Παιδεία δεν είναι προάγγελος μιας ευρύτερης συναίνεσης, αλλά μια επιβεβαίωση της υπεύθυνης και αξιόπιστης στάσης της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, η οποία είναι έτοιμη να συνεισφέρει, σε ότι καλό μπορεί να συμβεί σε αυτόν τον τόπο.
Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, σε όλες του τις παρεμβάσεις, και με δεδομένη την πάγια θέση του περί συνεννόησης και συνεργασίας, έχει ξεκαθαρίσει ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί, μόνον εάν η κυβέρνηση αλλάξει το μίγμα της οικονομικής της πολιτικής, που ευθύνεται για το οικονομικό και κοινωνικό αδιέξοδο, που έχει περιέλθει η Ελλάδα.
Η συναίνεση δεν είναι πανάκεια, ούτε μια διαδικασία καλών και ευγενών προθέσεων. Είναι μια, κατ΄ εξοχήν, δύσκολη και περίπλοκη υπόθεση, που χρειάζεται και από τις δύο πλευρές, ανθρώπους με ανοιχτό πνεύμα και όραμα, με μόνο όμως στόχο, το καλό της κοινωνίας.
Δεν είναι λοιπόν δυνατόν να μιλάμε για γενική συναίνεση, σε μια εικονική πραγματικότητα, που ζούμε σήμερα, που «επιτείνει» την αβεβαιότητα του αύριο της Ελλάδος, με μια δημοσιονομική εκτροπή, που έχει ως πυρήνα την ύφεση, που παρασύρει κάθε κυβερνητικό σχεδιασμό, σε επίπεδο εσόδων και κρατικού προϋπολογισμού.
Χρειάζεται λοιπόν αλλαγή ατζέντας. Μια νέα πολιτική, που πυρήνα θα έχει την ανάπτυξη, προϋπόθεση για τη μείωση του ελλείμματος, που επηρεάζει την ύφεση. Αν, κάτι τέτοιο μπορούσε να συμβεί, κανένας δεν μπορεί να αρνηθεί τη δική του προσφορά σε μια εθνική υπόθεση.
Επειδή όμως τα πράγματα εξελίσσονται αρνητικά, ήδη πριν το τέλος Σεπτεμβρίου, δεν θα δούμε –αν δούμε- 6η δόση, ενώ η νέα φάμπρικα που άνοιξε η Ελλάδα –με δική της ευθύνη- για τις διμερείς συμφωνίες εγγυήσεων με τις χώρες-δανειστές, δεν μπορεί παρά να καθυστερήσει τις όλες διαδικασίες.
Μάλλον, κακά μαντάτα, μας περιμένουν. Ψυχραιμία.
http://www.statesmen.gr/
