«πρόκειται για μία αλλαγή που θα αφήσει τη σφραγίδα της για πολλά χρόνια στην ιστορία του εκπαιδευτικού συστήματος της χώρας μας». Μόνο που η ερμηνεία μου σε αυτές τις φράσεις βαδίζει σε διαφορετική κατεύθυνση από αυτή που δίνει ο πρωθυπουργός. Το νομοσχέδιο είναι μια νέα προωθούμενη παρωδία, χωρίς...
ακαδημαϊκό όραμα και στρατηγική, που μετά το νόμο – πλαίσιο έρχεται να υποβαθμίσει πλήρως τις προπτυχιακές σπουδές σε επίπεδο κατάρτισης.
Το εν λόγω έκτρωμα είναι από μόνο του ένα μεγάλο ρουσφέτι στους εμπόρους της παιδείας, στα κολλέγια και τα ΙΕΚ που εκμεταλλεύονται οικονομικά όσους δεν είχαν την δυνατότητα να σπουδάσουν στο δημόσιο πανεπιστήμιο ή σε πανεπιστήμιο του εξωτερικού. Και αυτό δεν είναι μια κλασική αντινεοφιλελεύθερη ρητορεία της αριστεράς αλλά βασίζεται στην αποκωδικοποίηση βασικών σημείων του νομοσχεδίου.
Διαβάζοντας το προσχέδιο θα δει κανείς ότι η Άννα Διαμαντοπούλου φέρνει στη βουλή μια πρωτοφανή για τα παγκόσμια δεδομένα ρύθμιση με την οποία σχολές πενταετούς διάρκειας δύνανται να απονείμουν μάστερ χωρίς να είναι απαραίτητη η χορήγηση τίτλου σπουδών πρώτου κύκλου! Με τη ρύθμιση αυτή, που αν ψηφιστεί θα είναι σα να αναγνωρίζονται τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και η αγορά της ιδιωτικής εκπαίδευσης, δεν θα παίζει πλέον κανένα ρόλο το πού και πώς πραγματοποιήθηκε το πρώτο πτυχίο, αρκεί οι απόφοιτοι των κολεγίων να είναι κάτοχοι μεταπτυχιακού το οποίο θα έχει χορηγηθεί είτε από αναγνωρισμένο ίδρυμα του εξωτερικού, είτε από ιέκ - ψευδοπανεπιστήμια που αποτελούν franchise ξένων πανεπιστημίων.
Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο το νομοσχέδιο αυτό είναι ένα ρουσφέτι στην παραπαιδεία, είναι η κατάταξη σε προγράμματα σπουδών των ΑΕΙ-ΤΕΙ αποφοίτων των κολεγίων με απλή αναγνώριση των πιστωτικών τους μονάδων. Είναι δηλαδή σα να εξισώνονται στην ουσία τα μαθήματα των ΑΕΙ με τα μαθήματα των ΙΕΚ και να ακυρώνεται η αδιάβλητη λειτουργία του θεσμού των πανελληνίων εξετάσεων μέσω της οποίας ένας μαθητής μπορούσε αξιοκρατικά να διεκδικήσει μία θέση στα δημόσια πανεπιστήμια. Πρόκειται στην πράξη για μια έμμεση αναγνώρισης της ιδιωτικής ανώτατης εκπαίδευσης και στη χώρα μας από το παράθυρο, έτσι ώστε να μην προκληθούν κοινωνικές αντιδράσεις και καταλήψεις στα πανεπιστήμια όπως συνέβη με το νόμο – πλαίσιο της Μαριέττας Γιαννάκου που τελικά αποσύρθηκε.
Επιπλέον, το σχέδιο νόμου είναι η κορυφή στο παγόβουνο της εμπορευματοποίησης της λειτουργίας των ΑΕΙ. Μπορεί το λαϊκίστικο πρόσχημα της υπουργού να είναι η επιβολή της αξιολόγησης στα πανεπιστήμια έτσι ώστε να αποτραπεί η ασυδοσία των πανεπιστημιακών που λυμαίνονται τα ευρωπαϊκά κονδύλια, ωστόσο το προωθούμενο νομοσχέδιο μόνο προς την διαφάνεια δεν οδηγεί. Οι διαδικασίες κρίσης και εξέλιξης των πανεπιστημιακών καθηγητών γίνονται αδιαφανείς και χειραγωγούμενες από την εκάστοτε κυβέρνηση, προωθείται η αποικιοποίηση των πανεπιστημίων μέσω της τοποθέτησης ξένων μάνατζερ, ενώ χάνεται ο δημόσιος, δωρεάν και ανιδιοτελής εκπαιδευτικός χαρακτήρας τους. Το πανεπιστήμιο πλέον γίνεται μια Ανώνυμη Εταιρεία και οι άλλοτε ελεύθερα σκεπτόμενοι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, θα ζουν με το δέλεαρ του επιχειρησιακού bonus παραγωγής. η φοιτητική μέριμνα παύει να αποτελεί ευθύνη του κράτους και περνά στα χέρια ιδιωτών προς εκμετάλλευση, ενώ διακόπτεται και η δωρεάν διανομή συγγραμμάτων. Το προτεινόμενο σύστημα είναι δυνατόν να ενθαρρύνει την παντοειδή συναλλαγή, την κομματικοποίηση, τη διαπλοκή και την αναξιοκρατία.
Ας μην ακούμε λοιπόν τους κυβερνώντες που επιφανειακά και πρόχειρα προωθούν το σχέδιο ως τομή στην δημόσια εκπαίδευση. Ο νόμος αυτός είναι η τομή που θα κόψει στα δύο και τα τελευταία κομμάτια της ήδη τεμαχισμένης δημόσιας και δωρεάν παιδείας. Δικαίως λοιπόν θα βγουν από σήμερα στους δρόμους πολλοί φοιτητές και η πλειοψηφία της πανεπιστημιακής κοινότητας για να ζητήσουν την απόσυρση αυτού του πρόχειρου και ανεύθυνου σχεδίου για την ανώτατη εκπαίδευση.
http://ilekkas.blogspot.com/
