Η χθεσινή του εικόνα κάτω από τον πίνακα με τον Αβραάμ Λίνκολν, στον Λευκό Οίκο, γεννούσε συνειρμούς και σκόρπιζε απογοητεύσεις. Ο ένας Πρόεδρος κατάφερε να κερδίσει τον Εμφύλιο, και να διατηρήσει το έθνος ενωμένο. Ο Μπαράκ Ομπάμα δυσκολεύεται να εμπνεύσει ακόμη και τους δικούς του ανθρώπους, αν σκεφτεί κανείς ότι ο «αντ’ αυτού» Ραμ Εμάνιουελ άφησε τον Λευκό Οίκο για να εκλεγεί δήμαρχος στην πόλη του Σικάγο, και ο Τιμ Γκάιτνερ θα εγκατέλειπε το πόστο του Υπουργού Οικονομικών, αν εν μεσολαβούσε η υποβάθμιση από την Standard & Poor’s. Ακόμη και στις διαπραγματεύσεις με τους Ρεπουμπλικανούς, ο Μπαράκ Ομπάμα εμφανίζεται έστω και προσωρινά ηττημένος. Μόνο που πλέον, τίθεται εν αμφιβόλω η συνολική στρατηγική της περιθωριοποίησης των πολιτικών αντιπάλων του, λόγω της χειραγώγησής τους από το ακραίο Tea Party, καθώς ο Αμερικανός Πρόεδρος αδυνατεί να βγει μπροστά από τα γεγονότα.
Το γεγονός ότι η Wall Street άρχισε να κατρακυλά μετά το διάγγελμά του, δείχνει ότι όσα είπε ήταν ανεπαρκή και απογοήτευσαν. Αν όχι, προβλημάτισαν, ανησύχησαν, πανικόβαλαν. Στην εποχή της μεγάλης κρίσης, απαιτούνται «θωρακισμένες» ηγεσίες. Ο Τζορτζ Μπους ο νεώτερος είχε κατανοήσει τις ανεπάρκειές του, και στηριζόταν σχεδόν εξ ολοκλήρου στον Ντικ Τσέινι και τον Καρλ Ρόουβ. Ο Μπαράκ Ομπάμα δεν μοιάζει να έχει κανέναν. Και έτσι, εξελίσσεται στον «μεγάλο επιταχυντή» μιας κρίσης που κληρονόμησε αλλά γιγάντωσε.
