κρίση χρέους της ευρωζώνης, «μήπως η Ελλάδα και η Πορτογαλία κάθονται πάνω σε δισεκατομμύρια;».
«Το πρώτο πράγμα που είναι υποχρεωμένος να κάνει ένας χρεωμένος πολίτης είναι να δώσει την περιουσία του για να επιβιώσει» υπογραμμίζει το TIME και συνεχίζει:
«Αλλά φαίνεται ότι για τις κυβερνήσεις ισχύουν άλλοι κανόνες. Τι και αν ζούσαν επί πολλά έτη πάνω από τις οικονομικές τους δυνάμεις, κρατούν τα περιουσιακά στοιχεία τους και δηλώνουν ότι αδυνατούν να εξοφλήσουν τα χρέη τους, με αποτέλεσμα να στρέφονται σε άλλες χώρες για βοήθεια».
Η Ελλάδα, αναφέρει το δημοσίευμα, διαπραγματεύεται με την τρόικα ένα νέο, δεύτερο, πακέτο διάσωσης τη στιγμή που η Αθήνα «κάθεται πάνω» σε 4 εκατ. ουγγιές χρυσού!
Οι γυαλιστερές μπάρες στα θησαυροφυλάκια της Ελληνικής Εθνικής Τράπεζας είναι αξίας 4 δισεκατομμυρίων ευρώ. Εάν η Αθήνα πουλούσε το χρυσό της, το ελληνικό κράτος θα ήταν θεωρητικά σε θέση να αποπληρώσει τουλάχιστον ένα μέρος του χρέους, χωρίς εξωτερική βοήθεια.
Και η Πορτογαλία κατέχει σημαντικές ποσότητες του πολύτιμου μετάλλου. Αντί για εξωτερικό δανεισμό, η Λισαβόνα θα μπορούσε να είχε μετατρέψει το αξίας 13 δισεκατομμυρίων ευρώ χρυσό της σε μετρητά, τονίζει ο αρθρογράφος του TIME.
Ο Nick Moore, ο επικεφαλής στρατηγικός αναλυτής εμπορευμάτων στην Royal Bank of Scotland (RBS) στο Λονδίνο, αναφέρει ο χρυσός αναγνωρίζεται παγκοσμίως ως ένα περιουσιακό στοιχείο που μπορεί να πωληθεί ακόμη και σε δύσκολες οικονομικές περιόδους. Πληροφοριακά τα αποθέματα χρυσού στις κεντρικές τράπεζες της Ευρωζώνης αξίζει περίπου 375 δισ. ευρώ.
Ωστόσο τόσο η Ελλάδα όσο και η Πορτογαλία σταμάτησαν να πωλούν το πολύτιμο μέταλλο στην αρχή της κρίσης. Αντ’ αυτού στράφηκαν στον εξωτερικό δανεισμό.
Αυτό έγινε γιατί υπάρχουν κάποια θεσμικά εμπόδια. «Οι υπουργοί Οικονομικών δεν έχουν άμεση πρόσβαση στα αποθέματα χρυσού. Οι κεντρικές τράπεζες είναι ανεξάρτητα όργανα που δεν υπόκεινται σε εντολές της κυβέρνησης» καταλήγει η εφημερίδα.
http://www.epikaira.gr/epikairo.php?id=24075&categories_id=69
