Ένα από τα μέρη που επισκεφθήκαμε για να διασκεδάσουμε ήταν και το κατά τα άλλα συμπαθητικό Kitchen-Bar στο λιμάνι. Πάμε λοιπόν να κάτσουμε την Κυριακή κατά τις 10 το βράδυ και βλέπουμε ένα τραπέζι άδειο με ένα μπουκάλι να στρογγυλοκάθεται πάνω του. Καθόμαστε λοιπόν στον καναπέ του τραπεζιού περιμένοντας να έρθει ο σερβιτόρος για να διαπιστώσουμε αν ήταν το τραπέζι κλεισμένο από άλλο πελάτη και κατά συνέπεια να πάμε να κάτσουμε σε κάποιο άλλο στα ενδότερα του μαγαζιού. Μετά από κανένα δεκάλεπτο εμφανίζεται ο σερβιτόρος και ακολουθεί η παρακάτω στιχομυθία πρώτα μαζί του και έπειτα με τον ¨υπεύθυνο¨ του μαγαζιού (Σ σερβιτόρος, Α αναγνώστης)
Σ: Καλησπέρα, τι θα πάρετε;
Α: Θα μας φέρεται ένα κατάλογο;
Σ: Ναι. Πόσα άτομα είστε;
Α: Δύο (2).
Σ: Α (… και τώρα που το θυμήθηκα). Το τραπέζι πρέπει να είναι κλεισμένο!
Α: Τι εννοείτε; Είναι κλεισμένο επειδή είμαστε 2 ή επειδή το έχει κλείσει άλλος πελάτης;
Σ: (Αμήχανα). Μισό λεπτό να ρωτήσω τον υπεύθυνο…
Σ: (Επιστρέφει). Λυπάμαι το τραπέζι είναι κλεισμένο από άλλο πελάτη.
Α: Δηλαδή δεν παίζει ρόλο ότι είμαστε 2 και όχι παραπάνω;
Σ: Μα ναι φυσικά και δεν παίζει ρόλο.
Δεχόμενος τα λόγια του πάω με την παρέα μου να κάτσω στο πιο δίπλα τραπέζι. Έπειτα από κανένα δεκάλεπτο έρχεται μια παρέα και κάθεται στο τραπέζι αποτελούμενη από 5 άτομα. Ωραιότατα λέω ήρθε και η παρέα που το είχε κλείσει. Έρχεται και ο σερβιτόρος παραγγέλνουν και όλα καλά..Πάω λοιπόν προς το μέρος τους και κάνω την αφελή ερώτηση αν όντως το έχουν κλείσει το τραπέζι νωρίτερα και η απάντηση τους ήταν…όχι!
Ενοχλημένος καλώ το σερβιτόρο και του αναφέρω το γεγονός και μου λέει πως εκείνος δεν φταίει και να ρωτήσω τον υπεύθυνο. Αφού λοιπόν φωνάζει τον υπεύθυνο βγαίνει ένας τύπος με ένα ύφος ¨εδώ είναι το δικό μου μαγαζί και κάνω ότι θέλω εγώ!¨ και μου εξηγεί πως δεν είδατε ότι το τραπέζι είχε ένα μπουκάλι και ήταν κλεισμένο; Στην απάντηση μου ότι και για την παρέα που κάθεται τώρα θα έπρεπε να ισχύει το ίδιο μασώντας τα λόγια του μου αναφέρει πως πολιτική του μαγαζιού είναι να δίνει τα τραπέζια σε μεγαλύτερες των 2 ατόμων παρέες. Φυσικά και δεν βγάλαμε άκρη και όταν του ζήτησα το όνομα του για να κάνω καταγγελία για το γεγονός μου ανέφερε πως δεν θέλει να το δώσει και με τα πολλά γύρισε την πλάτη του και έφυγε.
Με άλλα λόγια ένα τραπέζι στο μαγαζί αυτό είναι κατά προαίρεση κλεισμένο! Ελπίζω να καταλαβαίνουν πως η συμπεριφορά τους υποτιμά και προσβάλει τη νοημοσύνη μας και μας αποτρέπει να ξαναπάμε στο μαγαζί τους.
Υποσημείωση: Κάθε coctail είχε κόστος 10 ευρώ στην κατά τα άλλα ¨χρεωκοπημένη Ελλάδα¨
Αναγνώστης
