστεί από την μνήμη ταχείας προσπέλασης μας (RAM για τους εξοικειωμένους με τα PCs), όποτε πρόκειται για κάποια , οικονομική ή επαγγελματική, συναλλαγή με το συγκεκριμένο άτομο, κάτι μέσα μας, κάποιο νεύρο στη ραχοκοκαλιά μας θα μας στέλνει σημάδια καχυποψίας και δυσπιστίας. Ίσως για αυτό και οι πιο έξυπνοι άνθρωποι πέφτουν σε λούπες και γίνονται συχνά και χωρίς λόγο καχύποπτοι. Ακριβώς επειδή το υποσυνείδητο τους έχει μεγαλύτερη ικανότητα επεξεργασίας λεπτομερέστατων κινήσεων του άλλου και αποθήκευσης συμπερασμάτων, συχνά όμως εξαγόμενων και από ανούσια μικροπράγματα.
Γυρίζοντας πίσω και για να αλαφρύνω το κλίμα, την 2η μέρα στην παραλία (μια τεράστια παραλία μήκους 6 χμ και πλάτους 30 μέτρων από λεπτή κινούμενη άμμο, που σε ρούφαγε μακριά από τον πολιτισμό αφήνοντάς σου ως μικρά κλαδάκια για να τραβηχτείς έξω, κάποιες περιφερόμενες καθημερινές αθλητικές εφημερίδες ή πάλι τα ραδιοφωνάκια μεσήλικων που είχαν αποτύχει να φυλακιστούν οικιοθελώς μιας και τους είχαν κουβαληθεί στο επισκεπτήριο όλα τα μέλη της οικογένειας τους, καταδικάζοντάς τους σε έναν αιώνιο χειμώνα όπου πάντα σημασία έχει το μετά και ποτέ το τώρα). . Εκεί λοιπόν κοζάραμε 3 κοπέλες, 3 ωραίες. Μαζί με μας και ο υπόλοιπος αντρικός πληθυσμός της παραλίας είχε στοχοθετήσει τις δικές του κοπέλες. Ένα από τα πανούργα σχέδια μου ήταν να τους πετάμε τη μπάλα, που παίζαμε βόλεϊ μέχρι να τους πιάσουμε κουβέντα. Η πρώτη ατάκα θα ήταν «κορίτσια είστε ελεύθερες ή τζάμπα σας πετάμε την μπάλα?». Για αδιευκρίνιστους ακόμα λόγους το κόλπο δεν έπιασε..
Όσο λοιπόν προσπαθούσαμε να εκτελέσουμε πιστά το σχέδιο, παίζαμε βόλεϊ. Να παραθέσω εδώ ένα οπτικό απόσπασμα από ένα ερευνητικό ντοκιμαντέρ που είχα δει.
Μια επιστημονική ομάδα ερευνούσε τον ανταγωνισμό των ανθρώπων που λειτουργούσε υπογείως ως μέσο της εξελικτικής τους πορείας σαν είδος.
Είχαν παρατηρήσει λοιπόν πως ο ανταγωνισμός πηγάζει από την ουσία τεστοστερόνη. Όπως παντού και εδώ η αναλογία της ζωής λειτούργησε και η ομάδα αυτή εκτός από ομάδες ανθρώπων παρατηρούσε και ομάδες ζώων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι ύαινες , αν θυμάμαι καλά, όπου οι κυρίαρχοι του είδους είναι γένους θηλυκού μιας και έχουν μεγαλύτερη ποσότητα τεστοστερόνης στον οργανισμό τους. Οι θηλυκές ύαινες είναι δεσποτικές, επιθετικές και άκρως ανταγωνιστικές, όπως ακριβώς τα περισσότερα αρσενικά σε όλα τα είδη συμπεριλαμβανομένων και των ανθρώπων. Παρατήρησαν διαφορές στις συμπεριφορές των ζώων αναλογικά με την παρουσία ή όχι του άλλου φύλου. Με λίγα λόγια έχουμε όλοι δει πως κάνουν τα σκυλιά όταν δουν μια θηλυκιά σκύλα και πως προσπαθούν να την εντυπωσιάσουν. Δεν ευθύνονται αυτά, είναι γενετική τους προσταγή που μετουσιώνεται μέσω της έκκρισης της τεστοστερόνης.
Γυρίζοντας στην παραλία έβλεπα αρσενικά γεμάτα ενέργεια να κάνουμε χίλιες δυο μλκίες, ορμώμενοι από μια εσωτερική υπερδιέγερση. Φυσικά και δε μιλάω για όσους συνειδητά λιγούριδες κάνουν πράγματα για να εντυπωσιάσουν τις γκόμενες. Μιλάω για όλους όσους βρίσκονται στην υπερδιέγερση των αισθήσεων που προανέφερα, οι οποίοι μπορεί συνειδητά να μην ενδιαφέρονται και για να κάνουν κάτι με κάποια, αλλά υποσυνείδητα η φύση λειτουργεί υπόγεια προς όφελος της διαιώνισης του είδους και τους θέτει άθελά τους σε αγώνα κούρσας και επίδειξης. Επειδή μπορεί να φαίνεται παράλογο το ότι η ενέργεια των αντρών οφείλεται σε κάποια ουσία που τους θέτει προ των ευθυνών τους απέναντι στην αναπαραγωγική διαδικασία, σκεφτείτε ένα απλό παράδειγμα που σκέφτηκα εγώ:
Μια παραλία με λεπτεπίλεπτους ξυρισμένους, απολεπισμένους άντρες να κάνουν ηλιοθεραπεία διαβάζοντας Βιρτζίνια Γουλφ και γύρω γύρω γυναίκες ατημέλητες να τρέχουν, να βρίζονται να κυνηγάνε μια μπάλα! Να παίζουν ρακέτες με μανιώδη καρφιά, να κάνουν τζετ σκι, να πηδάνε από βράχια ύψους 7 μέτρων, να σχηματίζουν ανθρώπινες πυραμίδες 9 10 ατόμων στο νερό.. Να παίζουν πόλο ή βόλεϊ χτυπώντας τη μπάλα με αυξανόμενη δύναμη και να προσπαθούν να σώσουν χαμένες μπαλιές πηδώντας παράτολμα και με αυτοθυσία, βγάζοντας μια εναέρια ινδιάνικη κραυγή, δείγμα της υπερπροσπάθειας, κατά την πτώση.
Είδες μέσα από την αντίφαση ότι αυτό που θεωρείς ως φυσιολογικό, είναι απλά κάτι που περισσότερο του ταιριάζει η λέξη συνηθισμένο;
Δε λέω πως δεν υπάρχουν και αυτοί οι τύποι αντρών ή γυναικών, μιλάω για το σύνολο. Η τεστοστερόνη λοιπόν μας κάνει αυτό που είμαστε. Και αν κυρία μου η ουτοπική περιγραφή των γυναικών που σου έδωσα παραπάνω σε εκφράζει, τότε μάλλον έχεις αυξημένη τεστοστερόνη μέσα σου. Μη φοβάσαι δεν είσαι λεσβία, απλά αγοροκόριτσο.
Επιστρέφοντας στην έρευνα λοιπόν, οι επιστήμονες εξήγαγαν το συμπέρασμα πως η τεστοστερόνη οδηγεί τον άνθρωπο στον ανταγωνισμό, εξυπηρετώντας την ανάγκη της φύσης για επιλεκτική διαλογή από τη γυναίκα του καλύτερου σπερματοδώτη. Έλα όμως που υπογείως αυτό λειτούργησε εποικοδομητικά για τον άνθρωπο. Όλη αυτή η δημιουργική φλόγα μετουσιώθηκε σε επιστημονικές ανακαλύψεις, σε τεχνολογικά κατασκευάσματα, σε ανάπτυξη νέων τεχνικών στην ιατρική, στο εμπόριο και σαφώς στην ανάπτυξη της τέχνης.
Η αιώνια ερώτηση που τίθεται σε μια παρέα όταν συζητάει για την ανωτερότητα του ενός ή του άλλου φύλου «και γιατί όλοι οι μεγάλοι επιστήμονες και ηγέτες και κυρίως γιατί και οι μάγειροι οι καλύτεροι να ναι άντρες??». Σύμφωνα με την επιστημονική αυτή ομάδα δεν έχει να κάνει με το μυαλό. Δεν είμαστε οι άντρες πιο έξυπνοι, απλά πιο ανταγωνιστικοί. Με λίγα λόγια φαλλοκράτη φιλαράκο, δεν είσαι ανώτερος από τη γυναίκα, είσαι απλώς ετυμολογικά
σωστός: Φαλλοκράτης= εσύ που κρατάς όλη την ώρα το πουλί σου και η πολλή μλκία που τραβάς συνάδει με πολλή ενέργεια δημιουργίας και ανταγωνισμού.
Γυρίζοντας στην παραλία η παρέα μου δεν έριξε ποτέ τις γκόμενες που μας άρεσαν κυρίως γιατί όταν τις είδαμε και καλύτερα από κοντά ψιλοξενερώσαμε (και καλα..?). Το θέμα όμως είναι ότι την 4η μέρα είχαμε πια μάθει να παίζουμε βόλεϊ , εκεί που στην αρχή δεν ανταλλάσαμε ούτε μια μπαλιά! Με λίγα λόγια σε μια προσπάθεια να ρίξουμε τις κοπέλες αναπτύξαμε μια δεξιότητα όταν την ίδια ώρα εκείνες στρογγυλοκάθισαν στο προνόμιο της επιλογής. Αυτό το μικρό παράδειγμα , δεν ταιριάζει σαν τέλεια αναλογία με την έρευνα της επιστημονικής ομάδας που ανέφερα σύμφωνα με την οποία ο άνθρωπος εξελίχτηκε λόγω της δημιουργικής τάσης και του ανταγωνισμού με τα οποία τον προίκισε η φύση προκειμένου να εξυπηρετήσει το συμφέρον της, τη διαιώνιση του είδους;
Ξέρω η διαφορά κλίμακας της αναλογίας είναι τεράστια. Τεράστια για να τη συλλάβει το συνειδητό, εκτός αν το χει από πριν επιδιώξει. Το υποσυνείδητο όμως τα έχει παρατηρήσει όλα αυτά γύρω μας. Τα έχει επεξεργαστεί και κάπου τα έχει αποθηκεύσει. Έχουμε μέσα μας τη γνώση του συμπεράσματος του ντοκυμαντέρ, ακόμα και αν δεν το έχουμε δει!
Ρωτάω απλά, ο επιστήμονας που άρχισε την έρευνα πώς ήξερε το γιατί να ψάξει;;
Ποιο ερέθισμα του ψιθύρισε στο αυτί «ψάξε μλκα για την τεστοστερόνη και τον ανταγωνισμό!»;; Το ερέθισμα το είχε αποκτήσει και αυτός ασυνείδητα στη διάρκεια της ζωής του βλέποντας ή ακούγοντας κάτι στο οποίο ίσως και ο ίδιος ο συνειδητός εαυτός του, να μην έδωσε σημασία.
Με πολλά λόγια ήθελα να μιλήσω για τις αναλογίες με τις οποίες σε διδάσκει η ζωή. Η ζωή σου κάνει παντού δώρα γνώσης αν είσαι ανοιχτός και αντικειμενικός παρατηρητής. Το θέμα που ανοίγω είναι μεγάλο και αφορά πολλά άλλα υποθέματα που θα ασχοληθώ. Την απέχθειά μου σε όσους με μανία ψάχνουν να βρουν απαντήσεις και απάγκιο στο διάβασμα και στην αποστήθιση και όχι στην κατανόηση. Την υποστήριξη μου σε αυτό που αποκαλώ «αποδόμηση στη λεπτομέρεια», όπου κάθε μας απόφαση και κάθε γεγονός δεν πρέπει να το σκεφτόμαστε στη σύνθετη αλλά στην αποδομημένη του μορφή. Και τέλος την τεράστια συμπάθεια μου στο Φώτη που κατά το δοκούν ζει έτσι τη ζωή του, ελεύθερα στο ποσοστό που μπορεί να αποδομεί κάθε του απόφαση στη λεπτομέρειά της, αγνοώντας τις σύγχρονες κοινωνικές επιταγές. Με άλλα λόγια, τι να το κάνω εγώ ρε φίλε το να ακούς Τρύπες, αν στη ζωή σου τις μπαλώνεις ή τις γεμίζεις; Γι αυτά θα μιλήσω σε άλλα κείμενα.
Το θέμα σήμερα ήταν το εξής : θες να αποκτήσεις γνώση; Πρώτα παρατήρησε και σκέψου τη ζωή. Θα σε διδάξει-σφυρηλατήσει αυτή με φόρμα το οπουδήποτε και σφυρί το οποτεδήποτε. Στο κάτω κάτω, τι δουλειά έχει ο Νίτσε στην παραλία;
http://blogopaignio.blogspot.com/
