"Είμαι ο μόνος που δεν φοβάμαι τις εκλογές"
Τουλάχιστον με μια κυβέρνηση συνεργασίας δεν θα τσακωνόμαστε. Εδώ το μισό χρόνο ο κ. Σαμαράς και τον άλλο μισό ο κ. Παπανδρέου, και ενίοτε με παρασύρουν και εμένα, είναι να “τρωγόμαστε” μεταξύ μας. Ας είμαστε μαζί και μετά να πάμε στη Φινλανδία. Να πάμε όλοι μαζί και να χτυπάμε. Εάν εμφανιστούμε 3-4 άνθρωποι πάνω στην Ευρώπη που να εκπροσωπούμε όλες τις τάσεις του Κοινοβουλίου, θα μας πάρουν λίγο πιο σοβαρά. Τουλάχιστον δεν θα τρωγόμαστε.
Ο κ. Σαμαράς δεν μπήκε (σε διαδικασία για κυβέρνηση συνεργασίας) την πρώτη φορά. Μην κοροϊδευόμαστε τώρα κ. Χατζηνικολάου. Αν είχε μπει, θα είχε τελειώσει το “συνοικέσιο”. Δεν θέλανε. Απλώς λέω: “Μπορεί μόνος του ο Σαμαράς”; Πάμε χωρίς εκλογές. Είμαι από εκείνους που θα έλεγα: “Έλα κάνε Κυβέρνηση αύριο το πρωί”. Τι θα κάνει διαφορετικό; Στο κάτω κάτω το ίδιο κόμμα δεν μας έφερε στη κατάσταση αυτή;
Είμαι ο μόνος που θέλει τις εκλογές, δεν τις φοβάμαι. Είμαι ο μόνος που, είναι πιστοποιημένο από όλες τις δημοσκοπήσεις και τους αναλυτές, θα διπλασιάσω τη δύναμή μου. Κανείς άλλος δεν το έχει αυτό σίγουρο. Μολαταύτα, λέω λοιπόν: “Έλα κ. Σαμαρά να δούμε τι θα κάνεις”.
Να γίνουν εκλογές αν δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε. Τότε να γίνουν αναγκαστικά οι εκλογές για να δώσει εντολή ο Ελληνικός Λαός.
Ποιο είναι το παιχνίδι τώρα των δύο και για αυτό βλέπετε τώρα πρεμούρα από το ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ λέει: “Τώρα που έχω εγώ πλειοψηφία, ενώ ο Σαμαράς πιστεύει ότι θα έχει αυτός την πλειοψηφία, να γίνει με μένα το πάνω χέρι”. Και η Ελλάδα πληρώνει τώρα αυτό το σκαμπανέβασμα αυτών των δύο.
Εμένα δεν με ενδιαφέρει ποιος από τους δύο θα είναι. Εμένα με ενδιαφέρει να είμαστε μέσα οι σοβαρότεροι, οι πιο υπεύθυνοι, και αν επιτρέπετε, οι πιο πρακτικοί και ευφυείς. Αυτή είναι όλη η ιστορία. Δεν είναι δουλειά ενός ανθρώπου. Πρέπει όλοι μαζί να το “τραβήξουμε το κάρο”. Δεν βγαίνει. Τώρα αυτά τα “παιδιαρίσματα”, αυτές οι υστερίες, αυτές οι “τσιρίδες” δεν αντιπροσωπεύουν λόγο πολιτικής υπευθυνότητας.
Αναδιαπραγμάτευση του χρέους
Το πρώτο πράγμα (στην ατζέντα) είναι να πάμε να ξεκαθαρίσουμε πως θα πληρώσουμε το χρέος το οποίο έχουμε. Αυτό είναι το πρώτο πράγμα. Αλλά όχι με αυτά τα ημίμετρα τα οποία προτείνει η Ευρώπη. Εάν πάμε όλοι μαζί θα τους φοβερίσουμε. Η Ευρώπη αυτή τη στιγμή είναι επιρρεπής στο φόβο γιατί τρέμει για το ευρώ. Να πάμε μαζί με “ψυχή και καρδιά” από μηδενική βάση. Όλα αυτά που έγιναν διαγράφονται ως αναποτελεσματικά και ατελέσφορα. Να πάμε με μια νέα ατζέντα την οποία θα συμφωνήσουμε εμείς οι τρεις.
Τα ίδια πράγματα λένε, αλλά ντρέπονται να το ομολογήσουν. Δεν μπορούν να ομολογήσουν ότι “μοιάζουν σαν δύο σταγόνες νερού”. Κάποια στιγμή να καθίσουμε κάτω και να πούμε: “1,2,3,4,5 αυτά κάνουμε κι εκεί πάμε”.
Πατριωτικός παρεμβατισμός
Εγώ κρατάω κι επιτρέψτε μου να το πω με παρρησία και όχι έπαρση, από το άρθρο του κ. Χατζηνικολάου της Κυριακής. Κάποια πράγματα τα έχω εγώ που δεν τα έχουν εκείνοι και για αυτό γράφτηκε προφανώς το άρθρο. Έχω κάποια πράγματα από αυτά που γράφει ο κ. Χατζηνικολάου. Αυτόν τον έρμο πατριωτισμό που τον έχουν εγκαταλείψει όλοι για ένα δήθεν. Και πιστώστε μου κ. Χατζηνικολάου ως ακίδα και όχι ως σημείο αναφοράς, ότι αυτό το οποίο έγινε με την Ανωτάτη Παιδεία, κάπου εκεί στην άκρη φέρει και την υπογραφή τη δική μας.
Κάποια στιγμή, ας καταλάβουν ότι πρέπει να σοβαρευτούν. Δεν είναι σοβαροί. Αυτό με τη Φινλανδία ήταν αστείο. Πάρα πολύ αστείο. Και δεν τους είπε κανείς μερικές αλήθειες. Ότι οι Φινλανδοί δεν θα μας δώσουν δικά τους λεφτά. Θα μας δώσουν δικά μας λεφτά. Έχουμε πάρει 25 εκατ. συσκευές Nokia στην Ελλάδα. Τους δώσαμε το σύστημα “τέτρα” της αστυνομίας, τους δώσαμε τη υποδομή της Cosmote στην Ελλάδα και στην Αλβανία. Έχουν πάρει τα τελευταία 15 χρόνια, από τότε που ήταν σε κατάσταση κατάρρευσης και πτώχευσης και αυτοί 5 δισ. Η συμμετοχή τους είναι πολύ λιγότερα. Επομένως λοιπόν τους τα έχουμε δώσει.
Δεν τους το είπε κανείς: “Για σταθείτε, τα έχετε πάρει από τους Έλληνες. Επομένως λοιπόν καθίστε ήρεμοι και ήσυχοι”. Όταν λοιπόν δεν τους μιλάς σε αυτή τη γλώσσα και πας και μπαίνεις σε μια διαδικασία “Να σας δώσουμε εγγυήσεις τον Παρθενώνα ή το Λευκό Πύργο”,τότε έχασες το παιχνίδι.
Για τις συνομιλίες Βενιζέλου – Φινλανδών
Φίλος ο κ. Βενιζέλος, φιλτάτη όμως η πατρίδα. Η συμφωνία για εγγυήσεις με τους Φινλανδούς ήταν ένα θέμα το οποίο του “έφυγε κάτω από τα πόδια”. Το αποδίδω αυτό σε έλλειψη του σε θέματα εμπορικής εμπειρίας, – αυτό το οποίο ονομάζουμε “πεζοδρόμιο”, “παράσταση αγοράς” -,παρότι τον θεωρώ από τα ευφυέστερα άτομα. Αυτή η απειρία του φάνηκε στο “ντηλ”, ή στην συζήτηση η οποία έγινε με την Φινλανδία.
Για την συνάντηση Βενιζέλου – Σαμαρά
Βρίσκω πολύ ταπεινό και ίσως κατώτερο των δικών μου σκέψεων τον σχολιασμό κάποιων ότι συναντιούνται σήμερα για να αποφασίσουν τον τρόπο με τον οποίο θα φύγει ο κ. Παπανδρέου. Θέλω να πιστεύω ότι ο κ. Βενιζέλος βλέπει ότι το πράγμα δεν τραβάει, και ζητά μια συναίνεση. Είπε χθες στη Βουλή, συναίνεση ακόμη και “α λα καρτ”. Πιστεύω ότι μπορούμε να “βρεθούμε”.
Αν πειστεί ο κ. Σαμαράς και πάει τις φιλοδοξίες του για να γίνει πρωθυπουργός, ένα ή δύο χρόνια πίσω, τότε μπορούν γίνουν. Μόνο εκεί “σκοντάφτουν”. Στις φιλοδοξίες τους. Ο κ. Παπανδρέου γνωρίζει ότι έχει “τελειώσει”, ότι έχει “βάλει τέλος”. Από κει και πέρα θέλει να κερδίσει χρόνο, θέλει να δείξει ένα έργο μήπως αύριο του έρθει καλύτερα και ευχερέστερα να μεταπηδήσει στη Προεδρία της Δημοκρατίας, ενδεχομένως. Αλλά βεβαίως, αν φύγει όπως έφυγε ο κ. Καραμανλής αντιλαμβάνεστε ότι τα ποσοστά της επιτυχίας μειώνονται αισθητά.
Σε έκτακτη ανάγκη η χώρα
Θέλω να βοηθάω πάντα την κυβέρνηση της χώρας στην κρίση. Άλλη θα ήταν η πολιτική του ΛΑ.Ο.Σ, ρήξη και ανατροπή, αν ήταν τα πράγματα διαφορετικά. Σε αυτή την έκτακτη κατάσταση που βρίσκεται η χώρα καταθέτω τις υστερίες και τις κραυγές και προχωράω σε μια δημιουργική πολιτική.
Η Ελλάδα κινδυνεύει σοβαρότατα. Άρχισε ο αφελληνισμός των τραπεζών. Είναι καλοδεχούμενα τα κεφάλαια, αλλά να ξέρουμε ότι την κατάσταση, τις ιδιαιτερότητες και τις ανάγκες της χώρας τη γνωρίζουν καλύτερα οι δικοί μας τραπεζίτες.
Σε δύο χρόνια από τώρα, οι ελληνικές επιχειρήσεις θα μετρούνται στα δάχτυλα των δύο χεριών γιατί δεν θα μπορέσουν να παρακολουθήσουν την νέα δομή των πραγμάτων.
Αργούν σε ορισμένα πράγματα. Έχω επισημάνει και επαναλάβει εδώ και δύο χρόνια, καθώς και σε συνεντεύξεις μας, πολλές φορές, ότι το πρωτεύον ζήτημα είναι οι συγχωνεύσεις των τραπεζών. Άργησαν. Τώρα δεν αρκούν μόνο οι συγχωνεύσεις. Πρέπει να δώσουμε τον κύριο ρόλο στους ξένους, κάτι το οποίο σημαίνει αλλοίωση των σχέσεων του τραπεζικού συστήματος. Αυτό είναι οδυνηρό πράγμα.
Ελπίζω ότι θα συνειδητοποιήσει και το “αεροπλανοφόρο” του τραπεζικού μας συστήματος, η Εθνική Τράπεζα, ότι και αυτή πρέπει να μπει σε μια διαδικασία και να μαζέψει οτιδήποτε έχει δημόσιο χαρακτήρα, (Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, Αγροτική Τράπεζα, Παρακαταθηκών και Δανείων), για να μπορέσουμε να έχουμε δύο άξονες τουλάχιστον, μήπως και αποφύγουμε να καταλήξει και αυτός ο δημόσιος φορέας να είναι κάτω από την υποταγή ξένων κεφαλαίων.
Σε αυτή την συμφωνία που έγινε χθες, οι Έλληνες τραπεζίτες θα έχουν την πλειοψηφία. Το Κατάρ θα ελέγχει 18-20 % της νέας τράπεζας.
Τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά γιατί “το επιχειρείν” προϋποθέτει να έχεις τράπεζες δικές σου.
Σοβαροί επιχειρηματίες όπως ο κ. Λάτσης, ο κ. Βαρδινογιάννης, ο κ, Κοντομηνάς κ.λπ. είχαν όλοι τους τράπεζες δίπλα τους. Πώς θα μπορέσει να κάνει “επιχειρείν” η Ελλάδα χωρίς το δικό της τραπεζικό σύστημα;
Είναι δύσκολα τα πράγματα και συνεχίζουν να γίνονται ακόμη πιο δύσκολα γιατί κάποιοι δεν αντιλαμβάνονται ότι για να μπορέσει να προχωρήσει το πράμα, πρέπει να “τραβήξουμε όλοι μαζί το κάρο από το βάλτο” εδώ και πέντε χρόνια.
