Η πληθωρική προσωπικότητα, η πολιτική ευφυία και η γνωστική κατάρτιση που τον έκαναν να ξεχωρίζει, μεταξύ φίλων και αντιπάλων, μετρήθηκαν ήδη μια φορά, το 2007. Τότε, στη μάχη για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, ο σχεδόν βέβαιος επόμενος αρχηγός της Δημοκρατικής Παράταξης έχασε. Ο Οίκος των Παπανδρέου κράτησε το ΠΑΣΟΚ, και δυο χρόνια αργότερα το οδήγησε στην εξουσία. Με τον «αμφισβητία» του imperium του 2007, να αναλαμβάνει το άκαπνο υπουργείο Εθνικής Άμυνας.
Όλα αυτά, μέχρι τον ανασχηματισμό του φετινού καλοκαιριού. Εκεί, η εκτίμηση όλων ήταν ότι ο Γιώργος Παπανδρέου «συμβιβάστηκε» με τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Τον έκανε Υπουργό Οικονομικών, αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης, σχεδόν… αναπληρωτή πρωθυπουργό. Στα μάτια των περισσοτέρων, βρισκόταν σε εξέλιξη μια διαδικασία «δαχτυλιδιού», ανάλογη με εκείνη μέσω της οποίας ο Κώστας Σημίτης… επέστρεψε το ΠΑΣΟΚ στον γιο του ιδρυτή του, το 2004.
Το παραπάνω σενάριο είναι και μια πολιτική βάση: Οι εξελίξεις στην οικονομία θα επέτρεπαν στην Κυβέρνηση να προχωρήσει σε πρόωρες εκλογές. Το αργότερο μέχρι τις αρχές Οκτωβρίου. Ενδεχομένως με τον Ευάγγελο Βενιζέλο σε ρόλο υποψηφίου πρωθυπουργού, και τον Γιώργο Παπανδρέου να διατηρεί τη θέση του ως Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, προκειμένου το Κίνημα να παρουσιάσει μια εικόνα μέγιστης δυνατής ενότητας.
Το σενάριο… στράβωσε. Και αυτό φάνηκε από μια σειρά επιμέρους δεδομένων και παραμέτρων. Η Συμφωνία των Βρυξελλών παρουσιάζει ρωγμές. Η οικονομία πηγαίνει χειρότερα του αναμενομένου. Και ο Γιώργος Παπανδρέου, με την πρόσφατη συνέντευξή του στη Real News, απέκλεισε το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών, ενώ ταυτόχρονα ξεκαθάρισε ότι ο ίδιος δεν δίνει δαχτυλίδια. Μιλώντας δηλαδή επί προσωπικού.
Στον επίλογο αυτού του «δράματος», στη χθεσινή συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε, ο Ευάγγελος Βενιζέλος τα έβαλε με τον Αντώνη Σαμαρά. Δηλαδή, με τον πολιτικό απέναντι στον οποίο εκτιμούσε ότι θα βρεθεί στις επόμενες εκλογές. Σε μια μονομαχία για την εξουσία.
Κατηγόρησε τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης για τη στάση που κρατά, επισημαίνοντας ότι ενδιαφέρεται μονάχα για την κατάληψη της εξουσίας. Και, σε αντιδιαστολή, παρουσίασε το δικό του παράδειγμα, ένα παράδειγμα «θυσίας» του προσωπικού μέλλοντός του, όπως θεωρεί ο ίδιος.
Η συγκυρία της στιγμής, και το βάρος της πίεσης που ασκείται στον Ευάγγελο Βενιζέλο, οδήγησαν το «Νο2» του ΠΑΣΟΚ σε μια στρατηγική αστοχία. Μίλησε για τις πολιτικές προοπτικές του, σε χρόνο… παρελθόντα. Τη στιγμή που οι υπόλοιποι υποψήφιοι διάδοχοι του Γιώργου Παπανδρέου, μιλούν, και επιδιώκουν να εκφράσουν το μέλλον.
